trumque eō comportārī iūssisset, subitō per explōrātōrēs certior factus est ex eā parte vīcī, quam Gallīs concēsserat, omnēs noctū discēssisse montēsque, quī impendērent, ā māximā multitūdine Sedūnōrum et Veragrōrum tenērī. Id aliquot dē causīs acciderat, ut subitō Gallī bellī renovandī, legiōnisque opprimendae cōnsilium caperent: prīmum, quod legiōnibus duābus et complūribus singillātim, quī commātūs petendī causā missī erant, absentibus, propter paucitātem dēspieciēbant; tum etiam, quod propter inīquitātem locī, cum ipsī ex montibus in vallem dēcurrerent et tēla cōnicerent, nē prīmum quidem impetum suum posse sustinēri exīstimābant. Accēdēbat, quod suōs ab sē līberōs abstrāctōs obsidum nōmine dolēbant et Rōmānō nōn sōlum itinerum causā, sed eiam perpetuae possessiōnis culmina Alpium occupāre cōnārī et ea loca fīnitimae prōvinciae adiungere sibi persuāsum habēbant.
3. Hīs nūntiīs acceptīs, Galba, cum neque opus hībernōrum mūnītiōnēsque plēnē essent perfectae neque dē frūmentō reliquōque commeātū satis esset prōvīsum quod dēditiōne factā obsidibusque acceptīs nihil dē bellō timendum exīstimāverat, cōnsiliō celeriter convocātō, sententiās exquīrre coepit. Quō in cōnsiliō, cum tantum repentīnī perīculī praeter opīniōnem accidisset āc iam omnia ferē superiōra loca multitūdine armātōrum complēta cōnspicerentur, neque subsidiō venīrī neque commeātūs supportārī interclūsīs itineribus possent, prope iam dēspērātā salūte nōn nūllae ēius modī sententiae dīcēbantur, ut impedīmentīs relīctīs ēruptiōne factā, īsdem itineribus, quibus eō pervēnissent, ad salūtem contenderent. Māiōrī tamen partī placuit, hōc reservātō
