EPUB   MOBI   PDF   RTF   TXT
Epitaphia
Auctor incertus
Saeculo VI

editio: Migne
fons: Corpus Corporum

Migne Patrologia Latina Tomus 96


Epitaphia (Auctor incertus (Julianus Toletanus?)), J. P. Migne

I. In sepulcro sancti Hildefonsi.
(0813C)
Alfonsi jacet hoc corpus venerabile saxo,
Quo Toletana nihil terra tulit melius:
Luciaque, et Stephanus clara de gente Gotthorum,
Sed virtute magis nobilitante micat.
Invenit juvenis portum, saecloque relicto,
Coenobii cellas Agaliensis amat.
(0814C)Hincque Toletanam raptatur praesul ad urbem,
Cui fuit in votis sede latere sua.
II. In sepulcro Quirici.

A Domino qui nomen habes pie, voce, Quirice,
Et monachus, praesul Barcinonensis, ave.
Agaliensis eras quondam sanctissimus abbas,
Barcino te multum praesule gaudet ovans.
(0815A)Te Toletano pietas praefecit ovili:
Divisas sedes praesul amansque vides.
Nil uno melius fuit, aut te sanctius uno:
Et dementato rege dolens moreris.
Te socium laetis Leocadia suscipit ulnis,
Corpus humo, mentem laeta sub alta locans.
Gaude sorte tua, praesul venerande Quirice;
Sic Dominus terris es, Dominusque polo.
III. In sepulcro Gudilae archidiaconi Toletani.

Gloria Toleti jacet hac sub mole sepultus
Gudila, pars animi dimidiumque mei.
Qui senis a tenera mores aetate tenebat,
Et juvenis fecit hic juvenile nihil.
Spiritus in sacro residebat pectore Christi,
Exprimit hunc totum, moribus, ore, manu.
Pauperibus cibus est, viduis solamen, ut aegris
Grata salus: miseris omnibus unus erat.
Mercaris meritis multis, bone Gudila, coelum:
(0815B)Nos desiderium lancinat usque tui.
Moerentesque vocamus eum, quem sustulit aether:
Prosequimurque piis funera lacrymulis.
Non violas, tenerasque rosas, non lilia cana
Spargimus ad tumulum, sed bona vota, tuum.
Nos ergo e supera prospecta candidus arce;
(0816A)Teque amor, et moveat, Gudila, cura mei.
Moenibus a patriis morbos averte, famemque,
Hostilesque minas, dogmata falsa, dolos.
Toleti ne temne preces, comitisque rogatus,
Qui tibi dat carmen sat Julianus amans:
Ossaque Felicis tua sacra condit in aede,
Cujus mens superis est sociata choris.
IV In sepulcro regis Wambae.

Wamba prius, qui Petrus eras, missaeque minister,
Rex Gotthicae gentis religione micas.
Sponte tua non affectas regale cacumen,
Sed subis imperii grande coactus onus.
Spes tua, conatusque tuus, virtute potentis
Fretus, inauditas res operatus ades.
Nulla perinde tali res gratior usque quiete est:
Coenobium gaudens post sacra sceptra petis.
Septem ibi perpetuos monachus bene praeteris annos,
(0816B)Inde oblata coelos morte beatus adis.
Felix Wamba tua censeris sorte fuisse:
Tam bene qui calcat sceptra, per astra volet.
Septem sceptra tuae gentis moderaris in annos,
Quae sinis haud morbi mole, sed ipse libens.