 3 |
5  |
CLI. Bulla Urbani II papae pro monasterio S. Aegidii. (Anno 1095.)[ Gall. Christ., t. VI, p. 183.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiis ODONI, abbati monasterii S. Aegidii, et universae congregationi salutem et apostolicam benedictionem.
Gratiae supernae miserationi tam per nos quam et per vestram religionem agendae sunt, quia nos ad vestrum coenobium pervenire, et una vobiscum B. Aegidii solemnitatem celebrare disposuit. Unde nos erga B. Aegidium ampliori devotione ferventes, tam vos quam vestra omnia ampliori sedis apostolicae munimine protegere et confirmare curamus. Omnem igitur libertatem seu immunitatem vobis ac vestro coenobio per antecessorum nostrorum privilegia contributam nos quoque praesentis decreti pagina roboramus et quidquid super ea nos vobis hactenus concessisse cognoscimur. Unde etiam vestrae quieti attentius providentes, Nemausensem episcopum vobis infestum nostra studuimus auctoritate coercere. Cum enim vos super ecclesia S. Andreae de Bernice et aliis quibusdam, quas antecessorum suorum temporibus possederatis, inquietaret, nos ei omnino ab hujusmodi molestiis cessare praecipimus, et sic vobis omnia quiete dimittere, sicut antecessorum nostrorum tempore vos possedisse constiterat. Abbatiam praeterea Beati Eusebii et omnes possessiones, quas hodie juste possidere videmini, vobis vestrisque successoribus perpetuo possidendas apostolica auctoritate firmamus. Statuimus etiam ut de caetero nullo archiepiscopo liceat super vestrum coenobium vel abbatem manum excommunicationis aut interdictionis extendere, sed in B. Petri et ejus vicariorum manu quieti semper ac liberi per omnipotentis Dei gratiam maneatis; poenitentibus vero qui pro scelerum suorum venia coenobii vestri basilicam, in qua beati Aegidii corpus quiescere dignoscitur, expetierint, eam intrare, et illic Domino sua concedimus vota persolvere. A conjugiis etiam liberos ad monachatum admitti sine episcoporum contradictione concedimus. Vos enim pro ejusdem B. Aegidii meritis et religionis vestrae reverentia quietos omnino persistere, et tanquam oculi nostri pupillam volumus custodiri. Haec omnia ut in perpetuum firma et intemerata permaneant Dei omnipotentis, Patris, et Filii, et Spiritus sancti judicio et potestate sancimus.
Datum Avenione per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, pridie Idus Sept., indict. III, anno Dominicae incarn. 1096 [1095], pontificatus autem domni Urbani II papae anno octavo.
CLII. Urbanus II papa confirmat regularem disciplinam canonicorum S. Avenionensis ecclesiae, qui cum bonis omnibus ad canonicam ipsam spectantibus sub protectione sedis apostolicae suscipiuntur. (Anno 1095.)[COCQUELINES, tom. II, p. 81.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis SYLVESTRO praeposito, et ejus fratribus, in Avenionensis ecclesia canonicam vitam professis, eorumque successoribus, in perpetuum.
Piae postulatio voluntatis effectu debet prosequente compleri, quatenus et devotionis sinceritas laudabiliter enitescat, et utilitas postulata vires indubitanter assumat. Quia igitur vos, o filii in Christo charissimi, per divinam gratiam aspirati, mores vestros sub regularis vitae disciplina coercere, et communiter secundum SS. Patrum institutionem omnipotenti Deo deservire proposuistis; nos votis vestris paterno congratulamur affectu. Unde etiam petitioni vestrae benignitate debita impertimur assensum, et vitae canonicae ordinem, quem professi estis praesentis privilegii auctoritate firmamus; et ne cui post professionem exhibitam proprium quid habere, neve sine praepositi congregationis licentia de claustro discedere liceat, interdicimus, et tam vos quam vestra omnia sedis apostolicae protectione munimus. Vobis itaque vestrisque successoribus, in eadem religione permansuris, ea omnia perpetuo possidenda sancimus, quae impraesentiarum pro communis victus sustentatione possidere videmini: ecclesiam scilicet S. Agricolae de Lupera, et sancti Pauli de Palude, S. Domi. . . . et S. Columbae de Cortedune, et S. Georgii de Garriga, pagi de Mairranica partem quartam, et insularum ad ipsum pertinentium. Universas praeterea Avenionensis ecclesiae praebendas et honores seu dispensationes, quas hodie possidetis vos, qui, auctore Domino, vitam canonicam ducitis; sive quas clericorum quidam obtinent, qui necdum propriis obrenuntiaverint, communitatis vestrae usibus confirmamus, quocunque in tempore illas aperiri contigerit, et quaecunque deinceps concessione pontificum, liberalitate principum, vel oblatione fidelium, juste atque canonice poteritis adipisci. Ad haec decernimus ut, defuncto Ecclesiae vestrae episcopo, successoris vestrum electio potissimum vestrorumque successorum qui canonice vixerint, deliberatione persistat. Id ipsum etiam et universae Ecclesiae, seu claustri vestri praepositis, sive dispensatoribus eligendis perpetuo observandum censemus. Si qua sane in crastinum ecclesiastica saecularisve persona, hujus nostrae constitutionis paginam sciens contra eam temere venire tentaverit, secunda tertiave commonitione si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, et in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem congregationi justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant.
Datum Avenione per manum Joannis, Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, XVII Kal. Octob., indict. III, anno Dominicae Incarnationis 1095, pontificatus domni Urbani papae anno octavo.
CLIII. Privilegium ab Urbano II ecclesiae S. Ruffi concessum, salva in omnibus Avenionensis episcopi canonica reverentia. (Anno 1095)[ Gall. Christi. vet., t. IV, p. 802.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiis ARBERTO abbati, ejusque fratribus in ecclesia S. Ruffi canonicam vitam professis, et eorum successoribus in eadem religione permansuris in perpetuum.
Desiderium quod ad religiosum propositum et animarum salutem pertinere monstratur, auctore Deo, sine aliqua est dilatione complendum. Quia igitur, filii in Christo charissimi, per omnipotentis Dei gratiam aspirati, primam nascentis Ecclesiae conversationem multis jam temporibus destitutam renovare proposuistis, ut secundum SS. Patrum instituta corde uno et una anima sub jugo regulae omnipotenti Domino serviatis; nos religioni vestrae paterno congratulamur affectu. Et ut semel inchoata religio, auctore Deo, semper inviolabilis perseveret, tam vos quam vestra omnia sedis apostolicae gremio confoventes, praesentis privilegii auctoritate munimus. Statuimus enim ut nemini inter vos professione exhibita proprium quid habere, nec sine tua, fili Arberte abba, et eorum qui post te in eodem regimine successerint, aut sine communi congregationis licentia de claustro discedere liberum sit; et si decesserit, et commonitus redire contempserit, tibi tuisque successoribus facultas sit ejusmodi ubilibet a suis officiis interdicere: interdictum vero nullus episcoporum abbatumve suscipiat. Praeterea per praesentis decreti paginam apostolica vobis auctoritate firmamus ecclesiam Sanctae Mariae infra urbem Lugdunensem; ecclesiam Sancti Petri secus Diam, ecclesiam S. Jacobi de Melgorio, ecclesiam de Buxa, ecclesiam de Turre, ecclesiam de Caneyrag, ecclesiam de Venees, ecclesiam de Armazanazas cum capella, ecclesiam de Boterita, et omnia quae episcopi Avenionensis Benedictus Rostagnus et Gibillinus vestrae Ecclesiae contulerunt. Ad haec etiam adjicimus ut quaecunque hodie vestrum coenobium juste possidet, sive in futurum concessione pontificum liberalitate principum, et oblatione fidelium juste ac canonice poterit adipisci, vobis vestrisque successoribus, qui in eadem religione permanserint, integra semper illibataque permaneant. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat idem coenobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablata retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva in omnibus Avenionensis episcopi canonica reverentia.
Datum Tricast., per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, indictione tertia, decimo tertio Kalend. Octobris, anno Dominicae Incarnationis millesimo nonagesimo sexto, pontificatus vero domni Urbani II papae VIII.
CLIV. Urbani II papae privilegium pro Ecclesia Matisconensi. (Anno 1095.)[ Gall. Christ., t. IV Opp., p. 284.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto fratri LANDRICO Matisconensi episcopo suisque successoribus canonice promovendis in perpetuum.
Justis votis assensum praebere justisque petitionibus aures accommodare nos convenit, qui, licet indigne, custodes atque praecones in excelsa apostolorum principum Petri et Pauli specula positi, Domino disponente, videmur existere. Tuis igitur, frater in Christo reverendissime Landrice, justis petitionibus annuentes, sanctam Matisconensem Ecclesiam, cui, auctore Deo, praesides apostolicae sedis auctoritate munimus. Statuimus enim ut ecclesia de Prisciaco, de Fabricis, de Verchessoto, de Mardubrio, ecclesia Sancti Amoris et caetera omnia quae tua fraternitas ex hostium manibus erepta reparavit, universa etiam quae juste ad eamdem ecclesiam pertinere noscuntur, tibi tuisque successoribus libera semper et illibata serventur. Interdicimus etiam ut, te ad Dominum evocato, vel tuorum quolibet successorum, nullus omnino invitis vestrae ecclesiae clericis aut episcoporum aut ecclesiae res auferre, diripere vel distrahere audeat; ipsum autem clericorum claustrum, et claustri domos ita semper liberas permanere sancimus ut nemini illis violentiam liceat irrogare. Ad haec adjicientes decernimus ut quaecunque in posterum liberalitate principum vel oblatione fidelium vestra ecclesia juste et canonice poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant. Si quis sane archiepiscopus, aut episcopus, aut imperator, aut rex, dux, comes, vicecomes, judex, aut ecclesiastica quaelibet saecularisve persona, hujus privilegii paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonitus, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reumque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, atque a sacratissimo corpore et sanguine Dei ac Domini Redemptoris nostri Jesu Christi alienus fiat, et in extremo districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem Ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen.
Datum Cluniaci, per manus Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, XV Kalendas Novembris, indictione III, anno Dominicae Incarnationis millesimo nonagesimo sexto, pontificatus autem domini Urbani II papae octavo.
CLV. Urbani II epistola ad Guarnerium de Castellione.--Illi sub excommunicationis poena praecipit ut Lambertum, episcopum Atrebatensem, in itinere ad synodum captum dimittat. (Anno 1095.)[MANSI Concil. XX, 695.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio GUARNERIO, Pontionis filio, salutem et apostolicam benedictionem, si obedierit.
Venerabilem fratrem nostrum Atrebatensem episcopum ad concilium venientem te cepisse audivimus, et cur ceperis plurimum miramur. Rex enim Francorum non solum venire ad nos alios non prohibet, verum etiam omnibus suae potestatis episcopis et abbatibus venire ad concilium licentiam dedit. Unde litteris te praesentibus ut captum commonemus episcopum pro reverentia B. Petri ac nostro amore cum suis omnibus liberum adira permittas; alioquin quandiu illum tenueris, et te et terram tuam excommunicationi subjicimus.
CLVI. Urbani II epistola ad archiepiscopum Senonensem.--Mandat, commoneat Guarnerium ut episcopum Atrebatensem dimittat. (Anno 1095.)[MANSI, Concil. XX, 695.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, charissimo fratri Senonum archiep. RICHERIO, salutem et apostolicam benedictionem.
Audivimus Guarnerium, Pontionis filium, venerabilem fratrem nostrum Atrebatensem episcopum ad concilium venientem cepisse, captumque retinere, ea propter litteris te praesentibus jubemus ut eumdem Guarnerium captum praesulem cum suis omnibus libertati restituere commoneas. Quod si contempserit, quandiu illum tenuerit, et ipsum et locum suum excommunicationi subjicias.
CLVII. Privilegium pro monasterio Silviniacensi. (Anno 1095.)[ Bibliotheca Cluniacensis, p. 309.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, filiis in Domino charissimis Silviniacensis coenobii monachis, salutem et apostolicam benedictionem.
Quoniam supernae benedictionis dignitate multimoda actum est ut nos ipsi monasterium vestrum, et beati Majoli corpus intra ecclesiam ad locum alium transferre meruerimus, dignum duximus, cum Cluniacensis coenobii, cui tanquam membra capiti singulariter inhaeretis, dilectione praecipua, tum religionis vestrae reverentia, vos et locum vestrum specialius sedis apostolicae protectione munire. Eapropter praesente confratre nostro venerabili Durantio, Arvernensi episcopo, constituimus ne pro communi parochiae excommunicatione, vel interdictione, ullo unquam tempore coenobium vestrum interdictionis alicujus jacturam sentiat, nec ulli viventium facultas sit infra monasterium, seu villae adjacentis ambitum, aut assultum facere, aut quemlibet hominem capere vel depraedari. Unde etiam egregium militem Archimbauldum sub manus propriae stipulatione in manum nostram polliceri, supra parentis proprii tumulum fecimus, ut universa quae pater aut avi ejus loco vestro contulerant, tam in rebus quam in immunitatibus et consuetudinibus, omni vitae suae tempore debeat illibata servare, etc.
Datum apud Monticulum, per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, Idibus Novembris, indict. III, anno Dominicae Incarnationis 1097, pontificatus autem domni papae Urbani VIII.
