Heinrici I. et Karoli conventus Confluentiæ (922)

by Henricus I Auceps

Henricus I Auceps

Heinrici I. et Karoli conventus Confluentiæ (922)

922

editio: incognita
fons: []

Heinrici I. et Karoli conventus Confluentiæ.

Præfatio.

Anno dominicæ incarnationis 922 apud Confluentiam iussu venerabilium principum, Karoli videlicet et Henrici regum reverentissimorum, congregati sunt episcopi numero 8, Herimannus Agrippinæ archiepiscopus, Herigerus Mogontiæ archiepiscopus, Thiado Wirciburgensis episcopus, Liutharius Mimidanensis episcopus, Dodo Osnebruggensis episcopus, Richgauwo Wormaciensis episcopus, Rihwinus Strazburgensis episcopus, Unwano Paderbrunnensis episcopus, cum abbatibus aliisque sacri ordinis viris quam plurimis.

1.

Qui ipso cooperante et sententias eorum confirmante domino Christo in synodali residentes conventu, multa utilia ac sanctæ Dei ecclesiæ profutura saluberrimo tractantes consilio, inter cætera quæ statuerunt, hoc maxime necessarium et instanti pro dolor tempore per abusionem frequentissimum, cognationis incestum summa cautela vitandum firmaverunt; hoc est, ne ullus christianus infra quintam generationem nuptias copulare præsumat.

2.

Item placuit, ut sicut præcedentium sententiis patrum firmatur, nullus proprium filium vel filiam a fonte baptismatis suscipiat, nec filiolam nec commatrem ducat uxorem, nec illam cuius filium aut filiam ad confirmationem duxerit. Ubi autem factum fuerit, separentur.

3.

De eo, ut non plures ad suscipiendum de baptismo infantem accedant, quam unus sive vir sive mulier. In confirmationibus quoque id ipsum fiat.

4.

Si mulier vivente legitimo viro ab altero fortassis contra fas adulterata fuerit, non liceat illi adultero, fortassis si legitimus vita decesserit, illam quam prius stupravit mœcham legitimo sociare coniugio, sed si hoc fecerint, separati pænitentiæ subiaceant.

5.

Ut æcclesiasticarum rerum iudicia ad solos pertineant episcopos.

6.

Hoc quoque statutum est, quatinus æcclesiæ quorumcunque monachorum in singulis parrœchiis sitæ, episcoporum ut decet divinitus subdantur regimini, eisque debita obsequia in exercendis æcclesiasticæ curæ negotiis sollicite exhibeant. Ipsi procul dubio monachi episcopis suis in omnibus obediant.

7.

Item interrogatum est, quid de eo faciendum sit, qui christianum hominem vendiderit. Responsumque est ab omnibus, homicidii reatum ipsum hominem sibi contrahere.

8.

Si quis vero laicus vel clericus seu utriusque sexus persona proprietatis suæ loca vel res alicubi donare delegaverit, decimationum proventum priori æcclesiæ legitime assignatum, inde abstrahere nullam habeat potestatem. Quod si facere temptaverit, talis traditio irrita prorsus ducatur, et ipse ad emendationem æcclesiastica cœrceatur censura.

9.

Perlatum est quoque ad eandem sacram synodum, quosdam seculares inracionabiliter aliquibus presbiteris suas æcclesias commendasse et pro libitu suo cum voluerint auferre. Quo circa unanimiter firmari convenit, ut nullus presbyter deinceps aliquam suscipiat æcclesiam, nisi in presentia episcopi vel eius vicariorum, nec habeat quilibet laicus ullam potestatem eam auferendi sine iudicio episcopi aut eius archipresbiterorum. Si enim isdem presbyter ratione iustitiæ perventus fuerit, quod eam minus provide in æcclesiasticis procuraret officiis, auferatur ab eo. Sin autem, indemnis laboris sui utatur commodo. Cum vero defunctus fuerit, nullum dominium in substantiæ illius possessionibus sibi æcclesiæ dominus vendicet, sed duæ partes in elemosinam pro ipsius largiantur anima, tertia autem pars æcclesiæ cui servivit profutura relinquatur. Si quis præter hæc fecerit, æcclesiasticis correptionibus subiaceat.

10.

Hoc quoque statutum est, ut nullus presbyterorum missarum sollemnia celebrare præsumat, nisi duobus præsentibus sibique respondentibus ipse tertius habeatur; quia cum pluraliter ab eo dicitur: Dominus vobiscum, et illud in secretis: Orate pro me, aptissime convenit, ut et pluraliter ipsius respondeatur salutationi.