 1.17 |
1.19  |
Brancato Maritella copulatur.
Dulcis coniugii bonum sit omen,
Sit felix simul et viro, et puellae,
Et natis pariter, nepotibusque; 5
Nascatur similis puer parenti,
Nascatur similis puella matri,
Gratus castaliae puer choreae,
Grata et dulichiae puella divae:
Haec nos coniugibus bene ominemur. 10
Nunc qualis tibi sit futura pugna,
Brancate, accipias, novus maritus
Cum sis, et nova cum tibi sit uxor.
Intras cum thalamum, quiete prima,
Ne statim venias ad arma, dico, 15
Sed blandis precibus iocisque blandis
Pertentes aditum, cachinnulisque;
Misce his oscula, nunc petita blande,
Nunc furtim tibi rapta, nunc negata,
Quae per vim capias. Nec erubescas 20
Mox ad lacteolas manum papillas
Tractans iniicere, ac subinde collo
Impressum tenero notare dentem;
Nec non et tumidum foemur latusque
Tractabis niveum, manuque levi 25
Ad dulcem venerem viam parabis,
Nam dulcis veneris manus ministra est.
Post blanda oscula garrulasque voces,
Dulcisque illecebras, iocosque molles,
Post tractus teneros levesque rixas, 30
Cum sese ad cupidos resolvit illa
Amplexus, simul et timet, cupitque,
Tunc signum cane, tunc licebit arma
Totis expedias, amice, castris,
Telum cominus hinc et inde vibrans, 35
Dum vulnus ferus inferas amatum.
| 1.17 |
1.19 |