Pagina:Ariosto, Ludovico – Lirica, 1924 – BEIC 1740033.djvu/223

Haec pagina nondum emendata est
217
vii - lirica latina

     Hoc mihi, Timothee, in patriam discedere tecum
pollicito, intorcto verbere dixit Amor.
      5Quid faciam? iubet ille; rogas tu; terret herilis
saevitia; ipse fidem poscis; utrumque trahit.
     Durus Amor, flectique nequit; tu mitis et idem
exorandus: ad haec tu vir, et ille deus.
     Iam quid agam teneo; veniam sperare benigne
 10malo, quam promptae tradere colla neci.

LIII

Epithalamium

Se Ferrara esulta festante per l’arrivo della novella sposa di Alfonso, bella al pari di Venere, Roma, triste, piange la nuova sventura che s’abbatte su di lei, con la perdita della fulgida fanciulla, Lucrezia Borgia.

[ferrarienses]

     Surgite, iam signum venientis tibia nuptae
concinuit procul; ecce venit formosa iugato
qualis olore Venus, cum Memphim, aut alta Cythera,
aut nemus idalium, aut Amathuntis tempia revisit.
 5Cernitis ut circumque oculos, circumque decorum
osque genasque, humerosque et circum virginis omnem
laudatam speciem volitet Charis, utque serenos,
vibratis levibus pennis illi aflíet honores?
Cernitis ut circum tenerorum lusus Amorum
 10obstrepat, ut calathos certent invergere florum
in comptum dominae caput, utque hic lilia fronti
componens niveae, hic immortales amaranthos
pur|)ureasque rosas maiis, mirentur eandem
formam diversos llorum superare colores?
 15Cernitis ut iuvenes obducta fronte latini,
queis est dieta dies reditus, pilenta sequantur?
Cur non audirnus tacita quid voce volutent,
reddere et argutis rneditamur commoda dictis?