Migne Patrologia Latina Tomus 80
BulCom.Episto98 80 Bulgaranus comesfl. 610 Parisiis J. P. Migne 1850 early modern edition, no apparatus this file was encoded in TEI xml for the University of Zurich's Corpus Corporum project (www.mlat.uzh.ch) by Ph. Roelli in 2013 Classical Latin orthography latin
EPISTOLA I
. . . . . Interea notescimus sanctitati vestrae ad nos opinione vulgata pervenisse Brunigildem virginem et Theudericum regem amarissima sub dispositione assueta diffundentes venena, in excidium unitae gentis contra gloriosum Theutibertum regem atrocissimum barbarorum excitasse dimicare regem. Quod si specialiter ita res agitur, quid necesse est, nisi ut ante arma bellica cunctus in hac parte precibus elaboret divinum populus implorando suffragium, unde petimus evidentiam rei nobis significari? Ut et nos participes effecti fidelium pari fidei flagrantia consurgentes, cum universis sacerdotibus, clero, cunctaque hujus provinciae Christianorum plebe, indictis letaniis redemptorem omnium Dominum supplicationibus adeamus; ut invictam potentiae suae in defensione catholicorum praetendat dexteram, et aemulan tis perfidi hostis condignum meritis adsit intentionis interitum; atque jurgiorum auctores, vetusti serpentis machinatione nudatos in exemplum reserata clareat cunctis per circuitu justa nostri Domini ultione prostratos poscentes. Ut si scripta quae paulo ante glorioso Theutiberto regi directa, sicut polliciti estis, destinare procurastis: aut si missi vestri jam reversi sunt, vel quod reciperetis responsum, vel si usque hic placita deportantes, aut certe si ad praesentiam gloriosissimi domini mei Gundemari regii praeparaturi advenerint, certius sciamus Quomodo aut tibi pecunia praeparetur, nos veraciter ut confidimus una cum beatitudine vestra sospitatem reciprocatis formare jubeatis affectibus. EPISTOLA II. . . . . Etsi universus axe sub aethereo limes terrarum Domino cernitur opifice constitutus, et omnium potestate pollentium ipsius mirabile constet ordinatione divisus, necesse est ut ejus evangelicam vocem custodientes, vel quaerere eos quos una in Christum fides consociat, vel diligere; et quamlibet a temporali dominatione segregemur imperii, congruet ut praeceptis principis non dissociemur aeterni. Unde beatitudinem vestram gratia coelesti diffusione florentem, et spirituali largitione exuberantem quam Domino propitiante intercurrente stylo effici volumus charitate devinctum, his destinatis cum summo desiderio litteris; non solum inquirimus, sed et salutis cum debito necessariarum rerum alloquio impertimus. Quia non immerito praecipuum te pastorem suo Christus dedicavit ovili, ut cum velut sanguinis generositate mihi, beatissime Pater, praepolleas, ita de suarum innumeras ovium geras sollicitudinem animarum. Tali quippe in usu persistere quibus vel major vel minor cura in populis adhibenda committit: ut quantum divina efficiuntur in pensione sublimiores, tantum debent circa his quibus praeponuntur existere indesinenter pervigiles. Et quia latere beatitudinem vestram non arbitror quod filius vester dominus Theutibertus cum gente Gothorum a decidentibus velut olim existit colligata principibus, nunc per peritorum allegatione pacem per legatis ejusdem gentis devovit roborare perpetuam. Ex quo aliquod gratiae merito pecuniae, numerum [ Forte, Avarorum] gentis pollicitus est impertire Francorum. Unde jam me constat, memorato filio vestro domino Theutiberto per venerabilem fratrem vestrum dominum et in Christo mihi patrem verum episcopum destinasse scripta, per quas innotui quod jam pecunia a filio vestro domno meo Gundemaro rege directa. Hic mihi in Gallias esse dignoscitur, ut prudentes ex suo dirigat conspectu legatos: et ea quae ob charitatem gens Gothorum sperat universa, promittit tradentibus placita saltem contradamus hominibus. Obinde tuam sanctitatem debita humilitate deposco, ut quantum Dominum diligis Jesum, qui pacem praeteritis saeculis dereliquit futuris, hujus confirmatione pro pacis tantum intendere digneris delectabiliter. Et si agnoscitis eam quam direximus ad domnum Theutibertum paginam pervenisse; aut si ea quae per legatis Gothorum sunt sub definitione inita, si manebunt veraciter allegata, vel quantum praedictus filius vester in Abatorum [ Forte, Avarorum] bellica triumphatus est acie, vestris mereamur affectibus informari. Nam et nobis currenti est opinione plebis compertum, quod Brunigildes reginae et Theuderici regis ipsos Abates [ Forte, Avares] ad bellandum domni Theutiberti convocatos et de suis sedibus transmigrare provinciam: quod enuntiare catholicorum infandum est auribus, ut Christiana sub religione personas revera procul a Domino constitutas, in Christianorum provocarent desaevire. Nec credimus eos ab illis existere meliores, sed ita manifeste socios comprobamus qui de mundum debitis scelerum ministrat retamenta personas. Hoc igitur vestra sanctitas si evidenter agnovit, quod ex praedictorum regum consilio super orthodoxi principis regionem impia se fudit hostilitate caterva, per vestro nobis