Migne Patrologia Latina Tomus 129
Epistolae et privilegia
Epistolae et privilegia (Stephanus VI), J. P. Migne 129.0859A
EPISTOLA PRIMA. AD ARNUSTUM ARCHIEPISCOPUM NARBONENSEM. 129.0855B|
Privilegium archiepiscopatus Narbonensis.
STEPHANUS episcopus, servus servorum Dei, reverentissimo et sanctissimo confratri nostro ARNUSTO archiepiscopo primae sedis sanctae Narbonensis Ecclesiae, et per te in eadem venerabili Ecclesia in perpetuum.
Convenit apostolico moderamini pia religione pollentibus benevola compassione succurrere, et poscentium animis alacri devotione impertiri assensum. Ex hoc enim lucri potissimum praemium a conditore omnium Domino promeremur, dum venerabilia loca opportune ordinata, ad meliorem fuerint 129.0855C| sine dubio statum perducta. Igitur reverentia vestrae fraternitatis postulavit a nobis quatenus hujus apostolicae nostrae auctoritatis privilegio confirmare deberemus omnes res immobiles ejusdem sanctae primae sedis Ecclesiae Narbonensis, constructae in honore sanctorum Justi et Pastoris, ubi beatus Paulus confessor Christi corpore requiescit, hoc est, omnes domos, cellas, ecclesias, villas, curtes, parochias, terras, vineas, prata, silvas, atque medietatem salinarum, et telonei, seu Raficani [Rafiam], ac naufragii, monasterio sancti Laurentii, et cellis, cum omnibus adjacentiis earum ac pertinentiis, una cum famulis utriusque sexus, et alia quae a piis imperatoribus et regibus, et ab aliis Deum timentibus in eadem sancta Ecclesia Narbonensi collata sunt, 129.0855D| et consistunt, tam in ipso comitatu Narbonense quam et Reddense, seu Minerbense atque Ausonense, necnon et Biterrense, sive etiam Nemausense. Unde salubribus petitionibus vestris inclinati, decrevimus, ut a praesenti die quarta decima indictione, per hujus nostrae apostolicae confirmationis privilegium roboramus, stabilimus, et in perpetuum nostra apostolica auctoritate confirmamus, in usu et solatio ejusdem sanctae primae Ecclesiae Narbonensis, cui praeesse dignosceris, id est, omnes domos, cellas, ecclesias, villas, curtes, parochias, terras, vineas, 129.0856B| prata, silvas, atque medietatem salinarum, et telonei, seu raficani, atque naufragii, monasterio sancti Laurentii, et cellis, vel cum omnibus adjacentiis et pertinentiis earum, una cum familiis utriusque sexus, et alia omnia quae a piis imperatoribus et regibus, vel ab aliis Deum timentibus, in eadem ecclesia collata sunt, vel collatura [conferenda] erunt, tam in ipso comitatu Narbonensi, quam in Reddense, seu et Minerbense, atque Ausonense, necnon et Bitterense, sive etiam Nemausense. Haec vero omnia ita jure firmissimo a te tuisque successoribus possideri ac dominari volumus, sicut olim possessum est a sanctae memoriae decessore tuo Daniele episcopo, sed et reverendo Sigebodo, ejusdem primae sedis Narbonensis praesule, sub tua tuorumque successorum 129.0856C| ditione, potestate, ac utilitate omnimodis confirmantes. Statuentes apostolica censura sub divini judicii obtestatione et anathematis interdicto, ut nulli unquam magno vel parvo homini liceat quamlibet forciam vel oppressionem in omnibus rebus ejus facere, aut potestatem aliquam habere, vel aliquem distringere, aut qualecunque teloneum ab eis exigere, sive ad placitum eos ubicunque pro quibuscunque causis proprio jure praeferunt, nisi in providentia [praesentia] archiepiscopi causa illorum audiatur, et regulariter finiatur [firmetur]. Illud quoque nostra auctoritate juxta canonicam sanctionem nobis addere placuit, ut si quando divina vocatione vos vestrique successores ex hac luce migraveritis, quandiu in ipsa Ecclesia Narbonensi repertus 129.0856D| fuerit qui dignus sit officio pontificatus ipsius fungi, nulli liceat ex alio loco inibi ingredi, nec jam dictam sibi praeditus [praedictus mendose ] quacunque dignitate aut regia auctoritate usurpare sedem, sed conventum vicinorum coepiscoporum occurrere volentium [valentium] facto absque alicujus potestatis interdicto, benedictionis cleri vel plebis percipiat dignitatem. Si vero aliquem de suffraganeis coepiscopis contigerit mori, perquirens metropolitanus episcopus electionem plebis ipsius, eam visitare studeat, utpote viduatam Ecclesiam. Quod si forte ibi 129.0857A| talis non repertus fuerit, qui onus sacerdotale ferre queat, per canonicam auctoritatem et nostram apostolicam permissionem licentia sit illi absque ulla retractatione de sua Ecclesia talem inthronizare, qui suffraganeae suae Ecclesiae dignus praeesse valeat pastor. Si quis, quod non optamus, contra hoc nostrum apostolicum privilegium, pie a nobis statutum, temerario ausu agere praesumpserit, sciat se anathematis vinculis innodatum, et a regno Dei alienus existat. Qui autem verus custos et observator exstiterit, benedictionem et gratiam a Domino consequatur.