CLVIII. Definitio quae fuit inter Gothofredum Magalonensem episcopum et Petrum Anianensem abbatem in concilio Claromontano. (Anno 1095.)[MANSI, Concil. XX, 910.] Cum apud Claromontem, Arvernorum civitatem, dominus papa Urbanus II in concilio resideret, consedentibus in eodem concilio diversarum provinciarum primatibus, archiepiscopis, abbatibusque quamplurimis, veniens ante venerabilem papam Gothofridus, Magalonensis episcopus, clamorem fecit super abbate Petro et monachis Anianensis monasterii, quod monachorum et abbatis ordinationes et consecrationes ecclesiarum aliunde quam ab Ecclesia Magalonensi quaererent aut acciperent, et quod contra fas praesumptione illicita sub obtentu privilegii poenitentia dandi excommunicandique ac absolvendi seu reconciliandi vel alienos parochianos undecunque passim recipiendi ad sepulturam inaudito more licentiam vindicarent. Quod narratum in concilio valde displicuit omnibus. Placuit autem domino papae Urbano et universo sancto collegio ut tale privilegium cassaretur et abraderetur, et ut abbas Anianensis Petrus in medio concilii ante Magalonensem episcopum veniens in manu ejus obedientiam debitam promitteret Ecclesiae Magalonensi de ordinationibus et consecrationibus et judiciis, salvis tamen privilegiis Anianensis monasterii, inquantum secundum canones pro salute et stabilitate ipsius monasterii constituta fuerant. Quam definitionem inter utramque Ecclesiam Alexander II papa antea fecerat, sic scribens: Alexander episcopus, servus servorum Dei, abbati et universae congregationi Anianensis monasterii salutem et apostolicam benedictionem. Pervenit ad nos querela Magalonensis episcopi super intolerabili praesumptione et inobedientia vestra, quod, quamvis Romanam Ecclesiam episcopum eum censere et tolerare cognoveritis, nullius tamen episcopalis reverentiae honorem sibi attribuitis, imo et contemptu ejus, illicita vobis usurpantes, in corpus totius Ecclesiae graviter ac nefande delinquitis. Nam quod excommunicatos illius nulla auctoritate fulti suscipitis, et quod ejus manus impositione contempta ordinationes vestras ad libitum vestrum aliunde petitis, in hoc et canonicae traditionis instituta corrumpitis, et exemplo reprobo grave scandalum in Ecclesia generatis. Unde vos auctoritate apostolica commonemus ut haec et alia hujusmodi penitus relinquentes praefato episcopo vestro deinceps totius subjectionis et reverentiae debitum exhibeatis, scientes quoniam si haec querela ulterius ad nos delata fuerit, districtam in se temeritatis vestrae pertinacia vindictam provocabit. Ne autem inter utramque Ecclesiam Magalonensem et Anianensem dissensionis aut discordiae occasio ulla remaneret, dominus papa Urbanus hanc definitionem scribi jussit, scriptamque sigillo apostolicae sedis firmavit.
Datum apud Arverniam XIII Kal. Decembris, per manus Joannis, S. R. E. diaconi cardinalis, anno Dominicae Incarnationis millesimo nonagesimo quinto, indictione tertia, anno pontificatus domini Urbani papae II octavo.
CLIX. Bulla confirmationis privilegiorum monasterii Celsiniacensis. (Anno 1095.)[BALUZ., Miscell. II, 175.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis Celsiniacensis coenobii monachis salutem et apostolicam benedictionem.
Ad hoc nos disponente Domino in apostolicae sedis servitium promotos agnoscimus ut ejus filiis auxilium implorantibus efficaciter subvenire et ei obedientes tueri ac protegere prout Dominus dederit debeamus. Unde oportet et nos venerabilibus locis manum protectionis extendere et servorum Dei quieti attentius providere. Igitur tam pro vestra speciali religione quam pro venerabilis fratris nostri Hugonis Cluniacensis abbatis dilectione, ad cujus curam ex Cluniacensis coenobii jure locus vester pertinet, vestris, filii in Christo charissimi, precibus annuentes, monasterium vestrum praesentis decreti auctoritate munimus. Statuimus enim ut quaecunque hodie vestrum coenobium juste possidet sive in futurum concessione pontificum, liberalitate principum, vel oblatione fidelium juste atque canonice poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus semper et illibata permaneant, in quibus haec propriis nominibus duximus exprimenda: in ipso videlicet burgo qui monasterio adjacet Sanctae Mariae et Sancti Martini, in pago Ucionensi ecclesiam Sancti Remigii de Carniaco, Sancti Jacobi de Varennis, Sancti Quintini, Sancti Stephani, Sancti Juliani de Paleariis, Sanctae Mariae de Masliaco, Sancti Germani Brennacum, ecclesiam novam in Luridensi pago, coenobium Calcidi montis, Sanctae Mariae de Beverias, ecclesiam de Monterevello, de Viverolo, de Bafia, de Grandirivo, de Zalmantanias, de Ambert, de Marcac, de Teulerias, ecclesiam Sanctae Mariae de Monte, Sancti Ferreoli, Sancti Eligii, in Privatensi pago ecclesiam Sanctae Florinae, Sancti Gervasii, ecclesiam de Abulnac, de Burnunculo, de Leuton, de Lendan, de Clais, de Vescon, de Girmac, in pago Talendensi ecclesiam Sancti Hilarii, Sancti Martialis, eccelesiam de Chidrac, de monte Acuto, de Plauzac, de Ozac, de Soletis, capellam de Monte, in pago Todornensi ecclesiam Sancti Lupi, Sancti Juliani et Sanctae Mariae apud Cauriacum, ecclesiam de Matesc cum ecclesiis ad ipsum locum pertinentibus, in pago Taluensi ecclesiam Sanctorum Martyrum Cyrici et Julitae, Sancti Pardulfi, Sancti Donati, Sancti Victoris, ecclesiam de Cingulis, cum universis possessionibus et appendiciis eorum. Praeterea decernimus ut nulli omnino liceat eamdem ecclesiam temere perturbare aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura; salva tamen in omnibus debita abbatum Cluniacensium reverentia. Nulli etiam facultas sit adjacentem monasterio burgum invadere, depraedari, vel noxias aliquas consuetudines exactionis imponere. Porro sepulturam ejusdem loci omnino liberam esse decernimus, ut eorum qui illic sepeliri deliberaverint devotioni et extremae voluntati, nisi forte excommunicati sint, nullus obsistat. Et quia, largiente Domino, monasterii vestri ecclesia nostris manibus est consecrata, hoc quoque praesenti capitulo subjungimus, ut pro beati Petri et nostrae consecrationis reverentia nullus deinceps audeat in idem monasterium excommunicationis aut interdictionis proferre sententiam, quatenus ab omni servitii singularis infestatione securi omnique gravamine mundanae oppressionis remoti in sanctae religionis observatione seduli atque quieti omnipotenti Domino placere totius mentis et animae virtutibus anheletis. Si qua sane ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.
Datum apud oppidum Sancti Flori per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, indictione III, VII Idus Decembris, anno Dominicae Incarnationis 1095, pontificatus autem domini Urbani II papae VIII.
CLX. Urbani II papae epistola ad canonicos Engolismenses, qua praepositurae de Juliaco attributionem ipsis ab Ademaro factam confirmat. (Anno 1095.)[MANSI, Concil. XX, 919.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis Engolismensis Ecclesiae canonicis salutem et apostolicam benedictionem.
Officii nostri nos hortatur auctoritas pro Ecclesiarum statu sollicitos esse, et quae recte statuta sunt stabilire. Illam igitur constitutionem quam venerab. frater noster Ademarus episcopus de praepositura illa constituit, quae est in villa Juliaco in pago Sanctonensi, nos litterarum praesentium auctoritate firmamus. Constituimus enim ut praepositura eadem nulla unquam venalitate distrahatur, nulla unquam vel consanguinitatis vel successionis occasione fratrum communiter in Engolismensi ecclesia viventium gubernationi et victui subtrahatur, ita ut nec episcoporum Engolismensium alicui liceat illius villae, seu praepositurae redditus in usus alios vindicare, sed tam ipsa quam caetera quae juste hodie possidetis, et quaecunque vel de amissis recuperare, vel aliunde legitime poteritis acquirere, vobis vestrisque successoribus in communi vita permanentibus integra semper et illibata permaneant. Si quis vero constitutioni huic et decreto nostrae auctoritatis pertinaciter contraire tentaverit, per convenientes inducias monitus, nisi satisfactione congrua emendaverit, sancti Spiritus gladio et apostolicae districtionis ultione plectatur.
Data apud Clarummontem Arverniae XI Kalen. Decemb. per manum Joannis, S. R. E diaconi cardin., indict. III, ann. Dom. 1096 [1095], pontif. domini Urbani II PP. VIII.
CLXI. Urbanus II papa monasterii Aubechiensis possessiones et jura confirmat. (Anno 1095.)[ Gall. Christ. III, Instrum., 17.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio ROGERIO, abbati monasterii quod situm est in parochia Cameracensi, in insula quae dicitur Abbatias, salutem et apostolicam benedictionem.
Officii nostri nos hortatur auctoritas, quae recte statuta sunt, stabilire. Quamobrem, charissime fili Rogeri, tuis petitionibus apostolicae benignitatis aures inclinantes, monasterium sanctissimae Trinitatis, cui, auctore Deo, praesides, praesentis decreti auctoritate munimus, et quaecunque bona venerabilis confrater noster Gerardus Cameracensis episcopus, cujus nimirum donatione locus ipse institutus esse cognoscitur, praefato monasterio contulit: quaecunque praeterea quilibet fideles de suo jure concesserunt integra semper et illibata manere apostolica auctoritate sancimus. Decrevimus itaque ut nulli omnino hominum liceat eumdem locum temere perturbare, vel ejus possessiones auferre, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum pro quorum sustentatione ac gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura. Quisquis autem locum ipsum pro divini timoris reverentia, vel rebus suis ditare, protegere, vel pro sua facultate exaltare studuerit, omnipotentis Dei misericordiam et apostolorum ejus gratiam consequatur. Qui vero contra hujus nostri decreti tenorem pertinaciter agere tentaverit, sancti Spiritus gladio plectatur.
Datum apud Clarummontem Arverniae per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, III Kal. Decembris, indict. III, anno Dominic. Incarnationis 1095; pontificatus autem domni Urbani II papae anno VIII.
CLXII. Confirmatio S. Dionysii de Nogento, per domnum Urbanum II papam facta. (Anno 1095.)[ Bibliotheca Cluniacensis, p. 544.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, universae congregationi monasterii S. Dionysii quod situm est inter flumen Igunae castrumque Nogenti, salutem et apostolicam benedictionem.
Sicut irrationabilia poscentibus negari debet ascensus, sic justa petentium votis benigna debemus assentione concurrere. Idcirco dilecti filii nostri Gaufridi comitis de Mauritania, et ejus conjugis Beatricis devotioni duximus annuendum. Is siquidem comes B. Dionysii martyris monasterium in Carnotensi parochia inter Igunae fluvium et castrum Nogenti ab avo suo Gaufrido fundatum, et a patre suo Rotroco ex parte aedificatum, sua tandem instantia consummavit, consummatum et rebus suis donatum, annuentibus venerabilibus viris Richerio Senonensi archiepiscopo, et Gaufrido Carnotensi episcopo, collaudantibus et subscribentibus tam uxore ejus supra nominata Beatrice, quam filio Rotroco, sanctis apostolis Petro et Paulo et Cluniacensi coenobio sub reverendissimi confratris nostri Hugonis abbatis praesentia obtulit. Quam oblationem nostra postulaverunt auctoritate firmari. Nos igitur tam praefatum beati Dionysii monasterium, quam omnia ad id pertinentia, sub jure et dispositione Cluniacensium fratrum perpetuo permanere sancimus. Praecipientes et sub districtione anathematis interdicentes, ne quis unquam eumdem locum a Cluniacensis coenobii unitate subtrahat. Apostolica etiam auctoritate statuimus ut quaecunque dona, quascunque possessiones praefati comites vel alii quilibet fideles de suo jure eidem monasterio contulerunt, sub apostolicae sedis tutela integra semper et illibata permaneant. Vicus scilicet supra memoratae adjacens ecclesiae cum decem prati agripennis, et tota in circuitu ecclesiae terra usque ad Roduam fluvium, et super ipsum duo molendina. Terra Burchardi cum broilo. Terra de Belseria, de Asconis villa. Ecclesia S. Hilarii cum decimis et appendiciis suis omnibus. Ecclesia S. Leobini de Flaciaco, S. Leobini de Bracle, S. Hilarii de Bebanisuilla, S. Albini de Coldreciolo, S. Mariae de Margone, S. Petri de Bruyeria, S. Martini de Berduys. Ecclesiae S. Joannis de Mauritania, S. Macuti, et S. Germani. Ecclesia S. Albini de Campo rotundo cum tota Nigellae terra et appendiciis suis omnibus super Eram fluviolum. In loco qui dicitur Vivariis terra omnis culta et inculta, exquisita et inquirenda, cum pratis, silvis, et servorum rebus, ibique, et in comitatu Mauritaniae morantium. In Cenomanensi episcopatu ecclesia S. Petri de Cetone, saltus consuetudinarii tam ad usus ecclesiae, quam ad usus monachorum et hominum suorum, praeter saltum Perticuli. In omnibus saltibus pascua porcorum monasterii gratis. In loco qui dicitur Oratorius, terra unius aratri. In Morisim villa unius aratri terra. In fracta valle decem agripenni vineae, molendinum de Ruitaria. Terra de Bremuncurte, terra Bonnaci cum mediatoriis earum. Piscaria in logniae fluvio a vado Bellivilaris usque ad aquam quae dicitur Edera, medietas Bebanisvillae, et silva quae dicitur Ostenganis. Decima telonei Mauritaniae castri. Tolonei quoque decima Nogenti castri. Decima etiam Pasnadii silvae, quae nominatur Resno. Item ecclesia S. Stephani, et S. Joannis in Nogenti castro. S. Hilarius, S. Joannes, S. Stephanus, S. Maria in castro Noiomi. S. Martinus de Magone, S. Albinus de Campo rotundo, S. Albinus de Codricello, S. Maria Magdalene de Ferraria, S. Hilarius de Belenvilla. S. Joannes de Petrafixa, S. Petrus de Aponviller, S. Anastasius de Ronviller, S. Salvator de Campo rotundo, S. Petrus de Boscnileto, S. Martinus de Unverre, S. Leobinus de Flacci, ecclesia Oratorii cum appendiciis et decimis omnibus. Haec habentur in episcopatu Carnotensi. In Cenomanensi episcopatu ecclesiam S. Petri de Cetone, ecclesiam S. Ulfacii, S. Petrus de Mauvis, S. Prejectus de Vileris, S. Hilarius qui est juxta Sanctam Ceronnam, S. Maria de Bure, S. Martinus de Loiseel, S. Germanus de Loisilz, S. Maria, S. Joannes, S. Macutus de Mauritania, S. Audoenus de Tesval, S. Gervasius de Feris, S. Audoenus de Verreriis, S. Martinus de Beloto, S. Martinus de Berziis, S. Martinus de Jamagiis, S. Petrus de Brueria. Praeterea quaecunque vestrum coenobium hodie juste possidet, sive in futurum juste canoniceque poterit adipisci, firma vobis, vestrisque successoribus et illibata permaneant. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat idem coenobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione ac gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura, salva canonica Carnotensis episcopi reverentia. Si qua sane in futurum ecclesiastica saecularisve persona hujus decreti paginam sciens contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei ac Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem coenobio justa servantibus, sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen.
