Istos quipj>e semper praesentes habeo, et eorum insidias jugiter sustin ?o. Hostium violentiam in corporis meipericulum video, si a claustro procedam. In claustro autem filiorum, id est monaclionim mihi tanquam abbali, lioc est p.itri, commissorum, tara violetita quam dolosa incessanter sustineo ma- cliinamenta. 0 quoties veueno me perdere tentaverunt, sicut el in beato fac- tum est Benedicto ! Ac si haec ipsa causa, qua ille perversos deseruit filios, ad hoc ipsum mc patenfcr tanti patris adhortarelur evemplo, ne me certo videlicet opponens periculo, temerarius Dei tentator potius quam amalor, imo mei ipsius pereniptor invenircr. A talibus autem eorum quotidianis insi- diis quum mihi, in adminislratione cihi vel poius, quantum posscm, provi- derem, in ipso allaris sacrificio toxicare me niolili sunt, veneuo scilicet calici immisso. Qui etiam, quadam die, quum Nanneti ad comitem in a ?gritudine sua visitandum venissem, bospitatum me ibi iu domo cujusdam tratris mei carnalis, per ipsum qui in comitata noslro cr.it famulum, veneno interficere machinati sunt, ubi videlicel me minus a tali machinatione providere credi- dcrunt. Divina autem dispositione tunc aclum est, ut dum cibum mihi ap- paratum non curarem, fratcr quidam ex monarhis quero mecum adduxeram, hoc cibo per ignorautiam usus, ibidem mortuus occumberet, et fimulus ille qui boc prasumpsei at, tam conscientise susc, quam testimouio ipsius rei pertcrritus, aufugeret.
Ex tunc itaque manifesta omnibus eorum nequitia, patentcr jam ccqri eorum, prout poteram, insidias declinare, et jam a conventu abbatia ? me subtratiere, et in cellulis cum paucis habitare. Quf si me tran>iturum ali- quo pracsensisscnt, corruptos per pccuniam latroucs in viis aut semitis, ut me interficcrent, oppouebant. Dum autcm in isli< laboi arem periculis, forte mc die quadam, de nostra lapsum equilatura, mauus Domini vehc- menter collisit, colli vidclicet mei canalem coulringcns. Et multo mc amplius lieec fractura afflixit et dcbilitavit, quam prior plaga. Quandoque horum indomitam rehellionem per cxcommunicationem coei cens, quosdam eornm, qtios magis formidabam, ad hoccompuli, ut fide sua seu sacramento publice mihi promillerenl sc ulterius ab abbatia penitus reccssuros, nec me amplius in aliquo inquietaturos. Qui publice et impudentissime tam fidem datam quam sacramenta facta violantes, tandem per auctoi itateni romani pontifiuis Innocentii, legato proprio ad iioc destiualo, in prasentia comilis et episcoporum, hoc ipsum jurare compulsi sunt, et pleraque alia. Nec sic adhuc quieverunt. Nupcr aulem quum illis, quos pncdixi, ejectis, ad conventum abbatisc rediissem ; ct reliquis fralribus, quos minus suspicaliar, me com- raitlercm, multo hos pejores quam illos rcperi. Quos jam quidem non dc veneno, sed de gladio in juguium mcum tractantes}cujusdam proceris terras
