in priscos rediisse dies dum forte putabunt,
tempia deúm plausu, ludis sertisque theatra
complebunt festisque choris de more vetusto.
Linquet et ausonium bustum gravidasque paludes
Scipiades Romamque suam sanctumque senatum
consurgens repetet, niveos iterumque iugales
ducturus iunget neglectos orbe triumphos;
fulgorique suo si sentiat esse Robertus
hoc decus annexum, dulci cum pace quiescet.
Quid referam multas? Patrie decus omne resurget
sospite te, et tetro posito squalore coronam
etruscam capiti ponet vestesque resummet
purpureas, omnisque ruet post obvia, neptem
susceptura suam totis amplexibus. Ergo
frigida quid torpes? quid differs vota tuorum?
Rumpe moras felixque veni, sanctumque poema
pande tuis aperique, precor, fac pande secreta,
ut videant omnes ytali iuvenesque senesque,
hesperus et gallus, studiis tardusque britannus
-germanusque ferox, Hyster veteresque liburni
et quecunque sedent gelido sub sydere gentes
quem tu «conspicuum meritis belloque tremendum»,
diva, refers, serique queant novisse nepotes
terribiles classes et vela sequentia flatu
ordinibus certis et iusti vindicis iras
in meritos, que pressa prius victricibus armis
litora, quas validas urbes aut oppida capta,
quas actas pariter predas, byrseaque arva
atque hominum strages exustaque castra Siphacis;
et noscant penos undantes sanguine campos
puniceo, luscumque ducem remeare coactum
in patrios agros sevo sub marte gementem,
sidonias arces flammis ferroque subactas,
necnon et tyrios fractos tractosque cathenis
captivos reges ac letos inde triumphos.
Tuque, pater, qui regna tenes nunc celsa Tonantis
