Heinrici I. conventus Erfordiensis (932)

by Henricus I Auceps

Henricus I Auceps

Heinrici I. conventus Erfordiensis (932)

932

editio: incognita
fons: []

Heinrici I. conventus Erfordiensis.

Præfatio.

Anno ab incarnatione domini nostri Iesu Christi 932. anno etiam domini Heinrici regis christianissimi 14. indictione 5. sub die Kalendarum Iuniarum congregata est apud Erphesfurt sancta et universalis synodus, ut rex sapientissimus cum consilio primatum suorum decrevit, inspirante omnium Salvatoris clementia pro utilitate et statu sanctæ matris ecclesiæ. Cuius rei solertiam prudentissimi viri Hiltiberti archiepiscopi studium gubernabat, considentibus religiosissimis sacerdotibus, id est Ruoperto sanctæ Treverensis sedis archiepiscopo, Unni sanctæ Hammaburgensis æcclesiæ archiepiscopo, Adalwardo Fardunensis sedis episcopo, Riquino Argentinæ civitatis episcopo, Notingo Constantiensis æcclesiæ episcopo, Unwano Padarbrunnensis sedis episcopo, Uodalricho Augustudunensis æcclesiæ episcopo, Bernhardo Halvarastetensis sedis episcopo, Burchardo Wirziburgensis æcclesiæ episcopo, Tuotone Osneburgensis sedis episcopo, Rumaldo Mimigartenovurdensis æcclesiæ episcopo, Eberiso Mimidensis æcclesiæ episcopo, necnon et abbatibus, aliisque sacri ordinis viris. Porro cum eorum unanimitate ac primum Deo favente capitula infra notata, tam pro nostra quam pro populi christiani correctione, collecta sunt.

Cap. 1.

Ut deinceps natalitia 12 apostolorum summa veneratione solemniter celebrentur; et in vigiliis antiquitus statutis atque hactenus ab antecessoribus nostris servatis ieiuniorum vota omni diligentia persolvere decernimus; quia quos cœlitus sublimioris meriti scimus, hos et amplioris dignitate honoris a nobis colendos esse non dubitamus.

(Cap.) 2.

Placita sæcularia dominicis vel aliis festis diebus, seu etiam his in quibus legitima ieiunia celebrantur, secundum canonicam institutionem minime fieri volumus. Insuper quoque gloriosissimus rex ad augmentum christianæ religionis concessit, ut nulla iudiciaria potestas licentiam habeat christianos sua auctoritate ad placitum bannire 7 diebus ante natalem Domini, et a quinquagesima usque ad octavas paschæ, et 7 diebus ante nativitatem sancti Ioannis Baptistæ, quatenus adeundi ecclesiam orationibusque vacandi liberius habeatur facultas.

(Cap.) 3.

Præcipimus namque, ut nullus christianus ecclesiam pro reverentia petendo, ibique manendo, indeque revertendo, alicuius publicæ potestatis banno ibidem constringatur, ne forte, dum ad ecclesiam causa orationis properat, per bannum impediatur pro salute animæ devote insistere.

(Cap.) 4.

Si quis presbyter aut diaconus neglegens vitæ suæ, mala de se suspicari permiserit, et eius infamia coram episcopo canonice denotatur, admoneatur ab episcopo semel, bis, ac tertio, ut vel prodendo reatum culpabilem se esse cognoscat, et sic iustæ correptionis sententiam excipiat, aut adhibitis secum collegis iuramento se expurgando innocentem se esse demonstret.

(Cap.) 5.

Ut nemo nisi consentiente proprio episcopo, aut eius misso, ieiunium sub optentu religionis sibi imponat, unum diem præ aliis excipiendo, omni modo interdicimus. Quod et factum displicet, et in futurum fieri prohibemus, quia plus causa ariolandi esse dinoscitur, quam supplementum catholicæ legis.