CLXIII. Urbani II papae epistola ad Guigonem comitem. (Anno 1095.)[D. BOUQUET, Recueil, t. XIV, p. 761.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, GUIGONI comiti, clero et populo Gratianopolitano, salutem et apostolicam benedictionem.
Querelam venerabilis confratris nostri Hugonis vestri episcopi de Salmoriacensi pago jam diu agitatam, concilii quod apud Clarummontem civitatem Arverniae celebravimus, auctoritate noveritis definitam. Quia enim confrater noster Viennensis archiepiscopus Guido saepe et nostris litteris et viva nostri oris voce commonitus, de eadem causa obedire contempsit, et investituram quam eidem vestro episcopo Placentiae fecimus, exsequi noluit, nos possessionem illam quam et idem frater Hugo et nonnulli suorum antecessorum possedisse noscuntur, supradicto fratri nostro et Gratianopolitanae Ecclesiae restituimus, et quandiu Viennensis archiepiscopus huic definitioni obedire contempserit, tam ipsum quam Gratianopolitanam Ecclesiam ab ejus obedientia subtraximus. Omnibus etiam in eodem pago commorantibus tam clericis quam laicis, ne Viennensi archiepiscopo obediant interdicimus, donec aut judicium quod factum est exsequatur, aut querela haec ante nos canonico judicio inter utrumque comprobata, certiorem finem accipiat.
Data III Kal. Decembris apud Clarummontem Arverniae.
CLXIV. Urbani synodica ad clerum populumque Cameracensem. (Anno 1095.)[MANSI, Concil. XX, 917.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, universis in clero et populo Cameracensi salutem et apostolicam benedictionem.
In concilio apud Clarummontem Arverniae celebrato cum pro electione dilecti filii nostri Manassis et item Gualcherii a vobis facta quaestio habita, et diligenti fuisset investigatione tractata, patuit Manassem quidem a vobis canonice electum, Gualcherium vero contra sanctorum canonum auctoritatem in vestram se ecclesiam intrusisse. Totius igitur concilii judicio placuit Gualcherium quidem, tanquam invasorem a vestra Ecclesia propellendum, Manassem vero electioni suae et Ecclesiae vestrae restituendum. Gualcherius itaque, suae conscientiae concilio se subtraxit. Tertio igitur evocatum cum omnino subterfugisset, nos ejus fugam pro confessione habentes, secundum universalem concilii sententiam ex sanctorum canonum auctoritate prolatam ab omni episcopali ordine deposuimus, et Manassem electioni suae et vestrae Ecclesiae restituimus, collaudantibus et corroborantibus tam metropolitano vestro Remensi antistite quam et universis ejusdem metropolis suffraganeis. Nunc vos litteris praesentibus commonemus, et apostolica auctoritate praecipimus, ne Gualcherium ulterius recipere praesumatis, Manasse autem tanquam vestro vere catholico episcopo obedientiam plenius impendatis. Neque vos lateat Gualcherium anathemati esse subjectum, si se ulterius de Ecclesiae vestrae praelatione profana praesumptione intromittere tentaverit. Si quis igitur deinceps his decretorum nostrorum praeceptis contraire praesumpserit, omnipotentis Dei, et apostolorum ejus indignationem inveniet et ultionis apostolicae gladio ferietur. Omnes autem qui Gualcherio fidelitatem juraverunt, ab ejusdem sacramenti vinculo apostolica auctoritate absolvimus.
Data apud Arveniam II Kal. Decembris.
CLXV. Urbani II decretum de primatu Lugdunensi. (Anno 1095.)[MANSI, Concil. XX, 828.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri HUGONI, Lugdunensi archiepiscopo et primati, ejusque successoribus canonice promovendis in perpetuum.
Ex apostolicae sedis debito et sanctorum canonum auctoritate impellimur, in omnibus ubique terrarum Ecclesiis, prave acta corrigere, recte statuta firmare. Unde cum nos in Galliarum partes venire supernae dispositionis dignatio concessisset, curae nobis fuit apud Clarummontem Arverniae generale concilium convocare. Ibi inter alia quae ad synodalem audientiam discutienda perlata sunt, fraternitas tua de primatu sanctae Lugdunensis Ecclesiae querelam exposuit, multis jam ante provincialibus conciliis agitatam. Lecta sunt in eodem concessu eumdem primatum astruentia Romanae et apostolicae auctoritatis privilegia. Cum igitur Richerius Senonensis archiepiscopus pro causa hac die altero respondere praeceptus esset, nullamque excusationis rationem legitimam reddidisset, placuit tamen nobis ex apostolicae mansuetudinis abundantia, ad deliberandum de subjectione hac, in diem tertium inducias indulgere. Tertio itaque die, cum se ille partim pro negotii gravamine, partim pro aegritudinis occasione, synodali conventui subtraxisset, per legatos requisitus, et obedire renuens, adhuc deliberandi inducias flagitabat. Definitionis etiam jam imminente sententia, rursum ab Senonensis ecclesiae suffraganeis in diem alterum, ut eum familiarius convenirent, induciae impetratae sunt; ea nimirum pollicitatione praemissa, ut si etiam ille tunc pertinaciter reniteretur, ipsi tamen definitioni concilii unanimiter obedirent.
Porro die jam sexto concilii evoluto, cum ille adhuc inducias expetendo resisteret, ex totius synodi favore et judicio sancitum est Senonensem archiepiscopum Lugdunensi tanquam primati subjectionem obedientiamque debere, quia et catalogorum auctoritas, et sedis apostolicae idipsum contestabatur auctoritas. Cui profecto sententiae se humiliter obedituros, Senonensis Ecclesiae suffraganei propria quisque voce professus est. Idipsum etiam de Rothomagensi Ecclesia confirmatum est. De Turonensi enim, quia jam a retroactis temporibus sine refragatione obedierat, nulla jam quaestio movebatur. Die vero concilii octavo, tua iterum fraternitas questa est Senonensem archiepiscopum a legatis tuis, Aganone scilicet Aeduensi et Lamberto Atrebatensi episcopis admonitum, nullam adhuc Lugdunensi Ecclesiae pro primatu reverentiam profiteri. Eapropter nos, toto consentiente concilio, pallii usum et suffraganeorum obedientiam, donec ipse obediret, Senonensi archiepiscopo interdiximus. In Rothomagensem quoque, qui aberat, eamdem sententiam promulgamus, nisi infra tres menses post sententiam cognitam, siquidem viva voce non posset, subjectionem debitam scripto polliceretur. Ipsius itaque suffraganeis, qui praesentes aderant, sententiam nostram debita humilitate suscipientibus ac obedientiam promittentibus, sic tandem Lugdunensis Ecclesiae querela diuturna, annuente Domino, terminata est. Per praesentis igitur privilegii paginam, Lugdunensi Ecclesiae tuae primatum super quatuor provincias confirmamus, et per eam tibi tuisque successoribus, his tantum qui eo ordine eoque tenore electi vel promoti fuerint, qui per sanctae memoriae Gregorii VII privilegium praedecessori tuo Gibuino praefixus et praescriptus est. Provinciam autem illas quas vobis confirmamus, dicimus Lugdunensem, Rothomagensem, Turonensem et Senonensem, ut hae videlicet provinciae condignam Lugdunensi Ecclesiae obedientiam solvant, et honorem quem Romani pontifices reddendum esse scriptis propriis praefixerunt, devote humiliterque, salva in omnibus sedis apostolicae reverentia et auctoritate. Si qua sane in crastinum ecclesiastica saecularisve persona, hujus privilegii paginam sciens, contra eam venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem Ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen.
Interfuerunt autem definitioni huic archiepiscopi diversarum provinciarum numero duodecim, cum episcopis octoginta, abbatibus nonaginta, et eo amplius.
Datum apud Clarummontem Arverniae per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, Kalendis Decembris, indictione tertia, anno Dominicae Incarnationis millesimo nonagesimo quinto, pontificatus autem domini Urbani secundi papae anno octavo.
CLXVI. Privilegium pro ecclesia S. Jacobi Compostellana. (Anno 1095.)[FLOREZ, España Sagrada, XX, 21.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto fratri DALMACHIO, Compostellano episcopo, ejusque successoribus canonice promovendis in perpetuum.
Veterum synodalium et gestorum pontificalium series confitetur semper sedi apostolicae licuisse ut et pro temporis ratione conjuncta disjungeret, et disjuncta conjungeret, et sedes sedibus commutaret. Hac igitur praecedentium Patrum auctoritate firmati, tibi, frater in Christo charissimi Dalmati, tuisque successoribus, decreti praesentis auctoritate concedimus pro B. apostoli Jacobi reverentia, ut sicut episcopatus cathedram praedecessores vestri in urbe quae Ilia dicitur habuerunt, ita perenni deinceps tempore in ea quae Compostella dicitur, et ecclesiam continet in qua B. Jacobi corpus requiescere creditur, habere debeatis. Universa ergo ad praefatae Iliae civitatis dioecesim pertinentia, tibi tuisque successoribus integra semper et illibata permanere decrevimus. Ad haec pro singulari B. Jacobi devotione concedimus ut tam tu quam tui deinceps successores, nulli praeter Romano metropolitano subjecti sint; et omnes qui tibi in eadem sede successerint, per manum Romani pontificis tanquam speciales Romanae sedis suffraganei consecrentur. Praeterea mansuro in perpetuum decreto sancimus ut quidquid hactenus juste beati Jacobi ecclesiae testamentis regalibus oblatum est, quidquid catalogis legitimis continetur, quidquid parochiarum Iriensis cathedra juste habuisse cognoscitur, tibi tuisque legitimis successoribus Compostellae permanentibus firmum semper integrumque servetur. Vestram de caetero condecet sanctitatem, sanctae Romanae Ecclesiae decreta in omnibus observare, et ita virtutum luce interius exteriusque fulgere, ut videant omnes vestra bona opera, et glorificent Patrem vestrum qui in coelis est.
Sane si quis in crastinum archiepiscopus aut episcopus, imperator aut rex, princeps aut dux, marchio, comes, vicecomes, judex aut ecclesiastica quaelibet saecularisve persona, hujus decreti paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonitus, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reumque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi alienus fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem haec observantibus, et praefatam B. Jacobi ecclesiam venerantibus, sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.
Datum apud Privatam oppidum per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, Nonis Decembris, indictione tertia, anno Dominicae Incarnationis 1095, pontificatus autem domini Urbani secundi papae VIII.
CLXVII. Urbani II epistola ad Hugonem Cluniacensem abbatem.--Cluniacensibus monachis facultatem tribuit altaria et decimas retinendi quae pretio comparassent et decimas e manu laicorum retrahendi si secundum Deum fieri possit. (Anno 1095.)[D. BOUQUET, Recueil, XIV, 716.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri HUGONI, Cluniacensi abbati, et fratribus sub ejus regimine constitutus, salutem et apostolicam benedictionem.
Sedis apostolicae benignitas omni semper tempore consuevit Dei servos tanquam mater filios confovere, et in perturbationibus positis consolationis manum clementer alacriterque porrigere. Quia igitur per omnipotentis Dei gratiam jam diu longe lateque religione praecipua floruistis, et bonae opinionis odore plurimos aspersistis, dignum nobis est quieti vestrae in posterum providere, et contra aemulorum insectationes monasterio vestro, tam capiti quam membris, clypeum apostolicae protectionis opponere. Praesentis itaque decreti auctoritate sancimus ut nulli deinceps episcoporum facultas sit pro altaribus et ecclesiis sive decimis quas ante interdicta nostra vel papae Gregorii vobis cognita possedistis, seu post episcoporum concessione acquisistis, gravamen aliquod aut molestiam irrogare; sed sicut eorum permissione, quaedam ex parte, quaedam ex integro habuistis, ita ut in futurum perenniter habeatis. Ipsarum quoque quas non habetis ecclesiarum decimas, quae a laicis obtinentur, si secundum Deum eorum potestati subtrahere vestrae religionis reverentia potuerit, ad vestram et pauperum gubernationem vobis liceat possidere. Haec omnia ut omnino firma et immobili stabilitate persistant, omnipotentis Patris, et Filii et Spiritus sancti potestate et apostolica auctoritate confirmamus. Si quis vero decreti hujus tenore agnito, pertinaciter ei obviare praesumpserit, ejusdem Patris et Filii apostolorumque ejus indignationem inveniat, et sancti Spiritus gladio feriatur; cunctis autem vos ac vestra foventibus misericordia, pax et gratia ab Auctore omnium in perpetua saecula conferatur.
Datum apud Brivatam oppidum, per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, Nonis Decembris, indictione III, anno Dominicae Incarnationis 1095, pontificatus vero domni Urbani II papae VIII.
CLXVIII. Diploma Urbani II papae, quo privilegia et bona omnia prioratus Marciniacensis confirmat. (Anno 1095.)[ Bibliotheca Cluniacensis, Append., p. 86.] URBANUS, servus servorum Dei, Marciniacens coenobii sanctimonialibus salutem et apostolicam benedictionem.