declarare jubeatis stylo, ut hac filii vestri gloriosi domini mei Gundemari regis ad ordinationem nostram pertinente provincia, indicta sacerdotes cum populo omnipotenti celebrent jejuniorum solemnia; ut accedentium injuste atque longe a domino corda virorum, siderea confringat virtute bellantium, et gente Christianae fidei dogma custodienti laudabilem coelesti pietate jubeatis conferre tropaeum . . . . EPISTOLA III. Dilectissimo atque in Christo reverendissimo Patri episcopo Bulgaranus.. . . . Notum est Domino omnipotenti qui justum indicat servum, et injustum justa damnationis ultione perimet, quia ante hos dies, quod tuam non reor latuisse beatitudinem, chartas gloriosissimorum regum idemque filiorum vestrorum Brunigildes reginae et Theuderici regis, per eodem nobis fuere transmissas. Et ut eas ipso praeciperemus tradente, memoratorum series scriptorum denuntiavisse, qui eadem suorum scripta dominorum una cum suam ad nos usque suggestionem deduxi, et ut aditum ad nos perciperet commeandi supplex scribendo nostram ordinationem poscit. Nam nullo cum desiderio, neque exquirere elegit nos, neque ab nullis indigimus intueri materiis; et quam neque si venisset pro responso dominorum suorum denuntiando annueramus: tantum quia minime properavit, nequissimus nam de homine vestrum illum cujus ad praesentiam filii vestri gloriosi domini Gundemari regis efflagitare videmini aditum, debet mens vestra in summo propositionis tabescere exordio, dum veritas vobis experto lumine fulgeat, et justitiam quam speculo interiori prospicitis, injusta verborum excusatione dissimuletis. Quis vestrae non prospiciat sanctitatis ingenium, et ea quae actibus exasperastis illicitis, blandis intenditis eloquiorum lenire tendiculis? Talem enim vestram, si veniam tribuitis, dissimulationem censemus. Quale si quisque debitor humano pudore sublato, proterviae incitamento, praerogativis feneratorem pulset objectionibus et veritatem habeus pusilentus creditor tegat, quam calumniator loquendo penitus erubescat. Manet enim filio vestro glorioso domno meo Gundemaro regi cunctaeque genti Gothorum non exigua sed magna pecuniae repetitio, ut nobiles ejusdem gentis legatos vestra magnificentissime cum consolato veritatis gratia discurrentes ab vestro injuste principe capti. Geminata malitiae largitate dedecus omne relegationis perferant egestatis opprobrio. Pateat vero Totilanem et Gundrimirum viros illustres a serenissimo domino meo Gundemaro rege directos, in finibus vestris in locum Irapinas post illatam eorum despectionem inter praeceptione clausistis, et ad vos usque succedere loculenter aditum denegastis. Ecce quae pars vestra commiserit vestris non sunt incognita mentibus; et tantum a vobis injuriae acerbitatem vehentibus insuper vestrorum ad praesentia inclyti domini mei legatorum, vestri simulando litteris, viam aperire conqueritis. Videat altissimus a coelesti solio princeps hanc causam; et divina partem ultione confodiat qui injuste parti alterius visus est conferre molestiam, et qui charitatem respuendo pacem excelsae potestatis violaverit captiose dilectam. Licet dum filiorum regum idemque vestrorum litteras accepissem, eorum protinus reformavi rescriptum quod si memorati gloriosi principes acceperunt, sive in vestra fuerit cognitione deductum, nullo denuntiante comperimus. Sed et vestrae itaque honorificentiae declaramus, si remoto simulationis pacem typo servare desideratis, quae dominio maxima sors esse cognoscitur, et Christum diligenda concordes cum Gothis corde aptatis permanere devoto; non oportet ut ea tantum labiis fallentibus proferatis, sed pacem quam nobis servantibus ipsi prius irruere, perfectis demonstrandum operibus demonstretis. Dignum est vestri ut primum in sua dignitate Gothorum restituantur legati; et inter affinem sanguinis gentem servantem pacem, Domino adjuvante, vestrorum, si necesse est, ad praesentiam gloriosi domini mei libertas maneat itineris legatorum. Nam de locis unde intimastis Jubiniano et Corneliano, quae in provincia Gothorum noscitur domna Brunigildes possedisse, ut suis post ejus jure aditum tribuamus hominibus; ordinandam miramur tuam sic nos hortare beatitudinem, ut loca quae pro stabilitate concordiae sanctae memoriae dominus noster Recharedus rex in jure memoratae contradidit domnae (ut) a partibus vestris scandalum nutrientibus foedus sit charitatis disruptum: et pars jura quae stimulum illicite suscitat, jura debeat gentis possidere Gothorum. Arbitror enim ut ea quae pars vestra injuste noscitur admisisse, si emendare malueritis, poterit gentem vestramque in charitate connexam, eadem suo jure domna Brunigildes defendere loca. Te quippe, beatissime vir, dum hactenus benignis animis, et saecularibus evigilantem studiis, nimisque formidare omnipotentem meminimus? Quomodo cures si tantis temporibus charitas utriusque illaesa agentis es Deo dicatus antistes a principibus, ut quae pax olim a prioribus gentium utrarum gentibus colligata, nunc maneat dissoluta, dum vestro debuit ex consilio in perpetuum existere roborata?