Pagina:Albii Tibulli quae supersunt opera omnia.djvu/10

<(||><MI<IIMI>IMl<MW>»)lllW<»<>W<>«><><»»><>WWWIt«*< W l*<*W<*^ PR.EFATIO EDITORIS. SoMNIIS agitatus quam infestissimis, de typographorum in me delictis integrara noctem cogitabam. llli enim nnper lineolas aliquot mihi ita deformaverant, ut fere jurassem me in posterum a stylo ac charta manus procul habitu- rum. Kihil omnino est, quod «grum scriptorem magis ex- cruciare possit, quam ineptiae istx, quibus, velit nolit, onustus, in medium prodire cogitur, inscitiae atque insul- sitatis accusationibus ipse obnoxius, dum illi curis solutl hoc tantum in animo habeut, ut jam novum auctorem di* lacerent. Erat sane, cur memet auxius huc illuc in lecto Yolutarem; typographi enim loco Cattorum quos inter Persas ortos , in Germaniam migrasse dixeram , Celtas nostros ad orientem solem relegaverant At ista dum tre- pidam mentem exagi tant , pressil languentis lumina sera ijiues ^ : ecce Tibullus ipse est visus nostra ponere sede pedmn ~ ; honc pone sequebatur venustissima puella : quis non primo ad- speclu Deliam agnovisset? Talis enim erat, qualis describi non potest ; vel qualis tibi, amice lector, inter ferventes amoris aestus illa videbatur , cui primum dixisti , tu mihisola places ' . Post januam Nemesis adstare , juxtaque ima|[0 vaga ac iucerta , modoGly cerx , modo Ne^rae nomen mentita. Nul- lus fere aberat eorum qui in poets carminibusmemorantnr , nisi forte Mara thus , quem abesse gaudebam , et Messala , qui ' Liv. III, El. IV, V. aa. » Ibid, V. 24. Lib. lY, £1. XIII, V. 3.