Ad hoc nos, disponente Domino, in apostolicae sedis servitium promotos agnoscimus, ut ejus auxilium implorantibus efficaciter subvenire, et ei obedientes tueri ac protegere, prout Dominus dederit, debeamus. Unde oportet nos venerabilibus locis protectionis manum porrigere, et Deo servientium quieti attentius providere. Igitur tam pro vestra speciali religione quam pro venerabilis fratris nostri Hugonis Cluniacensis abbatis dilectione, ad cujus curam ex Cluniacensis coenobii jure locus vester pertinet, vestris, filiae in Christo charissimae, precibus annuentes, monasterium vestrum praesentis decreti auctoritate munimus. Statuimus enim ut quicunque hodie idem coenobium juste possidet, sive in futurum concessione pontificum, liberalitate principum, oblatione fidelium juste atque canonice possit adipisci, vobis et iis qui post vos in loco eodem ac religione successerint, firma semper et illibata permaneant. In quibus haec propriis nominibus duximus exprimenda. In episcopatu Augustodinensi ecclesia de Varennis, de Briano et de Sarorio, de Begiaco, de Camboliaco, ecclesiam S. Nicetii, S. Fideli, S. Christofori, S. Leodegarii, S. Mariae ex oppido Semmuro, cum decimis et coemeteriis suis: quartam partem ecclesiae S. Martini extra Semmurum. In episcopatu Matisconensi ecclesiam S. Jacobi. In Lugdunensi medietatem villae Vitriaci, ecclesiam S. Martini, ecclesiam S. Reveriani, apud Brianonum, ecclesiam S. Romani, capellam de Celerias, terram Hugonis Letbaldi, cum aliis quibusdam apud Casiotum. In episcopatu Arvernensi, ecclesiam S. Petri de Lodda, S. Vincentii de Lodessa cum decimis et coemiteriis, S. Nicolai ad Tres Fontes. In episcopatu Diensi apud oppidum seu territorium de Orello, ecclesias quatuor. In Valentino episcopatu ecclesiam S. Stephani de Balmam. In comitatu Beardensi, ecclesiam S. Fidei, apud villam quae dicitur Furcas. In episcopatu Pictaviensi ecclesias duas. In Sanctonensi ecclesiam de Montoso. In Leodiensi, villa quae dicitur Argules, cum ecclesia et decimis, et aliam quae dicitur Raicampas. In Rothomagensi, villam quae dicitur Aqua-Bella. In Petragoricensi mansos quindecim Agilmodis priorissae, apud villam Maurensem. In Caturcensi, ecclesiam Sancti Constantii. In Vivarensi [Vaurensi] episcopatu, villas tres, Villeta, Ataid, Glangla, cum universis possessionibus et appendiciis suis. Praeterea decernimus ut nulli omnino hominum liceat eamdem ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, aut ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare: sed omnia integra conserventur earum, pro quarum sustentatione ac gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis protutura, salva in omnibus debita abbatum Cluniacensium reverentia. Sepulturam ejusdem loci omnino liberam esse sancimus, ut eorum qui illic sepeliri deliberaverint, devotioni et extremae voluntati, nisi forte excommunicati sint, nullus obsistat. Hoc quoque praesenti capitulo subjungimus ut nulli jam liceat congregatione vestrae vel excommunicationis gravamen inferre, vel divinum officium interdicere, sepulturae debitum prohibere, aut interdicti cujuslibet molestiam irrogare: quia pro Dei timore clausae, et saeculo jam estis emortuae, quatenus ab omni infestatione securae, gravamine mundanae oppressionis remotae, ad aeterni Sponsi semper desiderabilem visionem totius mentis et animae viribus anheletis. Si qua sane in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis, honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, ac in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Benedictus Deus Pater Domini nostri Jesu Christi. Amen.
Datum apud oppidum Sancti Flori per manum Joannis, S. R. E. diaconi cardinalis, indict III, anno Dominicae Incarnationis 1096, pontificatus autem domni Urbani II papae VIII, VII Idus Decembris.
CLXIX. Urbani II papae epistola ad Ademarum Engolismensem episcopum.--Ut monachos S. Eparchii per excommunicationis censuram obedire compellat abbati S. Joannis Angeriacensis. (Anno 1095.)[D. BOUQUET, Recueil, t. XIV, p. 717.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri ADEMARO, Engolismensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.
Charissimus noster in Christo filius Angeriacensis abbas ( Ausculfus ) propria nobis relatione suggessit S. Eparchii monasterium tuo quondam favore coenobio Angeriacensi subjectum, sed pravorum monachorum praesumptionibus esse subreptum; quos nimirum monachos in nonnullis conciliis pro eadem praesumptione excommunicatos, testante venerabili confratre et vicario nostro Amato metropolitano episcopo, cognovimus. Tuae igitur strenuitati per praesentis scripta praecipimus ut eamdem excommunicationem in tua parochia facias observari, donec iidem monachi supradicto abbati regulariter obedire consentiant.
Data apud Lemovicas, IV Kal. Januarii, per manum Joannis diaconi cardinalis.
CLXX. Bulla Urbani II papae pro monasterio Tutelensi. (Anno 1096.)[BALUZE, Historia Tutelensis, Appendix, p. 437.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio WILLELMO, monasterii Tutelensis abbati, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
Piae postulatio voluntatis effectu debet prosequente compleri, quatenus et devotionis sinceritas laudabiliter enitescat et utilitas postulata vires indubitanter assumat. Quia igitur dilectio tua ad sedis apostolicae portum confugiens ejus tuitionem devotione debita requisivit, non supplicationi tuae clementer annuimus et Beati Martini Tutelense monasterium, cui, Deo auctore, praesides, decreti praesentis auctoritate munimus. Statuimus enim ut quaecunque hodie idem coenobium juste possidet, sive in posterum concessione pontificum, liberalitate principum, vel oblatione fidelium juste atque canonice poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum coenobium temere perturbare aut ejus possessiones auferre vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur, eorum pro quorum sustentatione ac gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura. Si quae vero ecclesiae vel praedia Tutelensi monasterio pertinentia per irreligiosos abbates vel monachos hactenus laicis data vel per laicos in aliorum monasteriorum facultatem citra legitimam possessionem usurpata sunt, vestro penitus monasterio restituenda praecipimus. Ad haec adjicientes statuimus ne pro malefactis militum Tutelensi castro habitantium monasterium ipsum excommunicetur, ea tamen conditione, ut iidem milites, si excommunicati fuerint, ad divina illic officia non admittantur. Possessiones etiam Tutelensis coenobii pro ipsorum militum offensis depopulari aut infestari auctoritate apostolica prohibemus. Porro sepulturam loci illius secundum antiquam et canonicam consuetudinem permanere decernimus, salva Lemovicensis episcopi reverentia. Obeunte te nunc ejus loci abbate vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu vel fratrum pars consilii sanioris secundum Dei timorem et beati Benedicti regulam elegerint. Unde sub districti anathematis interdictione sancimus ne ulli omnino personae facultas sit regulari abbatis electioni obsistere aut pro ea munus quodlibet exigere, ut ipsius monasterii fratres omni gravamine mundanae oppressionis remoto in sanctae religionis observatione seduli atque quieti omnipotenti Deo placere totis mentis et animae virtutibus anhelent. Si qua sane in crastinum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens contra eam temere ire tentaverit, secundo tertiove commonita si non congrua satisfactione emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.
Datum Lemovici, per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, IV Nonas Januarii, indictione quarta, Dominicae Incarnationis 1096, pontificatus autem domni Urbani papae secundi anno VIII.
Bene valete.
CLXXI. Urbani II epistola ad suffraganeos Ecclesiae Remensis.--Illos hortatur ut Manassi, in locum Rainoldi archiepiscopi demortui suffecto, obediant. (Anno 1096.)[BALUZ., Miscell., edit. Luc. II, 138.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilectissimis confratribus et consacerdotibus Remensis Ecclesiae suffraganeis, salutem et apostolicam benedictionem.
Defuncto venerabili confratre nostro, vestrae metropolis archiepiscopo, ejusdem Ecclesiae praepositum Manassen communi cleri plebisque consensu secundum sedis apostolicae decreta cognovimus ad ipsius metropolis regimen esse provectum. Quae scilicet provectio, quia sanctis videtur convenire canonibus, non grata nobis esse non potest. Eam igitur auctoritatis nostrae pondere confirmantes, dilectionem vestram litteris praesentibus exhortamur ne ab ejusdem electi persona quod vestri officii interest dissimulatione qualibet subtrahatis, sed omnino satagite ut quod bene incoeptum est, largiente Domino, melius compleatur, ne diutius tanta Ecclesia officiorum episcopalium administratione privetur.
Data Andegavi VIII Idus Februarii.
CLXXII. Clerum, ordinem, milites et plebem Remensem hortatur ut Manassi electo archiepiscopo fidem praestent. (Anno 1096.)[BALUZ., Miscell. II, 139.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei dilectis filiis clero, ordini, militibus et plebi Remis consistentibus, salutem et apostolicam benedictionem.
Affectionis quidem nostrae viscera, filii in Christo charissimi, angustiata sunt, quia vos pastoris sollicitudine, nos vero confratris et coepiscopi Rainoldi solatio novimus destitutos. Sed in tribulatione hac per omnipotentis Dei gratiam charitatis nostrae praecordia dilatantur, quia vos sollicitudine debita, affectione sollicita, sine dolo, sine pravitate de vestrae Ecclesiae filiis pastorem elegisse comperimus. Asserit autem spei vestrae fiduciam unanimitatis vestrae consensus. Ubi enim universorum postulatio congruit, dubitare nos nequaquam oportet ibi Dominum Jesum et voluntatis auctorem et petitionis arbitrum fore et ordinationis praesulem et largitorem gratiae. Bonis ergo studiis vestris ampliori devotione congratulamur, et quod secundum apostolicae sedis decreta juste sancteque coepistis, nos per omnipotentis Dei gratiam sedis apostolicae assertione firmamus. Vos siquidem in apostolicae sedis libertatem consurrexistis, ut sicut caput regni existitis, ita etiam religionis et auctoritatis catholicae in eodem regno principium existitis. Nihil itaque super vos iniquorum verba praevaleant, nihil terrenae pravitas intentionis obfuscet. Quod enim omnipotens Dominus aspirando praevenit, per merita et preces beatae et gloriosae semper virginis Mariae sanctique Patris vestri Remigii adjuvando prosecuturum fore confidimus. In ipso igitur confidentes quod simpliciter et sine pravitate [coepistis] prosequi procurate. Neque enim vobis in parte hac apostolicae sedis brachium contrahetur. Nullus in hoc negotio idololatriae fucus interveniat, nullae minae, nulli terrores nobilitatem vestram ab hac libertate dimoveant; ne forte, quod absit! cum spiritu coeperitis, carne consummemini. Ecclesiae vestrae suffraganeis auctoritatis nostrae scripta direximus ut in electo quod sui est officii nulla negligant occasione complere. Quod si fortassis illi se aliqua, quod non arbitramur, pravitate subtraxerint, vos eum tempore congruo nostro conspectui praesentabitis. Novit enim beati Petri libertas et gratia in se confidentibus non deesse. De dilectione et obedientia erga eum vivaciter exhibenda vos cohortari minus necessarium duximus. Neque enim ambigimus quod qui tantam vobis in ejus electione unanimitatem, tantum studium, tantam flagrantiam aspiravit, ipse etiam mentes vestras ad diligendum, ad obediendum, ad serviendum ardore sui spiritus illustrabit. Ipse vos sua gratia benedicat, ipse corroboret, et pastorem et gregem ad aeternae refectionis pascua introducat.
Data Andegavi VIII Idus Februarii.
CLXXIII. Manassi electo archiepiscopo Remensi gratulatur. Monet « caveat prorsus et vigilet ne regiae superbiae qualibet inconstantia subjiciatur. » Adjutorium pollicetur. (Anno 1096.)[BALUZ., Miscell. II, 139.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio MANASSI, Remensium electo, salutem et apostolicam benedictionem.
Omnipotenti Deo gratias agimus quia personam tuam, de cujus probitate plurimum confidimus, ad Remensis Ecclesiae regimen electam sine pravitate cognovimus. Nunc igitur dilectionem tuam apostolicae gratiae litteris visitantes, hortamur ut bona initia studeas provectibus melioribus exaltare. Nullae igitur minae, nulli terrores prudentiam tuam impediant quin in coepta simplicitate ac libertate persistas. Cave prorsus et vigila ne regiae superbiae qualibet inconstantia subjiciaris, ne cum spiritu coeperis, carne consummeris. De apostolicae sedis adjutorio in nullo diffidas, quia si in ejus libertate permanseris, ejus per omnia auxiliis munieris.
Data Andegavi VIII Idus Februarii.
CLXXIV. Urbani II epistola ad Philippum Catalaunensem episcopum.--Commendat ei et fratri ejus Hugoni comiti Campaniae monachos S. Vitoni Virdunensis, ab ecclesia S. Nicolai in Silva Lugolli per parochianos ejus ejectos. (Anno 1096.)[Dom BOUQUET, Recueil, XIV, 719.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto fratri PHILIPPO, Catalaunensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.
Frater iste lator praesentium apud nos conquestus est et se et fratres suos a quibusdam parochianis tuis, tam clericis quam laicis, in ecclesia S. Nicolai, constructa in silva quae dicitur Lugolli, multis injuriis affectos, et eorum priorem de eadem ecclesia exturbatum. Quamobrem dilectioni tuae praesentia scripta dirigimus, praecipientes ut eosdem parochianos tuos super hujusmodi injuriis ipsis fratribus satisfacere, et in posterum cessare compellas. De caetero etiam rogamus ut fratres ipsos pro amore B. Petri et nostro sub alarum tuarum munimine tuearis, et eos sub dispositione venerabilis Rodulfi Virdunensis abbatis quiete et stabiliter facias permanere. Fratrem quoque tuum Hugonem comitem [Trecensem] tam per nos quam per te rogatum volumus, ut eumdem locum pro animae suae salute tueatur et protegat, et infestatores ejus brachio suae potestatis coerceat.
Data Andegavis, V Idus Februarii.
CLXXV. Privilegium ab Urbano II monasterio S. Nicolai concessum, salva episcopi Andegavensis canonica reverentia. (Anno 1096.)[PETIT, Theodori Poenitentiale, tom. II, p. 612.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio NATALI, abbati monasterii Sancti Nicolai, quod secus Andegavum situm est, ejusque successoribus regulariter substituendis.
Religiosis desideriis dignum est favorabilem praebere consensum, ut fidelis donatio coelorum sortiatur effectum. Tuae igitur devotionis, ac Fulconis egregii Andegavorum comitis precibus aurem accommodantes, Beati Nicolai monasterium, quod, disponente Domino, nostris manibus consecramus, praesentis decreti auctoritate munimus. Statuimus ut ea quae praedictus comes in ipsius Ecclesiae dedicatione nostris exhortationibus per nostras manus obtulit tantum scilicet terrae in Silvacane, quantum tribus sufficere debeat, et terra de Avallo, quam idem comes Guillelmus Aurelianensis dederat, quidquid etiam immunitatis seu donationis de suo jure, ipsius praedecessores comites Joffredus et Fulco eidem ecclesiae contulerunt, et quaecunque hodie juste possidet, sive in futurum juste atque canonice poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis duximus nominibus exprimenda: Ecclesiam de Ariaco, de Sancta Comma, de Castillio, Segregio de Bulleio, de Paucio, de Aracaio, de Cupollio; in pago Pictaviensi ecclesias de Monasterolo, de Alaneio, de Rilliaco, de Borchiaco, de Pusanviis; in episcopatu Cenomanensi ecclesias de Geprona, de Potroniaco; in episcopatu Sancti Machuti ecclesiam Sancti Paterni; in Naunotonensi ecclesiam Sancti Lamberti, capellam de Donacelli, de Cornioquense, de Prugniaco; in Anglia, in episcopatu Lincobensi ecclesiam de Guiongta, de Spalmeta cum ecclesiis quae ad eam pertinent de Guilguenna; in episcopatu Costronensi ecclesiam de Quircheberia; in Guallis, in episcopatu de Glumnorgant, ecclesiam de Caillone cum appendiciis et possessionibus earum.