Scriptum per manum Nicolai scriniarii sanctae Romanae Ecclesiae, in mense Augusto, indictione 14. Bene valete. Datum XIII Kalendas Septembris, per 129.0857B| manum Stephani episcopi sanctae Ecclesiae Nepesinae, arcarii [in arcario] sanctae Ecclesiae sedis apostolicae, imperante domino piissimo Augusto Arnulpho a Deo coronato magno imperatore anno primo.
EPISTOLA II. AD ARIBERTUM NARBONENSEM ARCHIEPISCOPUM.
Queritur factam esse Judaeis potestatem allodia possidendi.
STEPHANUS papa ARIBERTO archiepiscopo Narbonae, et omnibus potentatibus Septimaniae et Hispaniae salutem.
Convenit nobis, qui clavem coelestis horrei vicibus 129.0857C| apostolicis suscepimus, etiam omni pestilentiae gregis divini fidei medicinam porrigere: quod si non possumus modios tritici, at saltem cestarium [sextarium] valeamus impendere. Quapropter sumus dolore tacti, usque ad mortem anxiati, cum cognovissemus per teipsum, quod plebs Judaica Deo semper rebellis, et nostris derogans caeremoniis infra fines et territoria Christianorum allodia haereditatum in villis et suburbanis, quasi incolae Christianorum, possideant per quaedam regum Francorum praecepta: quia ipsi inimici Domini quae . . . . sunt, ei periculose mercati sunt: et quod vineas et agros illorum Christiani homines excolant: et infra civitates et extra, masculi et feminae Christianorum cum eisdem praevaricatoribus habitantes, diu noctuque verbis blasphemiae 129.0857D| maculantur, et cuncta obsequia quae dici aut excogitari possunt, miseri miseraeve praenotatis canibus indesinenter exhibeant: praesertim cum hujusmodi patribus Hebraeorum promissa ab electo jurislatore illorum Mose, et successore ejus Josue, his conclusa et terminata finibus, ab ipso Domino jurata et tradita istis incredulis, et patribus eorum sceleratis, pro ultione crucifixi Salvatoris merito sint ablata. Et revera praeceptor Ecclesiae gregibus orthodoxis significat inquiens: Quae societas luci et tenebris? quae conventio Christi ad Belial? aut quis consensus templo Dei cum idolis? (II Cor. VI.) Et summi consiliarius verbi admonet, dicens: Si quis dixerit ei Ave (II Joan. XI), etc. Desunt caetera.
EPISTOLA III, sive 129.0858A|
Privilegium pro monasterio Vizeliacensi.
STEPHANUS episcopus, servus servorum Dei, EUDONI venerabili abbati monasterii Vizeliacensis, omnique congregationis ejusdem monasterii in perpetuum.
