distrahor hinc pauper: videat Pan, deprecor, equum.
E quercu veteri nuper michi garrula cornix
hos cecinit lapsus; vetuit sed dira cupido
noscere, et in dubios deduxit ab aggere campos.
Nec Coridon dudum silvis cantare solebat
sic letis, dum tantus erat sub tegmine lauri.
NonDamon. Coridon, miserande, tibi, non fistula nota
qua steriles, vobis blandus, cantabat amores;
sensi ego quam tenues conflaret gucture versus
et modulos stipula, laqueos dum poneret arvis.
QuidPhytias. faciam, Damon? fugiam, die, litus ineptum?
SummeDamon. quod in tristi veteres cecinere bubulci.
MaloPhytias. rudes habitare casas nemorosaque tesqua,
parrasii lambant malo iam saxa Lycei
he pecudes, quam pingue solum stimphalidis agri
tot plenum curis. Mecum cantabit Amiclas
rupe sub exigua tutus, cantabit et ingens
Silvanus placida componet pace furentes,
ylice sub prisca, bilem stolidamque dyonem.
NilDamon. melius: pecudes pridem dum forte lavarem,
omnis erat varia plenus vertigine gurges;
hinc sensi monitus venturi turbinis iras,
et Mide casum pariter pecorisque ruinam:
et repetet glandes veteres oleasque Lupisca.
Sunt in secessu nobis florentia rura
et gratum nymphis antrum, quod fronde recenti
sternet amica tibi Glaucis, mellisque parabit
inde favum: venias; quas conspicis, arbitror, umbras,
ante locum teneas, protendent arbuta longas.
TendePhytias. igitur, veniam: teneat sua prata Lupisca.
