Cum servī in nāvem cōnscendissent, Onēsimus ad Cornēlium accessit, et: “Crassus ille, ere,”[1] inquit, “ad quem missī sumus, negōtiō cum quibusdam colōnīs[2] haud procul habitantibus contractō, hodiē māne rūs profectus est ut eōs convenīret, nec domum ante vesperum est reditūrus.”
“Male hercle nūntiās,”[3] inquit Cornēlius. “Iam hoc tantum[4] reliquum est, ut hīc eius reditum[5] exspectēmus.[6] Quārē tū, Stasime, abī, et Drūsillae nūntiā celeritāte iam nihil[7] opus esse.”
Postquam abiit Stasimus, līberī Onēsimum circumstābant, cupidissimē rogantēs quantum aut[8] quā faciē esset oppidum. Ille autem rēctā ad Annam profectus: “Quam vellem,” inquit, “Stasimum nostrum tū hodiē vidēre potuissēs!”
“Quam ob rem, obsecrō?” inquit illa. “An[9] iste vafer dēnuō lūdōs faciēbat?”
“Et lepidissimōs,” inquit Onēsimus. “Nam, ut ad hospitem vēnimus, summā cōmitāte acceptī in ātriō[10] sedēbāmus, dum quaererētur[11] quam mox dominus reditūrus esset.
“Cum ita morārēmur, subitō intrāvit servus rūsticus, quī nūper ē vīllā in urbem arcessītus erat. Ille raucā vōce: ‘Quī hominēs estis?’ inquit. Ac, priusquam ego respondēre possem, Stasimus, sē magnum ferēns:[12] ‘Ā rēge Indōrum,’ inquit, ‘nōs lēgātī sumus.’”
- ↑ ere: voc.
- ↑ colōnus, -ī, m., tenant farmer.
- ↑ Male, etc., I’m very sorry to hear it.
- ↑ tantum: adv.
- ↑ reditus, -ūs, m., return.
- ↑ ut … exspectēmus: substantive clause explaining hoc, above.
- ↑ nihil: adv. acc.; trans., ‘no.’
- ↑ aut: cf. II, 21.
- ↑ An: sign of a question.
- ↑ ātrium, -ī, n., hall.
- ↑ quaererētur: impers.
- ↑ sē magnum ferēns: i.e., putting on a lordly air.