Ipsum itaque locum visitandum, honorandum ac protegendum universis fidelibus commendamus, pro cujus devotionis beneficio, et omnipotentis Dei misericordia, et SS. apostolorum auctoritate fidentes per beati Michaelis merita, judicii pro peccatis accepti partem septimam illis remittimus, qui in dedicationis die animo devoto huc convenire curaverint; eo nimirum tenore, ut die ipso pauperes abbas et monachi pascant, et die altero psalmos cum litaniis septem in conventu decantent, et missam publicam celebrent, quos profecto omnes eundo et redeundo ab adversariis cujuscunque securos esse praecipimus. Ad haec adjicientes decrevimus ut nulli omnino hominum liceat id coenobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva Andegavensis episcopi canonica reverentia.
Datum apud Sableulium per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, XVI Kalend., indict. IV, anno Domini 1096, pontificatus autem domini Urbani II papae VIII.
CLXXVI. Urbani II epistola ad suffraganeos Ecclesiae Remensis. (Anno 1096.)[BALUZ., Miscell. II, 139.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis fratribus et coepiscopis HUGONI Suessionensi, LAMBERTO Atrebatensi, PHILIPPO Catalaunensi, GERARDO Morinensi, caeterisque Remensis Ecclesiae suffraganeis, salutem et apostolicam benedictionem.
Scripsimus nuper fraternitati vestrae, et ecce iterum scribimus, ne cujuslibet occasionis obtentu venerabili confratri nostro Manassi in archiepiscopum vestrae metropolis per divinam gratiam electo quod vestri officii interesse cognoscitis subtrahatis. Per obedientiam igitur quam sedi apostolicae vos debere non ignoratis dilectioni vestrae praecipimus ut quocunque in tempore ad ordinationem seu consecrationem suam vos advocaverit, alacriter ad hoc ipsum et vivaciter occurratis, sicut et vestri ordinis integritatem et gratiae nostrae plenitudinem desideratis.
Data Turonis IV Nonas Martii.
CLXXVII. Urbani II epistola ad clerum Turonensem.--Privilegia Turonensis Ecclesiae confirmat. (Anno 1096.)[MANSI, Concil. XX, 656.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, universis sanctae Ecclesiae filiis salutem et apostolicam benedictionem.
Notum fore volumus tam futuris quam praesentibus quoniam omnium bonorum largitor Deus devotionem nostram ad B. Martini tumulum visitandum sua miseratione perduxit. Quia vero in ejusdem B. confessoris ecclesia quaedam inoleverant quae in melius promovenda salutis falce exstirpanda videbantur, nos per septem dies et eo amplius immorati, medicinam animarum, frequentius inter eos intrantes et exeuntes eis impertivimus, et nobis in omnibus obedientes et benevolos, Deo aspirante et in eis cooperante nobiscum, experti sumus. Sed quoniam ad nostras aures pervenerat quod legatos Romanae Ecclesiae suscipere cum processionis benignitate supersederant, neque etiam eis, videlicet legatis, auctoritas hujus Ecclesiae per notitiam privilegiorum ejus innotuerat, succensuimus, et graviter eos increpavimus, cur tantam inobedientiae offensionem incurrerent. Illis itaque humiliter nobis scripta patrum nostrorum Romanorum pontificum praetendentibus diligenter attendimus eorum privilegia. Et quia praeter apostolicum, et regem, et Turonensem archiepiscopum, semel in vita sua neminem ad processionis susceptionem admittebant studiose notavimus, nostris cardinalibus, Teuzone Alberto, Gregorio Papiensi, Rausgerio, et Hugone Lugdunensi primate, et aliis tam episcopis quam aliarum dignitatum personis, praesentibus Brunone Signiensi episcopo, et Ingelramno Suessionensis ecclesiae archidiacono.
Porro nos tanta auctoritate refecti, eorum antiquam consuetudinem, eorum scriptis suffragantes, auctoritate nostra corroboravimus in praesentia nostrorum praedictorum fratrum. Et quia filius noster Amatus, Burdigalensis archiepiscopus, unus erat de legatis Romanae Ecclesiae a Gregorio septimo praedecessore nostro in Galliam destinatus, non ab hac Ecclesia processionis solemnitate susceptus: unde etiam graviter contra eosdem clericos commotus in Exuldunensi concilio eos excommunicatione perfoderat; eum in concordiam et pacem eorum reformavimus. Neque eos ad ullam satisfactionem, quia auctoritate pollente sese munierant, compulimus, neque qualibet pro tali excessu absolutione purgandos censuimus, denique quoniam in quibusdam suae ecclesiae privilegiis proprium eis habere episcopum concessum est, ejus vice nos Romano eos sancimus specialiter adhaerere pontifici, et graviores eorum causas ex ejus pendere judicio.
Si quis sane in crastinum cardinalis, aut legatus, aut episcopus, aut quilibet a nostro latere missus, hanc nostrae confirmationis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, et nostram perfringens auctoritatem, processionem ab ipsa sancti confessoris ecclesia expetierit, si commonitus non destiterit, potestatis honorisque dignitate careat, reumque se divino judicio existere de perpetrata praesumptione cognoscat; cunctis autem ista servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi. Amen, amen, amen.
Datum Turonis in castello Sancti Martini per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, II Idus Martii, indictione quarta, anno Dominicae Incarnationis 1097 [1096], pontificatus autem domini Urbani II papae nono.
CLXXVIII. Urbani II epistola ad monachos S. Petri Bainsonensis.--Bainsonensem ecclesiam a parentibus suis Cluniacensi coenobio donatam, auctoritate sedis apostolicae munit, et Suessionensis Ecclesiae jura determinat. (Anno 1096.)[Dom BOUQUET, Recueil, t. XIV, p. 720.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, monachis S. Petri apud Bainsonum, salutem et apostolicam benedictionem.
Et religionem augere, et religiosorum quieti prospicere officii nostri nos impellit auctoritas. Religionis igitur conservandae gratia nos Bainsonensem locum, in quo per Dei gratiam conversamini, qui nos ex parentum jure contingit, Cluniacensi coenobio contradentes, tam vos quam successores vestros decreti praesentis auctoritate munimus. Ipsum enim locum, sicut et caetera Cluniacensis coenobii membra, liberum perpetuo permanere decrevimus, ut quaecunque hodie juste, vel ex parentum nostrorum dono, vel ex aliorum fidelium oblatione possidet, sive in futurum possidebit, sive juste et canonice poterit adipisci, firma vobis semper et illibata permaneant, nec parochiae ipsius episcopo, nec episcopi archidiaconis liceat, aut vobis aut capellanis vestris molestias aliquas vel injurias irrogare, nec aliquid prorsus exigere praeter annuos solidos viginti, qui ex praecedentium episcoporum et patris mei consensu instituti sunt, Suessionensibus canonicis persolvendi. Alias tam vos quam capellani vestri quieti semper ac liberi, salvo episcopalis reverentiae debito, permanebitis. Si quis autem, praecepti hujus tenore cognito, contraire praesumpserit, tanquam sedis apostolicae contemptor Ecclesiae judicio et Spiritus sancti gladio feriatur.
Datum Turonis per manum Joannis cardinalis, XIII Kal. Aprilis, anno Incarnat. Dominicae 1096, pontificatus domni Urbani II nono, indict. IV.
CLXXIX. Urbanus II papa Trenorciensis monasterii bona juraque omnia in tutelam apostolicae sedis recipit. (Anno 1096.)[COCQUELINES, ampl. Collect., II, 87.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio PETRO Trenorciensi abbati, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
Pia postulatio voluntatis effectu debet prosequente compleri, quatenus et devotionis sinceritas laudabiliter enitescat, et utilitas postulata vires indubitanter assumat. Quia igitur dilectio tua ad sedis apostolicae portum confugiens, ejus tuitionem devotione debita requisivit, nos supplicationi tuae clementer annuimus et Trenorciensis coenobium, cui, Deo auctore, praesides, cum omnibus ad ipsum pertinentibus, sub tutelam apostolicae sedis excepimus. Per praesentis igitur privilegii paginam apostolica auctoritate statuimus, ut quaecunque bona, quaecunque possessiones catholicorum imperatorum seu caeterorum principum largitione, episcoporum concessione, seu caeterorum fidelium oblatione, ad idem coenobium impraesentiarum pertinent, sive in futurum juste poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus, et illibata permaneant. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat idem coenobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel oblationes retinere, minuere, vel temerariis vexationibus inquietare, sed omnia integre conserventur, eorum pro quorum sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Caetera etiam quae per reverendae memoriae Joannis papae privilegium Trenorciensi monasterio confirmata sunt, confirmamus. Querelam autem monachorum S. Florentii, quam de ecclesiis Lausduni, Sanctae Crucis videlicet et Sancti Nicolai, contra te et Ecclesiam tuam faciunt, quamque in praesentia nostra Turonis habitam diligenter pertractavimus, debito fine, Deo auctore, terminamus: apostolica iterum auctoritate praecipientes quatenus nullam tibi vel Ecclesiae molestiam ex his inferre praesumant, sed absque eorum inquietudine praefatas ecclesias, tu successoresque tui jure perpetuo possideatis. Si quae sane ecclesiastica saecularisve persona contra hanc nostrae constitutionis paginam venire tentaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Domini nostri Jesu Christi aliena fiat, quousque digna satisfactione resipiscat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.
CLXXX. Privilegium pro monasterio S. Vincentii Metensi. (Anno 1096.)[Dom CALMET, Hist. de Lorraine, Preuves, p. 507.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio LANZONI, abbati monasterii S. Vincentii, quod Metti situm est, ejusque successoribus regulariter instituendis in perpetuum.
Piae postulatio voluntatis effectu debet prosequente compleri, quatenus et devotionis sinceritas laudabiliter enitescat, et utilitas postulata vires indubitanter assumat. Quia igitur dilectio tua ad sedis apostolicae portum confugiens, ejus tuitionem devotione debita requisivit, nos supplicationi tuae, tam pro beati Vincentii martyris devotione, quam etiam pro tuae religionis reverentia clementer annuimus, et ejusdem martyris monasterium, cui, Deo auctore, praesides, praesentis decreti auctoritate munimus: statuimus enim ut quaecunque dona, quascunque possessiones idem coenobium hodie juste possidet, sive in futurum concessione pontificum, liberalitate principum, vel oblatione fidelium juste atque canonice poterit adipisci, firma tibi, tuisque successoribus et illibata permaneant.
Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum coenobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur, eorum pro quorum sustentatione ac gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva Metensis episcopi canonica reverentia. Obeunte te nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia praeponatur, nisi quem conventus communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris, secundum Dei timorem et beati Benedicti regulam, elegerint. Praeterea secundum venerabilium praedecessorum nostrorum Joannis et Benedicti statuta concedimus, ut si episcopus Metti defuerit, liceat tibi tuisque successoribus, in festivis diebus, ad sedem episcopalem accedere, ibique cum dalmatica et sandaliis, missarum solemnia celebrare.
Sane si quis in crastinum archiepiscopus aut episcopus, imperator aut rex, princeps aut dux, comes, vicecomes, judex, aut ecclesiastica qualibet saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonitus, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reumque se divino judicio de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi alienus fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus, sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.
Datum Turonis per manum Joannis, sacrae Romanae Ecclesiae diaconi cardin., XII Kalend. April., indict. IV, anno Dominicae Incarnat. 1096, pontificatus autem domni Urbani II papae anno IX.
CLXXXI. Urbanus II confirmat abbatiae S. Bertini ordinis S. Benedicti Audomaropoli omnia altaria sua atque possessiones. (Anno 1096.)[MIRAEUS, Opp. diplom., III, 21.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio LAMBERTO, abbati monasterii confessoris Christi Bertini ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
Piae postulatio voluntatis effectu debet prosequente compleri, quatenus et devotionis sinceritas laudabiliter enitescat et utilitas postulata vires indubitanter assumat.
Quia igitur dilectio tua ad sedis apostolicae portum confugiens ejus tuitionem devotione debita requisivit, nos supplicationi tuae clementer annuimus, et Beati Bertini confessoris monasterium, cui, Deo auctore, praesides, quod videlicet monasterium idem B. Bertinis in honorem SS. apostolorum Petri et Pauli fundasse cognoscitur, et omnia ad ipsum pertinentia sub tutela apostolicae sedis excipimus. Per praesentis igitur privilegii paginam apostolica auctoritate statuimus ut quaecunque hodie vestrum coenobium juste possidet, sive in futurum concessione pontificum, liberalitate principum vel oblatione fidelium juste atque canonice poterit adipisci firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant. Quoniam vero quidam Simoniacae pravitatis ramus in Galliarum partibus jam diutius adolevit, ut ecclesiae quae vulgari vocabulo apud vos altaria nuncupantur, monasteriis datae saepius ab episcopis sub palliata avaritia venundentur, mortuis nimirum seu mutatis clericis quos personas vocant; nos auctore Deo venalitatem omnem tam ex ministris quam ex rebus ecclesiasticis propellentes, hoc ulterius fieri auctoritate apostolica prohibemus.
