 1.11 |
1.13  |
Dulces filiolae, paterni ocelli,
Dulcis nate, patris tui voluptas,
Et coniux, requies senis mariti,
Mecum templa piis adite votis: 5
Natalis meus est, deos rogate,
Atque hunc atque alios agamus annos
Fausto sidere, candidis lapillis;
Dum caros mihi redditis nepotes,
Qui blanda oscula balbulasque voces 10
Incompto simul ore blandiantur,
Arguto simul ore suavientur.
Mox convivia villula propinqua,
Securis animis, dolore pulso,
Nocturnas ineamus ad lucernas. 15
Hic patri liceat seni falernum
Diffusum cyatho minutiore
Roratim ingeminare ter quaterque,
Dum lassos oculos sopor recondat.
At vos, quis pudor eripit lyaeum, 20
Nativaque sitis levatur unda,
Dulci intingite melle cinnamoque;
Haec sunt pocula virginis Dianae,
Siquando ad superûm dapes vocatur.
Tu myrtum foribus rosamque mensae 25
Appone, et violis humum colora,
Resperge et cyprio domum liquore;
Nec desit lyra eburneusque pecten,
Qui gratas Genio citet choreas:
Et dulces Genium decent choreae. 30
Hunc vos, hunc hilares rogate, mentem
Det recti cupidam simulque honesti,
Permittatque alia a deis regenda.
| 1.11 |
1.13 |