 1.9 |
1.11  |
E Roma meus Aelius revisit
Dulcem Parthenopen, lares paternos:
O lucem niveam diemque faustum.
Antiquum video et bonum sodalem, 5
Et caram teneo manum, fruorque
Gratis colloquiis, fruor cachinnis
Et laetis salibus facetiisque:
O vere niveum diemque faustum.
Quid non pro reduci libens amico 10
Persolvam? Puer, i, voca sodales
Albinum, Elisiumque, Compatremque,
Et dulcem Altilium, bonum Marullum,
Ad coenam veniant: bibamus uncti,
Uncti, permadidi atque lippientes. 15
Albinus numerum novem sororum,
At monstra herculea ebibat Marullus,
Bis septem volo Compater puellas
Iunonis, volo quot Deae marinae
Cinxerunt niveae latus ministrae, 20
Cum Troiam peteret misella mater;
Ductet Altilius ciens coronam,
Saltans Elisius bibat quot olim
Didonis famulae penum struebant,
Dum coenam profugo parat marito. 25
Me tot pocula totque totque totque,
Tot me pocula iuverint bibentem,
Tot carchesia laverint madentem,
Quotquot di simul et deae biberunt
Ad mensam Oceani patris vocati, 30
Aut quot, dum illa canit, senex Homerus
Siccavit calices, relevit obbas.
Dulce est ob reducem madere amicum.
| 1.9 |
1.11 |