Porro quaecunque altaria vel decimas ab annis triginta et supra sub hujusmodi redemptione monasterium vestrum possedisse cognoscitur, quiete deinceps et sine molestia qualibet vobis vestrisque successoribus possidenda firmamus; salvo utique episcoporum censu annuo quem ex his hactenus habuerunt. Ecclesiam videlicet de Stenkerca in Taruanensi parochia, ecclesiam de Gueninga, ecclesiam de Brogurgh cum capellis suis, ecclesiam Sanctae Margaretae, Sancti Joannis, Sancti Martini, ecclesiam de Pitarnesse, de Longanessa, de Gisnes, de * Poparingehem cum ipsa villa, de Arcas, de Arbella, de Coiea, de Helcin, de Gueserna, de Aquina, de Bofrichem, de Scasas, de Hunela, cum villis earum, ecclesiam de Turboteshem. In Noviomensi parochia ecclesiam de Calmunt; in Tormacensi ecclesiam de Rukeshem, de Hetlingehem, de Huminkehem, de Guestkercke. In Coloniensi parochia ecclesiam de Frekena, de Gildesdorp. In Belvacensi terram Huboisin dictam, cum omnibus pertinentiis earum, seu appendiciis earum.
Decernimus itaque ut nulli omnino hominum liceat vestrum coenobium temere perturbare aut ejus possessiones auferre vel ablatas retinere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur, eorum pro quorum sustentatione ac gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura; salva canonica episcopi Morinensis reverentia.
Obeunte te nunc ejus loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia proponatur, nisi quem fratres communi consensu vel fratrum pars consilii sanioris secundum Dei timorem et beati Benedicti regulam elegerint. Vos igitur, filii in Christo dilecti, Dei semper timorem et amorem in cordibus vestris habere satagite, ut quanto a saecularibus tumultibus liberiores estis, tanto amplius placere Deo totius mentis et animae virtutibus anheletis. Si qua sane in crastinum ecclesiastica saecularisve persona hujus privilegii paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen.
Datum Turonis per manum Joannis, S. Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, IX Kal. Aprilis, indict IV, anno Dominicae Incarnationis 1096, pontificatus autem domini Urbani II papae VII.
CLXXXII. Privilegium Urbani II pro Marbacensi ecclesia. (Anno 1096.)[ Gall. Christ. nov., t. V, p. 474.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis in Marbacensi ecclesia canonicam vitam professis, eorumque successoribus in eadem religione permansuris in perpetuum.
Religiosis desideriis dignum est facilem praebere consensum, ut fidelis devotio celebrem sortiatur effectum. Proinde nos vestris per familiarem nostrum, vestrum autem praepositum Manegaldum precibus annuentes, tam vos quam vestra omnia sub tuitione apostolicae sedis excipimus, et praesentis privilegii auctoritate munimus. Statuimus enim ut nemini inter vos professione exhibita proprium quid habere, nec sine praepositi aut sine communi congregationis licentia de claustris discedere liberum sit. Quod si discesserit et redire contempserit, ei ejusque sucessoribus facultas sit ejusmodi ubilibet a suis officiis interdicere, interdictum vero episcoporum vel abbatum sine ejus consensu nullus absolvat. Praeterea per praesentis privilegii paginam apostolica auctoritate statuimus, ut quaecunque hodie vestra ecclesia juste possidet, sive in futurum concessione pontificum, liberalitate principum vel oblatione fidelium jure atque canonice poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat eamdem Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Ad haec adjicientes statuimus ut nullus vobis violentia vel astutia qualibet in praepositum constituatur, nisi quem fratres omnes communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris secundum Dei timorem regulariter providerint eligendum; chrisma, oleum sanctum, consecrationes altarium sive basilicarum, ordinationes clericorum ab episcopo in cujus dioecesi estis, accipietis, siquidem gratiam atque communionem apostolicae sedis habuerit, et si ea gratis ac sine pravitate voluerit exhibere, alioquin liceat vobis catholicum quem malueritis adire antistitem, et ab eo consecrationum sacramenta suscipere. Si qua sane ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat; cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.
Datum Turonis per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, IX Kal. April., indict. IV, anno Dominicae Incarnationis 1096, pontificatus autem domni Urbani II papae IX.
CLXXXIII. * Urbanus II monasterii Corbeiensis privilegia confirmat. (Anno 1096.)[MABILL., Annal. Bened. V, 372.] CLXXXIV. * Gerardo, novo abbati monasterii S. Mauri Glannafoliensis « amplissimum privilegium concedit. » (Anno 1096.)[D. RUINART, Vita Urbani, p. 254.] CLXXXV. In concilio Turonensi controversiam inter canonicos S. Martini et monachos Cormeriacenses componit Urbanus, sententia secundum canonicos lata; qua statuit ut abbates Cormeriacenses baculum pastoralem de sepulcro S. Martini, communi decani et capituli jussu sumant. (Anno 1096.)[MANSI, Concil. XX, 926.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei.
Querelam de Cormaricensi coenobio inter B. Martini canonicos et illius loci monachos diutius agitatam, qualiter in conspectu nostro, archiepiscoporum abbatumque judicio definita sit ad utrorumque quietem perpetuam, nostrae auctoritatis litteris praecipimus adnotandum. Lectis enim in conspectu publico B. Martini privilegiis, ipsius etiam coenobii monumentis, patuit locum illum ex supradictae ecclesiae stipendiis, canonicorum ipsorum studio fuisse aedificatum. Qui postea per Andegavensem comitem, advocatiae seu defensionis occasione, ex canonicorum potestate sublatus est. Ex considentium igitur fratrum qui nobiscum Turonis ad ecclesiastica negotia finienda convenerant, deliberatione atque judicio, Cormaricensis abbas Guido, baculum non ordinate acceptum B. Martini canonicis reddidit. Qui mox super B. Martini tumulum positus est: postea tamen ex eodem tumulo eidem abbati, quia religiosae conversationis habebatur, restitutus est. Perpetuo itaque decreto ratum esse praecepimus ne deinceps in Cormaricensi coenobio aliter eligatur quam in supradictae ecclesiae privilegio continetur. Electus autem supradicto tenore de B. Martini sepulcro baculum sumat: item defuncto abbate, semper ad eumdem locum baculus referatur, ut super illa sanctissima confessoris apostolici membra, communi decani et capituli jussu, signum illud pastoralis regiminis semper accipiatur: salvo Turonensis archiepiscopi jure, quod in abbatis ordinatione secundum communem Ecclesiae consuetudinem exercendum est. Si quis sanctae constitutioni huic obviam ire, et Cormaricense coenobium ecclesiae B. Martini subtrahere tentaverit, apostolicae indignationis gladio et sancti Spiritus judicio feriatur. Signum Urbani papae. Signum Hugonis Lugdunensis archiepiscopi. Signum Radulphi Turonensis archiepiscopi. Signum Guidonis Viennensis archiepiscopi. Signum Hildeberti Bituricensis archiepiscopi. Signum Amati Burdegalensis archiepiscopi. Signum Heuzonis cardinalis. Signum Alberti cardinalis. Signum Gregorii cardinalis. Signum Ivonis Carnutensis episcopi. Signum Goffredi Andegavensis episcopi Signum Hoelli Cenomanensis episcopi. Signum Morvani Venetensis episcopi. Signum Benedicti Nannet. episcopi. Signum Guillelmi Arvernensis episcopi. Signum Brunonis Signiensis episcopi. Signum Marbodi Rhedonensis electi. Signum monachorum Cormaricensium, Simonis prioris, Bernerii. Signum Burchardi praecentoris S. Martini. Signum Fulcherii praepositi. Signum Matthaei praepositi. Signum Sichardi praepositi. Signum Alexandri subdiaconi.
Datum Pictavis per manum Joannis, S. R. E. diaconi cardinalis, III Kalendas Aprilis, indictione IV, anno Domini 1096, pontificatus Urbani papae IX.
CLXXXVI. Urbani II epistola ad canonicos S. Martini Turonensis.--Contra Simoniacos. (Anno 1096.)[MANSI, Concil. XX, 658.] URBANUS episcopus servus servorum Dei dilectis filiis ecclesiae B. Martini canonicis tam praesentibus quam futuris in perpetuum.
Bonorum omnium largitori Deo gratias agimus, qui devotionem nostram ad B. Martini tumulum visitandum sua miseratione perduxit. Quia vero in ejusdem beati confessoris ecclesia consuetudo pravitatis ejusmodi inoleverat ut honores seu praebendae omnes pretio acquirerentur, nos locum sanctum emundare ab hac peste exsecrabili cupientes, religiosos viros ad praemonitionem nostram decrevimus praemittendos. Quibus estis fideliter, Domino inspirante, polliciti et praeceptis nostris omnimodis obedire, et Simoniacae pravitatis inquinamenta deserere. Quod et praesentibus nobis per Dei gratiam perfecistis, in nostra tanquam B. Petri manu firmantes, nihil vos ulterius honorum, nihil praebendarum vendituros aut empturos, nec ut vendantur aut emautur aliquando consensuros. Adjicientes etiam nullum deinceps in canonicorum numerum admittendum, nisi eamdem sponsionem jurejurando firmaverit. Quae videlicet universa nos sanctorum apostolorum auctoritate firmavimus, et violatores omnes anathematis mucrone confodimus. Et praeteritorum igitur gratiae respondentes, et futurorum spem longe meliorem gerentes, secundum praedecessorum nostrorum Romanae Ecclesiae pontificum privilegia, vos in spirituales filios apostolicae sedis assumpsimus, et eadem auctoritate statuimus nullum pontificum, nullum regum, nullum cujusque dignitatis aut ordinis, praeter praepositos vestros, in vestra Ecclesia vel ejus pertinentiis potestatem aut dominium exercere, ut Romanae Ecclesiae praecepta servantes Romanae Ecclesiae libertate perpetua gaudeatis, salvo nimirum jure seu consuetudine quam hactenus erga vos Turonensis noscitur archiepiscopus habuisse.
Quaecunque igitur venerabilis illa B. Martini ecclesia legitimo jure vel pontificum collatione, vel regum et principum liberalitate, vel fidelium oblatione possidet, seu in futurum praestante domino juste poterit et canonice adipisci, firma vobis semper et illibata permaneant. Nullus in villis, aut mansionibus, sive territoriis, sive ecclesiis, aut pagis ad vestram ecclesiam pertinentibus, invitis vobis judicia agere, ingenuos servosve saeculi potestate constringere, nec teloneum aut naulum praesumat exigere. Possessionum vero vestrarum decimae seu novae [nonae] in pauperum usus omnino proficiant. Episcopus autem in cujus dioecesi eaedem possessiones sunt, ordinandorum clericorum tantum curam gerat, nihil de caetero gravaminis clericis inferat, nec ecclesiarum altaria, vel alia bona, per regum praecepta vobis antiquitus data, et pontificum Romanorum privilegiis confirmata, vel aliis dare, vel venalitate distrahere, vel modo quolibet alienare praesumat.
Quidquid praeterea libertatis, quidquid immunitatis, vel praedecessores nostri Romani pontifices, vel Turonenses archiepiscopi, vel Gallicanarum ecclesiarum apud Tussiacum in Tullensi parochia generalis synodus congregata pro beati apostolici confessoris Martini reverentia vestrae ecclesiae vestrisque praedecessoribus contulerunt, nos praesentis decreti pagina confirmamus. Et quia in quibusdam vestrae Ecclesiae privilegiis proprium vobis habere episcopum concessum est, nos ejus vice Romano vos sancimus specialiter adhaerere pontifici, et graviores vestri causas ex ejus pendere judicio. Si quis sane in crastinum archiepiscopus aut episcopus, imperator aut rex, princeps aut dux, comes, vicecomes, judex aut ecclesiastica quaelibet saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonitus, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reumque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi alienus fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat; cunctis autem eidem Ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.
Datum Pictavis per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, quarto Kalendas Aprilis, indictione quarta, anno Dominicae Incarnationis 1097 [1096], pontificatus autem domini Urbani secundi papae nono.
CLXXXVI bis. Urbani II papae privilegium pro S. Martini Turonensis canonicis. (Anno 1096.)[LAUNOII Opp., tom. III, part. II, pag. 59.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus archiepiscopis et episcopis per Gallias constitutis, salutem et apostolicam benedictionem.
Beatum confessorem Martinum quanta per universam Christianarum gentium latitudinem gloria Christus extulerit barbararum quoque nationum feritas attestatur, et tam Graecae quam Latinae linguae veneratio unanimis asseverat; inter quas beatus idem confessor, secundum sancti doctoris Ambrosii praedicationem, apostoli vicarius aestimatur. Vere enim apud Galliarum populos apostoli vicem obtinere promeruit, cujus potissimum doctrina et virtutibus ad fidem conversi suot, cujus post sanctos martyres meritis a Domino proteguntur. Unde et venerabiles apostolicae sedis pontifices ecclesiam, in qua ejus sanctissimum corpus, disponente Domino, requiescit, ampliori benevolentia protegere et insignioribus curaverunt privilegiis communire; et nos eodem spiritu erga sanctissimi viri devotionem flagrantes, cum in Gallias pro ecclesiasticis negotiis transissemus, ejus venerabilem tumulum visitare, etiam fragilitatem nostram ejus quasi praesentius meritis commendare curavimus. Ipso autem propitiante, cum illud suum egregium domicilium a Simoniacae pestis sordibus emundare summo desiderio optaremus, congregationis ipsius fratres obedientes invenimus. Universis itaque confratribus nostris notum fore volumus quia nos eos, secundum antiqua Romanorum pontificum privilegia, in speciales apostolicae sedis assumpsimus; etiam tanquam Romanae Ecclesiae decreta servantes, Romana tueri protectione decrevimus. Ea propter vestram charitatem litteris praesentibus deprecamur, ut omnia quae eorum sunt per dioeceses vestras tueamini, nec eis aut per vos, aut per personas aliquas, injurias inferri vel molestias patiamini. Qui enim pro beati confessoris Christi Martini devotione, et apostolicae sedis reverentia adjutor eis et protector exstiterit, apostolicae sedis gratiam promerebitur; qui vero ipsos, aut quae eorum sunt, impugnare praesumpserit, indignationis apostolicae gladio feriatur.
Data Pictavii, III Kalendas Aprilis per manum Joannis sanctae Romanae Ecclesiae cardinalis diaconi, indict. IV, anno Domini 1096.
CLXXXVII. Urbani II epistola ad Richerium Senonensem et caeteros Francorum episcopos.--De rege excommunicato non absolvendo. (Anno 1096.)[MANSI, Concil. XX, 665.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto fratri RICHERIO Senonensi, et caeteris Francorum episcopis, salutem et apostolicam benedictionem.
