si vestimento mea fuerint candida ut nix, adhuc sordibus intingitis me sicut Deus beatum Iob. Et quare non superexaltatis misericordiam iudicio? quin nec iustitiam iniquitati?
Sed dormit nunc Petrus, dormiunt coapostoli, quia venit hora passionis Christi et dispersionis eorum: risurgetis in adventu paradisi, cum vineam suam locabit aliis agricolis, ut pridem sancti praedixerunt. Sed non credimus illis, nec prophetis et apostolis fides adhibita est, nisi post horam adventus; ideo in resurrectione mox futura hi patres erunt canonici sicut Ieremia et Isasias. Scitis de quibus loquor et de quatuor sanctis mulieribus, quas ad confundendos theologos superbos misit Deus, quibus non credidimus facto sed vix voce. Ideo misit Deus poëtas mendaces et pseudoprophetas adversus nos, percussit nos et non doluimus: ergo evellet nos de terra sua et reliquiae salvae fient. Vocavit nos ad cilicium et saccum, et ecce gaudium, bibere vinum, iugulare arietes: manducemus et bibamus, et ideo cras moriemur: «expergiscimini qui bibitis vinum in dulcedine, quoniam periit ab ore vestro»: «polluet Dominus sanctuarium suum, superbiam imperii vestri», «percutiet cardinem, movebuntur superliminaria nam etc.» «et stridebunt cardines templi»; et quidem prophetae priores concordant Brigidae et Catherinae et Carthusiano et Firmano et Ioachino: quid expectatis ultra? Iudicium sine misericordia bis qui non fecerunt misericordiam. Domini mei, irascor pro vobis, non contra vos. Deus testis est, et poëmata et lamentationes quas scripsi de morte et resurrectione ecclesiae imminentibus, et articuli prophetales et astrologici de eventibus praesentis saeculi. Si vultis vacare et videre, forte invenietur pauper in obsidione qui salvabit civitatem obsessam, sicut scriptum est: «faciem coeli nostis iudicare, hoc autem tempus quod non iudicatis?»: «luna vertetur in sanguinem, sol iam dudum est in tenebris».
[Neapoli,] 12 aprilis 1607.
