Pagina:Ariosto, Ludovico – Lirica, 1924 – BEIC 1740033.djvu/238

Haec pagina nondum emendata est
232
vii - lirica latina

LXVII

[De populo et vite]

Parla un pioppo cresciuto con una vite nell’orto dell’autore.

     Arida sum, vireoque aliena populus umbra,
sumque racemiferis undique operta comis;
     gratae vitis opus, quae cum moritura iaceret,
munere surrexit laeta feraxque meo.
     Nunc nostri memor officii, docet unde referri
magna edam possit grada post obitum.

LXVIII

Domus a se conditae epigraphe

Piccola, ma a me adatta.

     Parva, sed apta inihi, sed nulli obnoxia, sed non
sordida; parta meo sed tamen aere domus.

LXIX

[De paupertate]

Umile la mia casetta, ma non la disdegnare, ospite.

     Sis lautus licet et beatus hospes,
et quicquid cupis affluens referto
     cornucopia subministret ultro;
ne suspende humilem casam, brevemque
     mensam naribus hanc tamen recurvis.
Sic nec Bauci tuam, tuam, Molorche,
     tuamque, Icare, pauperem tabernam,
et viles modica cibos patella
     sprevit Iuppiter, Hercules, Lyaeus.