QUoniam in Apocalypſi in ſenſu ejus ſpirituali multum agitur de Reformatis, ideo etiam in ingreſſu ad Explicationes, aperienda ſunt Doctrinalia illorum, & quidem in hoc ordine; de Deo, de Chriſto Domino, de Juſtificatione per fidem & de bonis Operibus, de Lege & Evangelio, de Pænitentia & Confeſſione, de Peccato Originali, de Baptiſmo, de Sacra Cæna, de Libero Arbitio, & de Eccleſia.
,, I. De Deo: de Deo creditur ſecundum fidem ſymbolicam Athanaſianam, quæ, quia in cujuſvis manu eſt, non hic aſſumitur: quod credatur in Deum Patrem ut Creatorem & Conſervatorem, in Deum Filium ut Salvatorem & Redemptorem, & in Spiritum Sanctum ut Illuſtratorem & Sanctificatorem, etiam notum eſt.
,, II. De Christo Domino: De Perſona Chriſti non docetur ſimiliter ab omnibus Reformatis; a Lutheranis, ita: Quod Virgo Maria non verum Hominem duntaxat, ſed & verum Dei Filium conceperit & genuerit, unde recte Mater Dei appellatur & revera eſt: quod in Chriſto duæ naturæ ſint, Divina & Humana, Divina ab æterno, & Humana in tempore; quod duæ illæ naturæ perſonaliter unitæ sint, ita prorſus ut non ſint duo Chriſti, unus Filius Dei, alter Filius Hominis, ſed ut unus & idem ſit Filius Dei & Filius Hominis; non quod duæ illæ naturæ in unam ſubſtantiam commixtæ ſint, nec quod una in alteram mutata ſit, ſed quod utraque natura retineat ſuas proprietates eſſentiales, quæ quales ſunt, etiam deſcribitur: quod unio illarum ſit hypoſtatica, & quod hæc ſit ſumma communio, qualis eſt animæ & corporis; quod ſic recte dicatur, quod in Chriſto Deus ſit Homo & Homo Deus. Quod non ut nudus Homo tantum pro nobis paſſus ſit, ſed talis Homo, cujus Humana natura cum Filio Dei tam arctam ineffabilem unionem & communionem habet, ut cum eo una facta sit Perſona: quod vere Filius Dei pro nobis paſſus ſit, ſed uſque ſecundum proprietates Humanæ naturæ: quod Filius Hominis, per quem intelligitur Chriſtus quoad Humanam naturam, ad dextram Dei realiter exaltatus ſit, cum Ille in Deum aſſumtus fuit, quod factum eſt, ut primum in utero matris a Spiritu Sancto conceprus eſt: quod Chriſtus illam Majeſtatem ratione unionis perſonalis ſemper habuerit, ſed quod in ſtatu exinanitionis, non niſi quantum ei viſum fuit, exercuerit; at quod formam ſervi poſt reſurrectionem plene & prorſus depoſuerit, & Humanam naturam ſeu eſſentiam in plenariam uſurpationem Divinæ Majeſtatis collocaverit; et
