LXX
[sine titulo]
Dov’era una boscaglia ecco oggi il tnio giardino.
Quae frondere vides serie piantaria longa,
et fungi densae sepis opaca vicem;
lucus erant, horti latus impedientia dextrum
e regione domus, e regione viae;
5parta viderentur septena ut iugera frustra,
prospectus longi cum brevis esset agri.
Non mites edi foetus, coalescere ramos,
crescere non urens umbra sinebat olus.
Emptor ad hos usus Ariostus vertit, et optat
10non minus hospitibus quam placitura sibi.
LXXI
Franciscus Maria Molsa Mutinensis
L’amore lo uccideva, ma la poesia lo ha immortalato.
Concineret blandos dum Molsa disertus amores,
ardua Pelignae gloria Molsa lyrae;
servitiu in sero gravis excutiebat amicae,
mortis adesse videns signa propinqua suae.
Ipsi difficilis Venus immedicabile vulnus
attulit, at nomen Musa perenne dedit.
