Illā nāve vehēbantur hominēs plūrimī; sed diēs complūrēs tam asperum erat mare, ut plērīque graviter nauseā[1] adficerentur, paucīque in puppī ambulāre possent. Mīrus et molestissimus est hic morbus; quī enim eō adficitur, primō timet nē moriatur, tum metuit nē in vitā retineātur.
Postrēmō autem omnibus melius est factum,[2] rārīque in puppim prōdiērunt. In[3] eīs erat senex quīdam, quī linguā barbarā ūtēbātur, nec quisquam plānē intellegere poterat quid ille dīcere vellet.
Dēnique mercātor dīves, quī frūstrā cum sene loquī cōnātus erat: “Nōnne hīc adest quisquam,” inquit, “cui lingua huius peregrīnī nota sit?”
Forte Stasimus haud procul stābat. Quī cum haec audīvisset, ut erat vafer,[4] “Mihi,” inquit, “omnēs linguae nōtae sunt. Sī exposueris quid rogāre velīs, ego libenter cum sene loquar.”
Quō dictō, ad senem accessit, et sermō huius modī īnstitūtus est:
Stasimus. Salvē multum, senex.
Senex. Avo. Dōnni.[5]
Mercātor. Quid dīcit, obsecrō?
Stasimus. Dīcit sē iubēre tē salvēre,[6] et tibi dōnum dare velle.
Mercātor. Benignē facit. Sed quaere, quis sit homō, aut[7] unde veniat.
- ↑ asper, -era, -erum, adj., rough. nausea, -ae, f., seasickness.
- ↑ omnibus melius est factum: i.e., all felt better.
- ↑ In, among.
- ↑ ut erat vafer, rascal as he was.
- ↑ Avo. Dōnni: this gibberish suggests Latin words to S., i.e., avē (‘greetings’) and dōnum.
- ↑ sē iubēre tē salvēre: i.e., that he wishes you ‘good day’.
- ↑ aut: trans., ‘and’.
