“Eum nusquam videō,” inquit Cornēlia. ‘Nōnne tū vīs aliquid nōbīs nārrāre, quō iūcundius tempus terere possīmus? Plūra dē virīs gentis vestrae audīre cupimus.”
“Vix intellegō unde potissimum[1] incipiam,” inquit Anna; “tam multa simul mihi in mentem veniunt; et ē multīs pauca ēligere haud facile est.”
“Dē bellātōribus aliquid dīc,” inquit Sextus. “Nihil eō[2] est iūcundius.”
At Cornēlia: “Nōlī ita facere, amābō,”[3] inquit. “Caedis et sanguinis mē iam diū taedet.[4] Aliquid et laetum et notābile nārrā, sīs.”
“Difficile est,” inquit Anna, “haec duo cōnfundere; sed experiar quidem: Ōlim erat vātēs, quī longē ā patriā in servitūtem dēductus erat. Diū apud[5] rēgem peregrīnum maximō in honōre habēbātur. Sed prīncipēs eius cīvitātis, invidiā commōtī, quod advena apud rēgem tantum[6] grātiā[7] valēbat, īnsidiās eī[8] fēcērunt.
“Vātēs deum patrium cotīdiē adōrābat, deīs autem aliīs exīstimābat nefās honōrem habērī.[9] Quārē inimīcī, quī haec omnia bene intellegēbant, rēgem dolō adortī, ‘Semper vīvās,[10] ō rēx!’ inquiunt. ‘Quod[11] neque in terrīs neque in caelō est quisquam tēcum cōnferendus, cēnsēmus ut ēdictum prōpōnās, nē quis[12] hīs[13] trīgintā diēbus quemquam nisi[14] tē adōret; sī quis aliter fēcerit, ad bēstiās damnātus estō.’[15]
“Rēx, quem dolus omnīnō fefellerat, honōre sibi habitō laetus, libenter id pollicitus est, atque ēdictum prōposuit. Tum
- ↑ potissimum, best, i.e., by preference.
- ↑ eō: neut. abl., with comp.
- ↑ amābō: colloquial for obsecrō. It is an expression used mostly by women.
- ↑ taedet: impers.
- ↑ apud, at the court of.
- ↑ tantum: adv., lit., so much.
- ↑ grātiā: abl. of specif.
- ↑ eī, against him.
- ↑ honōrem habērī, that honor be paid. The clause is subject of esse understood.
- ↑ vīvās: a wish.
- ↑ Quod, since, in that.
- ↑ nē quis, (to the effect) that no one.
- ↑ hīs, these (coming).
- ↑ nisi: adv.
- ↑ damnātus estō: fut. imper.
