 2.16 |
2.18  |
XVII.
Ad Focillam.
E risu in lacrimas, Focilla, vertis,
avertis quotiens gravata ocellos;
in risum e lacrimis, Focilla, mutas,
convertis quotiens benigna ocellos,
5
quis pacem geris et geris duellum,
quis et tristitiamque gaudiumque.
Cur, o cur tenebrae repente obortae?
Cur lux destituit, dies nigrescit?
Obiecitne oculis Focilla velum,
10
et lucem obvolvit tegente vitta?
O iam detege, iam, Focilla, velum,
et vittam remove, et reclude ocellos,
quis lucem simul et diem ministras,
et lucem pariter diemque redde.