Pagina:Ariosto, Ludovico – Lirica, 1924 – BEIC 1740033.djvu/207

Haec pagina nondum emendata est
201
vii - lirica latina

     cantusque presso gutture mobiles
 30ducentem ad auras, per tremulas prius
flexosque concisosque fauces,
murmure nunc tacito volutos,
     nunc piena in aurem voce refractulos,
quibus nigranti cedit ab arbore
 35in roscidis quicquid viretis
vere canit volucrum tepente.
     Ut ut canoros quaero iterum modos!
Ut ut milii me surripuit melos,
nec mecum adhuc sum; adhuc hiulco
 40nescit abire animus labello!
     Nec si sciat, vult mitti ; adeo et bona et
grata tenetur compede. Iam mihi est
adempta libertas, nec haustu
elysiae reparanda Lethes.
      45Si tale Siren, stirps Acheloia,
nautis canebat praetereuntibus,
nil miror aversas carinas
sponte cavas adiisse rupes.
     Nescis tu, Ulysseu, qui fugis illitis
 50caera pelasgi remigis auribus,
inter puellarum choros tam
dulce canentium obire felix.

XIX

De Vellere aureo

Esercitazione scolastica sull’impresa del Vello d’oro.

     O pubis iuvenes robora thessalae,
perculsi toties qui pelagi ininis,
pellem avertere Colchis
auratam capitis tamen;