Auditum est apud nos quosdam confratres nostros in tantam audaciam prorupisse, ut asserant se nequaquam a regis societate abstenturos; imo etiam regem ipsum ab excommunicationis vinculo soluturos, quanquam feminam illam, pro qua per nos excommunicatus fuerat, non dereliquit: sed qui hoc loquuntur aut profecto Scripturas nesciunt, aut pertinaciter excedere nequaquam pertimescunt. Sanctorum quippe canonum sanxit auctoritas, et ea passim Ecclesiae consuetudo servat, ut a quolibet juste excommunicatum episcopo alius absolvere non praesumat. Ipsa etiam suffraganeorum ligamenta metropolitani, qui videlicet eorum majores sunt, sanctorum Patrum institutionibus prohibentur absolvere. Quod si a quibuscunque id servatur episcopis, videant venerabiles fratres nostri quemadmodum apostolicae sedis valeant acta dissolvere, cum profecto luce jam clarius constet apostolicae sedis pontifici non solum episcopos et primates, sed ipsos etiam patriarchas, divina institutione subjectos, cum noverint ab omnibus ad ipsum, ab ipso autem ad neminem appellandum, cum sciant ei soli fas esse de omni Ecclesia judicandi, ipsum vero nullorum su jacere judicio. Nec eos illud credimus ignorare quod sola, nulla synodo praecedente, sedes apostolica valeat suo statui restituere quos synodus inique damnaverit, ipsius vero nemini liceat retrahere judicia. Certe cum de leprarum, id est de criminum varietatibus ad Moysen Dominus loqueretur: Considerabit, inquit, leprosum sacerdos, et immundum judicabit (Levit. XIII), ac deinde subjungit: Et clausus tenebitur ad arbitrium sacerdotis (ibid.). Videtis ergo quia ad illius sacerdotis arbitrium clausus teneri praecipitur, cujus arbitrio judicatus est immundus. Quomodo itaque ad aperiendum manum porrigent, ad quem claudendum os aperire non ausi sunt. Cum quatriduanum Lazarum Dominus suscitasset, non legitur ad absolvendum eum circumstantium aliquis se injecisse, dum ipsius Salvatoris praecepto jam viventem, jam stantem, discipuli absolverunt, ut profecto secuturis daretur exemplum, quia etiam poenitens quis solvendus non est, nisi per illius arbitrium, cujus voce vel gemitu a sepulcro criminosus educitur. Sed neque illud venerabilibus fratribus arbitramur ignotum, quia Deus superbis resistit, prope est autem obtritis corde. Super quem enim respiciam, ait Dominus, nisi super humilem et quietum et trementem verba mea (Isa. LXVI). Viderint ergo quo pacto peccatorem conentur absolvere, praeter illius vel praesentiam, vel praeceptum, cujus est judicio in generali synodo compeditus. Nobis sane, et omnibus qui Turonis nobiscum Deo propitiante convenerunt, liquido paruit, et legis et Evangelii et sanctorum canonum documentis, nullam solvendi quem nos ligavimus fraternitati vestrae suppetere potestatem. Unde et filium nostrum Francorum regem, donec Deo in nobis et sanctae Romanae Ecclesiae satisfaciat, excommunicatum asserimus, et tam episcopos, quam alios quoslibet ei pertinaciter communicantes esse sancimus, et privilegium potestatis amittere, si quis in ejus absolutione inconcessa abuti praesumpserit potestate. De caetero universos vos Arelatem in octavis apostolorum Petri et Pauli ad concilium, omni seposita occasione, invitamus.
CLXXXVIII. Bulla Urbani papae II pro monasterio Novo Pictaviensi.--Monasterium Novum, cujus ecclesiam dedicaverat, sub sedis apostolicae protectione suscipit, illudque Cluniacensi monasterio subjicit. (Anno 1096.)[Dom MARTENE, Thesaur. Anecd. I, 267.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, reverendissimo fratri HUGONI, Cluniacensi abbati, salutem et apostolicam benedictionem.
Ad hoc nos, disponente Domino, in apostolicae sedis servitium promotos agnoscimus, ut ejus filiis auxilium implorantibus efficaciter subvenire, et ei obedientes tueri ac protegere, prout Dominus dederit, debeamus. Unde oportet nos venerabilibus locis manum protectionis porrigere, et servorum Dei quieti attentius providere. Proinde venerabili monasterio quod bonae memoriae Guillelmus, Pictavorum comes, in ipsius urbis suburbio, ad honorem beatae Mariae semper virginis, et sanctorum apostolorum Joannis et Andreae construxit, nos tam pro ejusdem dominae nostrae, et sanctorum apostolorum devotione, quam pro tuae religionis eximiae dilectione, hujusmodi privilegium ex benignitate sedis apostolicae indulgemus. Statuimus enim ut quaecunque bona, quascunque possessiones supramemoratus comes, seu fideles alii de suo jure eidem monasterio contulerunt, et quaecunque hodie juste possidet, sive in futurum juste et canonice poterit adipisci, firma semper et illibata permaneant, tam a te quam ab eis qui in tuo officio locoque successerint, perenni tempore, sine inquietudine aliqua possidenda, regenda ac disponenda, sicut a praedecessore nostro sanctae memoriae Gregorio VII juxta petitionem supradicti comitis institutum est. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat eamdem ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, vel temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura. Item constituimus ut, obeunte abbate, non alius ibi quacunque obreptionis astutia vel violentia praeponatur, nisi quem tu tuique successores secundum timorem Dei elegeritis. Electus autem a Pictaviensi episcopo consecretur, omni professionis exactione seposita. Consecrationes altarium sive basilicarum, ordinationes monachorum sive clericorum, qui ad sacros fuerint ordines promovendi, ab eodem episcopo accipiant; siquidem gratiam atque communionem apostolicae sedis habuerit, si ea gratis ac sine pravitate voluerit exhibere: alioquin, liceat eis catholicum quem maluerint adire antistitem, et ab eo consecrationum sacramenta suscipere. Quia vero ejusdem monasterii ecclesia, largiente Domino, nostris est manibus consecrata, hoc quoque praesenti capitulo subjungimus ut nec episcopo, nec episcopi ministerio cuiquam facultas sit temere citra nostram vel legati nostri licentiam in locum illum excommunicationis proferre sententiam, quatenus et abbates ejus et monachi, ab omnis servitii sint infestatione securi, omnique gravamine mundanae oppressionis remoti, in sancta religionis observatione seduli, quietique persistant, nec ulli alii nisi abbati Cluniacensi aliqua teneantur occasione subjecti. Si qua sane ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat; cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hi fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen
Datum apud Angeliacum per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, VII Idus Aprilis, indictione IV, anno Dominicae Incarnationis 1096, pontificatus autem domni Urbani secundi papae IX.
CLXXXIX. Bulla pro monasterio Sancti Martialis Lemovicensis. (Anno 1096.)[BALUZ., Miscell. edit. Luc., II, 178.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio ADEMARO, abbati Lemovicensis coenobii quod in honore beati Martialis aedificatum est ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
Ad sollicitudinem ac benignitatem apostolicae sedis pertinet et religionem augere et religiosis locis sive personis auxilium suae protectionis impendere. Quamobrem devotioni tuae, fili in Christo charissime Ademare abbas, non minimum gratulamur quod in Beati Martialis apud Lemovicas monasterio per te potissimum, praecepto scilicet atque industria reverentissimi Hugonis Cluniacensis abbatis, religionis status largiente Domino instauratus est. Quam instaurationem per beati et apostolici confessoris Martialis merita augeri et provehi cupientes, per praesentis decreti paginam stabilimus locum ipsum sicut hodie est, et sicut ab episcopo atque canonicis Lemovicensis Ecclesiae noscitur institutum, semper sub disciplina, dispositione et custodia Cluniacensis abbatis persistere, et ut obeunte abbate nullus ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia praeponatur nisi quem praefatus Cluniacensis abbas illic vel successores ejus secundum Dei timorem elegerint. Quia vero disponente Domino et sancti ejus confessoris dignatione factum est ut per nos ipsos ejus tumulum visitare et loci ipsius ecclesiam in honore sancti Salvatoris consecrare meruerimus, nos pro ejusdem confessoris apostolici devotione et reverentissimi confratris nostri Hugonis abbatis dilectione, pro tuae etiam religionis petitione, et monasterium ipsum et quaecunque ipsius sunt sub tutela apostolicae sedis perpetuo confovenda suscipimus; in quibus haec propriis nominibus duximus exprimenda. In Lemovicensi pago monasterium Sanctae Valeriae, Sancti Valerici, Sanctae Mariae, quae vocatur Subterranea, capellam de Buxo, ecclesias de Valera, videlicet Sancti Sulpitii, Sanctae Mariae, Sancti Martini, ecclesiam Sancti Martialis de Rociaco, Sanctae Mariae de Claravalle, apud Pairac ecclesias Sancti Martini et Sancti Dionysii, item Sancti Dionysii de Murs, Sanctae Mariae de Roera, Sancti Petri de Parazol, Sancti Silvani de Castel, Sancti Martialis de Rot, Sancti Martialis de Roser, Sancti Petri de Vernol, Sancti Alpiniani de Tarne, Sancti Martialis de Manave, abbatiam Sancti Petri Vosiensis, monasterium Sancti Pardulfi de Arnaco, capellas de Colret et de Monzac, ecclesiam de Sirac, Sanctae Mariae Magdalenae de Quadris, Sancti Martialis de Cosei, capellam Sancti Michaelis quae dicitur Anteana, et castellum vestro monasterio circumsitum cum universis pertinentiis suis, sicut illud religiosus imperator Hlodouvicus beato Martiali tradidisse cognoscitur. In Santonensi monasterium Sancti Martialis apud castrum Colesium, Sancti Petri de Monte Andro, Sancti Martini de Saliono, Sancti Salvatoris, quae dicitur Vita aeterna, Sancti Petri de Anesio, ecclesiam de Doaz. In Arvernensi ecclesiam Sancti Martini de Vernojol. In Bituricensi monasterium Sancti Martialis apud Rosiacum, ecclesiam Sancti Leodegarii de Malvera, Sancti Martialis de Duno. In Pictaviensi apud castrum Monmorde ecclesiam Sancti Martini de Monzac, et juxta castellum novum beati Martialis ecclesiam. In Rutenensi ecclesiam de Teuciac, Sanctae Mariae de Panesa, Sancti Martialis de Rivo petroso. In Biterrensi ecclesias de Laurenc et de Paimolo. In Narbonensi ecclesiam Sancti Cassiani. In Petrogoricensi monasterium Sancti Martialis apud Palnatum. In Engolismensi ecclesiam Sancti Martialis de Multene et de Cantrazac, et capellam in silva Biarga, et aliam in bosco Nigreto, et Sancti Hilarii in castello de Roca. In Burdegalensi ecclesias Sancti Petri de Tortirac et de Fornel et de Petraficta. In Diensi ecclesias Sanctae Mariae de Sermea et de Soant cum pertinentiis et appendiciis suis. Quaecunque praeterea in praesenti vestrum coenobium juste possidet, sive in futurum juste atque canonice poterit adipisci, firma vobis vestrisque successoribus et illibata permaneant.
Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat idem monasterium tem re perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura. Salva Lemovicensis episcopi canonica reverentia, siquidem catholicus fuerit et gratiam et communionem apostolicae sedis habuerit. Alioquin quandiu forte, quod absit, Lemovicensis ecclesia pastore caruerit, vobis vestrisque successoribus liceat ordinationum sive consecrationum quarumlibet gratia catholicum quem malueritis episcopum adiro et ab eo quae sunt opportuna suscipere. Item constituimus ut secundum antiquae consuetudinis modum, absente episcopo, Beati Martialis abbas praecipue cum majoribus canonicis Lemovicensis ecclesiae curam gerat, et episcopalis electio ex ejus potissimum arbitrio disponatur. Praesente quoque episcopo, non sine ejusdem abbatis consilio graviora ipsius ecclesiae negotia peragantur. Hoc quoque praesenti capitulo subjungimus ne pro communi parochiae interdicto vel excommunicatione monasterium vestrum interdicto excommunicationive subdatur, ut tamen excommunicati illic vel interdicti nequaquam ad divina officia admittantur. Si qua sane ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini nostri Redemptoris Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.
Datum Sanctonis per manum Joannis, sanctae Romanae ecclesiae diaconi cardinalis, II Idus Aprilis, indictione IV, anno Dominicae Incarnationis 1097, pontificatus autem domni Urbani secundi papae IX.
CXC. Urbani II papae epistola ad Raimundum Ausciensem archiepiscopum.--Adversus clericos qui coemeterium S. Orientii violaverant. (Anno 1096.)[Dom BOUQUET, Recueil, t. XIV, p. 725.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto fratri RAIMUNDO, Auxiensi archiepiscopo, salutem et apostolicam benedictionem.
Cum in Auxiensi metropoli per Romanam Ecclesiam noviter sis ordinatus, sedis apostolicae decretis obedire te irrefragabiliter oportet. Mandamus ergo fraternitati tuae ut de clericis sedis tuae, qui coemeterium quod beati papae Leonis et nostro decreto ecclesiae Beati Orientii firmatum fuerat, violaverunt, justitiam facere canonica aequitate procures. De caetero et teipsum et tuae sedis clericos ita custodias, ut Romanae Ecclesiae decreta inconvulsa apud vos, Domino largiente, conserventur et integra.
Data Romae, III Kalendas Maii.
CXCI. * Urbanus II monasterii S. Albini Andegavensis possessiones confirmat. (Anno 1096.)[RUINART, Vita Urbani, p. 256.] CXCII. * Refert quae in conventu apud S. Hilarium habito statuta sint occasione controversiarum quae inter canonicos S. Hilarii et monachos monasterii Novi Pictaviensis in prioratu S. Nicolai degentes exortae fuerant. (Anno 1096.)[RUINART, Vita Urbani, p. 255.] CXCIII. Urbani II papae epistola ad Ansculphum Angeriacensem abbatem.--Buriacensem ei ecclesiam, dono episcopi Belvacensis acquisitam, et astipulatione regis Francorum munitam confirmat. (Anno 1096.)[Dom BOUQUET, Recueil, t. XIV, p. 724.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis ANSCULPHO, Angeriacensi abbati, et ejus fratribus, salutem et apostolicam benedictionem.
