ignotos silvis modulos cantabimus istis.
Imo,Silvius. silva silet, tacitus nunc defluit Arnus
et silet omnis ager: pueri, vos atque silete.
VivimusOlympia. eternum meritis et numine Codri,
aurea qui nuper, celso dimissus Olympo
Parthenu in gremium, revocavit secula terris;
turpia pastorum passus convitia, cedro
affixus, leto concessit sponte triumphum.
Vivimus eternum meritis et numine Codri.
Sic priscas sordes, morbos scabiemque vetustam
infecti pecoris preclaro sanguine lavit:
hincque petens valles Plutarci septa refrinxit,
in solem retrahens pecudes armentaque patrum.
Vivimus eternum meritis et numine Codri.
Morte hinc prostrata, campos reseravit odoros
Elysii, sacrumque gregem deduxit in ortos
mellifluos victor lauro quercuque refulgens,
optandasque dedit nobis per secula sedes.
Vivimus eternum meritis et numine Codri.
Exuvias in fine sibi pecus omne resummet;
ipse, iterum veniens, capros distinguet ab agnis,
hosque feris linquet, componet sedibus illos
perpetuis celoque novo post tempora claudet.
Vivimus eternum meritis et numine Codri.
Sentis,Silvius. quam stulti latios cantare putamus
pastores calamis, perdentes tempora vocum!
Menalios vidi iuvenes per dorsa Lycei,
treitium et vatem solitum deducere cautes
carmine, nec quenquam possum concedere tanti,
ut similem natis faciam. Que guctura! que vox!
quis concentus erat! stipulis quis denique flatus!
Non equidem nemoris custos regina canori
Caliopes, non ipse deus qui presidet antro
gorgoneo equiparet. Flexere cacumina quercus,
et tenues nymphe tacitos petiere regressus
in lucem, mansere lupi catulique tacentes.