Pagina:Albii Tibulli quae supersunt opera omnia.djvu/97

xcv) D£ ALBIO TIBULLO

M. Valerius Martialis, Lib. VIII, Epigr. LXXIII.

Fama est arguti Nemesis formosa Tibulli :
   Lesbia dictavit, docte Catulle, tibi.

Idem, Lib. XIV , Epigr. CXCIII.

Ussit amatorem Nemesis lasciva Tibullum,
   In tota juvit quem nihil esse domo^[*].

L. APPULEIUS, Apologia.

Accusent et Tibullum, quod ei sit Plautia in animo, Delia in versu.

C. SOLLIUS SIDONIUS APOLLINARIS, Carm. 9.

Non Geticulus hic tibi legetur,
Non Marsos, Pedo, Silius, Tibullus.

Idem ad Hesperium.

Memineris, quod saepe versum complevit Delia cum Tibullo.

DIOMEDES GRAMMATICUS, Lib. III, cap. VI.

Quod genus carminis (Elegiam) praecipue scripserunt apud Romanos Propertius et Tibullus, imitati Graecos Callimachum et Euphormionem.

JOANNES BAPTISTA PIUS, Annot. poster. cap. cxv.

Princeps Elegorum poetarum est dubio procul Albius Tibullus, quia vere, non dissimulanter aut obnoxie, amantem agit ; modo superbit, modo supplicat, annuit, renuit, minatur, intercedit, dedignatur, devovet, orat, inconstans est, quod voluit non vult, quod optavit refugit, secum dissidens, ut in vera cupidinis rota illum circumagi credas. Non deest tamen in tanto lepore verborum suus nitor et reconditarum rerum cognitio.

ANGELUS POLITIANUS, Nutric. v. 539.

....Ut tersi memorat pia Musa Tibulli,
Musa sibi primos quae jure adsciscit honores
Imparibas numeris, ni blanda Propertios ora
Solvat, et ambiguam faciat certamine palmam.

^{Vide Tibullum, Lib. I, Eleg. V, v. 3o.}