Quia disponente Domino locum vestrum per nosmetipsos visitare meruimus, dignum duximus quieti vestrae auctoritatis nostrae litteris providere. Omnia igitur quae impraesentiarum juste possidere videmini, firma vobis et integra perpetuo manere sancimus. In quibus vobis nominatim Buriacensem ecclesiam confirmamus, ut sicut reverendae memoriae Wido Belvacensis episcopus vestro eam monasterio contulit, consentientibus videlicet Belvacensis Ecclesiae canonicis, et sicut eamdem donationem Francorum rex sua astipulatione firmavit, sic eam, ex nostrae auctoritatis robore sine personae alicujus inquietudine possidere in perpetuum debeatis, salva nimirum Belvacensis episcopi canonica reverentia.
CXCIV. * Urbanus II monasterio Cluniacensi cellam S. Michaelis de Monte Alto asserit. (Anno 1096.)[RUINART, Vita Urbani, p. 258.] CXCV. * Urbanus II Ecclesiae Pampilunensis privilegia, petente Petro de Roda episcopo, confirmat. (Anno 1096.)[RUINART, Vita Urbani, p. 260.] CXCVI. Bulla confirmationis privilegiorum monasterii Moyssiacensis. (Anno 1096.)[BALUZ., Miscell. II, 179.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis fratribus et coepiscopis ISARNO Tolosano, SIMONI Agennensi, GERALDO Caturcensi, RAYMUNDO Lectorensi, salutem et apostolicam benedictionem.
Fraternitatem vestram non ignorare credimus quod Moyssiacense monasterium magnae quondam religionis et magnae famae magnaeque fuerit excellentiae. Postmodum vero cum illic habitantium negligentia religionis gloria decrevisset, substantiarumque copia diminuta et pene ad nihilum redacta est. Gratias autem Deo, qui nostris temporibus per Cluniacensium abbatum industriam religionem in eo loco abolitam reparare dignatus est. Oportet ergo et vestram fraternitatem pro beatorum Petri et Pauli devotione, quorum nomini locus ipse dicatus est, operam dare quatenus antiquarum possessionum substantias recipere et quas in praesenti tenent retinere firmiter, ad usus servorum ibidem manentium mereatur. Proinde monasteria vel abbatias quas nunc usque tenuerunt vel tenent confirmamus ecclesiae Moyssiacensi apostolica auctoritate, ut possideant et teneant sub dominio Cluniacensis abbatis, scilicet in episcopatu Tolosano abbatiam Lezatensem, in Agennensi abbatiam Sancti Gervasii Exiensis, in Elenensi Sanctae Mariae Arulensis, in Gerundensi Sancti Petri Campirotundi. Sed in hac constituimus et mandamus ut non ibi amplius abbas ordinetur, sed a Moyssiacensi abbate ibi prior praeponatur. Prioratum etiam Sanctae Mariae Tolosae, Sancti Petri de Coquinis, et Sancti Genii Lectorensis, et Durivollis et Villaenovae in Ruthenensi pago, et conquetas cum appendiciis suis, et omnia quae nunc in praesenti tenent, ut in aeternum possideant in pace volumus et mandamus; et hoc ex beatorum apostolorum Petri et Pauli auctoritate et nostra adjicientes ut in abbatiis supra enumeratis sine Moyssiacensis abbatis consilio et voluntate abbas nullatenus eligatur vel ab aliquo ordinetur. Quod si contigerit ausu temerario ab aliquo fieri, et electus et eligentes, ordinatus et ordinator, excommunicentur et a suis ordinibus ex beati Petri auctoritate sub anathematis interminatione deponantur. Conqueruntur etiam ipsi fratres Moyssiacenses plurimas sui juris ecclesias a laicis hominibus occupari, in Tolosano quidem episcopatu ecclesiam Sancti Martini de Melzago [ al., Mansacho], Sancti Juliani, Sancti Rustici, ecclesiam de Affiniano, de Corduba, de Bisingis, de Monte Berterio, in Agennensi ecclesias Sancti Amancii de Trangon [ al., Tairago], de Verbegaria, de Angairiago, in Caturcensi ecclesias Sancti Martini et Sancti Vincentii de Antejago, Sancti Petri de Biolo, Sancti Stephani de Liciaco, Sanctae Liberatae, Sancti Amancii, Sancti Martini, Sanctae Mariae, et Sancti Petri de Casces, Sancti Saturnini de Bos, Sancti Joannis de Pertica, ecclesiam Sancti Saturnini quae conjuncta est ecclesiae Sancti Petri, et ecclesiam d' Antiago, Sancti Petri de Brugarias, Sanctae Mariae de Troilo et ecclesiam de Cogornago, de Gratacumba, Sancti Lupi de Malausa, ecclesiam cum curia quae dicitur de Sals, ecclesiam de Arduno, ecclesiam Sancti Sulpicii, Sancti Mauricii, item in Lectorensi episcopatu, in parochia Lomaniae, ecclesiam de Sarraciago, de Flamalingis, de Aliciano, de Oriols, Ecclesiam Sancti Martini, Sancti Quiriaci, Sancti Hilarii, Sancti Saturnini Mancionis villa. Vestram igitur prudentiam litteris exhortamur atque praecipimus ut supradictarum ecclesiarum occupatores pro vestri officii debito commoneatis ut quae Dei servis vel ipsi vel ipsorum parentes perper in abstulerunt restituere compellatis. Quod si vestris noluerint commonitionibus obedire, noverint se beatorum apostolorum indignationem sicut ecclesiasticarum rerum pervasores in pervasione ipsa contumaciter permanentes habere et excommunicatos esse.
Data Tolosae Nonis Maii, indictione IV, anno Dominicae Incarnationis 1097, per manum Joannis sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis.
CXCVII. Epistola Urbani II papae ad Hugonem abbatem Cluniacensem. (Anno 1096.)[Dom BOUQUET, Recueil, t. XIV, p. 322.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri HUGONI, abbati Cluniacensi, salutem et apostolicam benedictionem.
Apostolicae sedis sollicitudo nos admonet religiosorum locorum quieti attentius providere. Idcirco tuas, charissime frater, per communem filium Guidonem S. Orientii priorem et fratres ipsius, preces nequaquam contemnendas duximus, tum justitiae universitatis intuitu, tum speciali illa dilectione quam tibi, sub cujus cura et sui monasterii jura consistunt, omnibusque fratribus tuis pro ampliori religione debemus. Sancti igitur Orientii monasterium in Auxiensi suburbio situm, cui experientiae tuae praecepto ac dispositione praesidet, cum universis ad id pertinentibus per decreti praesentis paginam vestro Cluniacensi coenobio confirmantes, apostolicae sedis auctoritate munimus; illud praecipue ac singulariter statuentes, ut antiqua ipsius coemeterii constitutio nulla aemulorum quorumlibet infestatione turbetur; sed, sicut sanctissimi praedecessoris nostri Leonis IX, auctoritate sancitum est, quiete in perpetuum perseveret. Proinde nec extra urbem, nec intra, Auxiensi archiepiscopo et ejus canonicis liceat novum coemeterium instituere; sed tam archiepiscopi quam regulares, aut irregulares clerici, sive laici de quibus consuetudo hactenus fuit, sepulturae locum apud vos futuris temporibus sortiantur, etc.
Data apud Moyssacum, per manum Joannis, S. Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, III Idus Maii, indict. IV, Dominicae Incarn. anno 1097, pontificatus autem domni Urbani papae II, anno IX
CXCVIII. Urbani papae II diploma de donatione abbatiae Belli-Loci. (Anno 1096.)[ Bibliotheca Cluniacensis, p. 525.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri HUGONI, Cluniacensi abbati, salutem et apostolicam benedictionem.
Belli-Loci monasterium longis jam temporibus sine monasticae regulae disciplina fuit, et sicut rerum saecularium detrimentis, ita etiam animarum perditionibus patuit. Et monachi enim abbatem suum saeculari praesidio fulti expulerant, et adversus monachos abbas assiduis clamoribus querebatur. Unde etiam locus ille per confratrem nostrum Bituricensem archiepiscopum aliquandiu excommunicationi addictus fuerat; et miles ille Hugo, qui contra fas eidem monasterio incumbebat, etiam monachis ad prave vivendum patronus exstiterat, post secundam vel tertiam admonitionis nostrae dulcedinem beati Petri gladio, et canonicae districtionis ultione percussus est. Nunc secundum omnipotentis Dei dispositionem, et frater ille quem a monasterio monachorum nequitia exturbaverat, humanis rebus exemptus est: et miles ille qui saeculari potestate monasterium occupabat, praesente domino suo comite Raimundo, quidquid ille hactenus potestatis exercuerat, nostris manibus refutavit; et locum ipsum per nos Deo ac beato Petro restituit, rogans et obsecrans ut per tuam et fratrum tuorum sollicitudinem in eodem loco vigor monastici ordinis reparetur. Cujus petitioni assensum praebentes, eumdem locum tam tuae quam tuorum successorum curae perpetuo regendum ac disponendum praesentis decreti auctoritate committimus, rogantes atque praecipientes ut Belli-Loci monasterium omnino deinceps, tanquam Cluniacensis coenobii membrum, sollicite regas; et abbatem illic de Cluniacensi semper congregatione constituas, quatenus, auxiliante Domino, per vestram sollicitudinem, vigor illic regularis disciplinae restauretur, et conservetur.
Datum Tolosae, X Kal. Junii.
CXCIX. In concilio apud Nemausum, abolito Gregorii VII praecepto, Urbanus monasteria Figiacense et Conchense uniri vetat. Utrumque monasterium gubernari a proprio abbate jubet. (Anno 1096.)[MABILL., Acta SS. Bened., Saec III, p. II, p. 448.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei.
Cum pro negotiis ecclesiasticis in partes Galliae venissemus, apud Arverniam largiente Domino plenariam synodum convocavimus. Illic a Conchensis monasterii fratribus reverendae memoriae GG. VII PP. litterae praesentatae sunt, praecipientis Figiacense coenobium Conchensi coenobio uniendum. Et quia per idem tempus utrique loco abbates proprii praesidebant, alterutro defuncto eum qui superstes esset, utrique monasterio praeferendum. Conchensis itaque coenobii abbas, quia contra litterarum ipsarum tenorem substitutus fuerat, in eodem concilio depositus, et Figiacensis, qui supervixerat, utrique loco praelatus est. Coepit ergo inter utrumque monasterium discordia tanta versari, ut et bona plurima distraherentur, et animarum salus detrimentis maximis pessumdaretur. Praeterea cum ad aures Cluniacensis abbatis hujusmodi constitutio pervenisset, coepit supradictas GG. PP. litteras tanquam subreptitias calumniari, et definitionem ejusdem negotii se praesente aliter perpetratam testari: quandoquidem ab eodem pontifice Figiacensis locus Cluniacensi monasterio per privilegium fuerit confirmatus. Igitur cum largiente Domino tertia per instantiam nostram apud Nemausum synodus convenisset, coepit ejusdem negotii quaestio graviter agitari. Post longum vero super hac re episcoporum abbatumque tractatum, placuit cum pro apostolici privilegii conservatione, tum pro communi monasteriorum salute, ut utrique loco, sicut antea fuerat, abbas cardinalis restitueretur, et Figiacenses monachi sub Cluniacensis abbatis cura deinceps et provisione persisterent. Et nos igitur commune concilii decretum apostolicae auctoritatis pondere confirmantes, definitionis hujus ordinem perpetuo permansurum nostri nominis litteris adnotari, et sigilli nostri praecepimus impressione firmari. Si quis autem hujusce definitionis tenorem temerario ausu fuerit conatus infringere, sciat se apostolicae indignationis ultionem incurrere, et detrimentum sui ordinis vel officii invenire.
Actum in concilio apud Nemausum in ecclesia Sanctae Mariae VII Id. Julli, anno Dominicae Incarnationis 1096 [ leg. 1096], indict. IV, anno vero pontificatus domni Urbani II PP. IX.
Datum apud Vallem Flavianam in monasterio Sancti Egidii, Id. Julii.
CC. Bulla Urbani II papae pro S. Martino de Campis. (Anno 1096.)[FÉLIBIEN, Histoire de Paris, Preuves, tome III, p. 12.] URBANUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri HUGONI, Cluniacensi abbati, salutem et apostolicam benedictionem.
Piae postulatio voluntatis effectu debet prosequente compleri, quatenus et devotionis sinceritas laudabiliter enitescat, et utilitas postulata vires indubitanter assumat. Tuae igitur voluntati et communis filii Ursionis prioris postulationibus annuentes, beati Martini monasterium quod de Campis dicitur in Parisiensi parochia situm, praesentis decreti auctoritate munimus, ut quemadmodum caetera Cluniacensis coenobii membra semper sub apostolicae sedis tutela permaneat, et cuncta quae ad locum ipsum im praesentiarum pertinere videntur; ecclesiae videlicet de Agonvilla, de Nova Villa, de Marcio, de Monte-Martyrum, de Loveriis, de Castenio, de Noa Sancti Remigii, de Noa Sancti Martini, de Renzegio, de Bolbineio, de Caleio, de Confluentia, de Copeyo, de Fontanis, de Flamma-Regia-Villa; de Valle-Villaris, de Monciaco, villa quae dicitur Bonzeia, Nuceium magnum, Nuceium minus, Anetum, Majoriolas, Sancta Gemma, Rodanivilla, Ursionisvilla, Clamardum, Sorvillare, Pentinum, Ceurennum, Sanctus Hilarius cum ecclesiis et pertinentiis earum, ecclesia etiam de Cona, de Bonella, de Pringeio. Quidquid praeterea idem locus hodie juste possidet vel collatione bonae memoriae Henrici Francorum regis, qui ejusdem loci fundator exstitit, vel filii ejus Philippi, cujus donatione cella eadem ad vestium coenobium noscitur pertinere; quidquid a quibuslibet fidelibus de suo jure eidem loco collatum est, vel in futurum conferri contigerit, firma semper et illibata permaneant, tam a te quam ab his qui per te vel successores tuos eidem loco praepositi fuerint, perpetuo possidenda, regenda ac disponenda.
Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat idem coenobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum pro quorum sustentatione ac gubernatione concessa sunt usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in crastinum, ecclesiastica saecularisve persona hujus decreti paginam sciens contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque divino judicio se existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et etiam a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.
Datum Nemausi per manum Joannis, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, II Idus Julii, indictione IV, Incarnationis Dominicae anno 1097, pontificatus autem domni Urbani secundi papae IX.