Quoties illa tribui a nobis optantur, quae rationi incunctanter conveniunt, animo nos debet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Atque ideo quia postulasti a nobis quatenus privilegium sedis apostolicae monasterio Vizeliaco, cui praeesse dignosceris, quod constat olim a Gerardo nobilissimo et Christianissimo viro, necnon et Berta uxore ejus, in honore Domini et 129.0858B| Salvatoris nostri Jesu Christi et veneratione beatissimae semper Virginis Mariae genitricis ejusdem Domini nostri Jesu Christi constructum; in regno scilicet Burgundiae, in pago Avalensi, quodque a praefatis fundatoribus beato Petro apostolorum principi pia devotione et testamenti pagina collatum est, facere deberemus: inclinati precibus tuis libenter decrevimus, per quod nimirum apostolicae sedis privilegium confirmamus, atque statuimus, ut nulli regum, nulli antistitum, nulli comitum, nulli cuiquam alii liceat ipsum monasterium perturbare, vel ea quae ibi a jam dictis fundatoribus, vel ab aliis fidelibus oblata sunt, vel in futurum offerri contigerit, sub cujuslibet causae, occasionisve specie, minuere, vel auferre, sive suis usibus applicare, sed sine inquietudine 129.0858C| in sustentatione ejusdem monasterii, et usibus abbatum et monachorum sub regula sancti Patris Benedicti ibi Deo militantium volumus ea et praecipimus possideri: ea videlicet conditione, ut nullus successorum nostrorum pontificum in hac sancta sede, cui auctore Deo servimus, unquam vel usquam quiddam ex eisdem rebus cuiquam beneficiare, commutare, aut sub censu quolibet concedere per futura tempora patiatur, sed censum tantummodo in testamento traditionis a fundatoribus qui ex eodem monasterio hanc sanctam haeredem Romanam fecerunt Ecclesiam, etiam delegatum, unam videlicet libram argenti annis singulis successores nostri accipientes, per paternitatis suffragium eidem monasterio sollicitudine pastorali vigilanter contra 129.0858D| omnes infestantes impendere studeant. Item constituimus, ut obeunte abbate praedicti monasterii, non alius ibi quacunque obreptionis astutia ordinetur, nisi quem consensus monachorum secundum timorem Dei, et institutionem Regulae sancti Benedicti elegerit, et hujus apostolicae sedis pontifex praeviderit ordinandum, aut suggestione monachorum consenserit ordinatum.
Hoc quoque capitulo praesenti subjungimus, ut locum avaritiae secludamus, nullum de regibus, nullum de episcopis vel sacerdotibus, vel de quibuscunque fidelibus, per se, suppositamve personam, de ordinatione ejusdem abbatis, vel clericorum, aut presbyterorum, vel de largitione chrismatis, aut 129.0859A| consecratione basilicae, vel de quibuscunque causis ad idem monasterium pertinentibus, audere in qualibet specie exenii loco quidquam accipere, neque eumdem abbatem pro ordinatione sua aliquid dare praesumere, ne hac occasione, ea quae a fidelibus pio loco offeruntur, consumantur. Neque episcopus civitatis ipsius parochiae nisi ab abbate ipsius monasterii invitatus, ibidem publicas missas agat, neque stationes in eodem coenobio indicat, ne servorum Dei quies quoquomodo populari conventu perturbari valeat, neque paratas, aut mansionaticos exinde praesumat exigere. Susceptionem autem fidelium et religiosorum virorum atque beneficentiam, quam jubet Apostolus cunctis exhibendam pro possibilitate loci et facultatum, non modo ibidem 129.0859B| fieri [non] denegamus, verum etiam suademus: sed et modus in numero congregationis adeo conservetur, ut nec pluralitas penuriam, nec paucitas inhabitantium destitutionem loci inducere valeat. Privilegium quoque a praedecessore nostro piae memoriae papa Nicolao eidem monasterio collatum nostra auctoritate confirmamus, excepto duntaxat quod ipse sub nomine ancillarum Dei quae ibidem pro crebris infestationibus saeculi nunc ordinabiliter manere nequeunt, 129.0860A| illud delegavit: nos vero aptioris utilitatis gratia sub habitu monachorum esse congruenter decernimus. Si quis vero regum, episcoporum, sacerdotum, abbatum, judicum, comitum, aut saecularium personarum, contra hanc nostrae institutionis paginam venire tentaverit, percussus apostolico anathemate, potestatis honorisve sui dignitate careat, reumque se coram divino judicio cognoscat, et nisi ea quae a se male acta sunt defleverit, a sacratissimo corpore Domini nostri Jesu Christi alienus fiat, atque aeterno examini districtae ultionis subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus, et hic fructum bonae actionis recipiant et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant.
129.0860B| Scriptum per manus Samuel notarii et scriniarii sanctae Romanae Ecclesiae, mense Januario, indictione 15.
Datum X Kalendas Februarias per manum Samuelis notarii et scriniarii sanctae Romanae Ecclesiae, imperante Domino nostro Landeberto piissimo Augusto a Deo coronato, magno imperatore indict. 15.
(no apparatus)