Epistola ad Garciam Ausciensem (Odo Ausciensis)

 EPUB   MOBI   PDF   RTF   TXT
Epistola ad Garciam Ausciensem
saeculo X

editio: J. P. Migne
fons: Corpus Corporum

Migne Patrologia Latina Tomus 137

documentacatholicaomnia

Epistola ad Garciam Ausciensem

Epistola ad Garciam Ausciensem (Odo Ausciensis), J. P. Migne 137.0312C

Epistola ad Garciam Ausciensem

137.0311A| ODO Levita GARCIAE archipraesuli.

Cogis me, o sanctissime pontifex, recens opus exerere; sed quia contra examen auctorum debellare non valeo, praerogativam eorum fando temerare erubesco: horrendum quippe est in manus incidere scilicet viventis Dei, qui etiam non solum de nequam operatione, verum etiam de otioso verbo, nec non et de prava cogitatione reddituros nos terribiliter rationem judicaturus est judex justus in die judicii. Cumque ab omnipotenti Deo, sanctisque canonibus tale connubium prohibitum invenitur, ut non solum facientes, verum consentientes, puniri judicentur, et idcirco in epictatium jussionis tuae metuo ponere manum, pavens illud quod evangelica horribiliter lectio voce declarat libera: Quicunque, 137.0311B| inquiens, solverit de istis mandatis minimis, et sic docuerit hominibus, in regno coelorum vocabitur minimus (Matth. V, 19). Dupliciter denique me premit hoc opus, occasio et cautio scelerum, et reprehensio vituperationis ignarum. Quis igitur doctus hoc opusculum, cum in manu sua assumpserit et tali commistione consanguinitatis me notarium repererit, non statim in voce erumpat, me delubrem clamitans esse sacrilegum, qui audeam aliquid contra Dei licentiam usurpare consilium? Sed adversus quem invidia [invidum] duplex causa me consolatur, quod et tu, qui summus pontifex es, fieri judex et necessitas Ecclesiae totius Aquitaniae poposcit, cui Deo juvante praees matris.

Praecipue denique perfecte scio quia post propheticas 137.0311C| et evangelicas atque apostolicas Scripturas, quibus Ecclesia Dei per gratiam ejus fundata est, etiam illud intimandum putem, absque dubio, quamvis universis in urbe [ pro orbe] catholicae diffusae Ecclesiae quasi unus thalamus Christi sit; sancta Romana Ecclesia nullis synodicis constitutis caeteris Ecclesiis praelata est, sed evangelica voce Domini Salvatoris nostri primatum obtinuit: Tu es Petrus, inquiens, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam; et portae inferi non praevalebunt adversus 137.0312A| eam. Et tibi dabo claves regni coelorum. Et quodcunque ligaveris super terram, erit ligatum et in coelis, et quodcunque solveris super terram, erit solutum et in coelis (Matth. XVI, 18, 19). Et idcirco non dubito quod gratia Dei vice collata tibi sit absuper memoratae Ecclesiae mirabilis potestas, cui annuente divina clementia septimus existis jure pontifici felicitatis vitae claudendi et reserandi. Superstitiosa res valde ac exsecrabilis videtur esse diaconi, imperata a proprio episcopo, ne forte contumax reperiar, et a praedicto gradu privari merear; et dilectioni tuae, qui prae caeteris es, jugulari. Nam Deo juvante omnibus fidelibus, sanctae Dei Ecclesiae maxime, nostris propinquis vel successoribus patefaciam quod oculi mei viderunt, et aures meae audierunt. 137.0312B| Lingua mea testimonium perhibere non silebit, quod et si Dominus impleverit illud, os meum aperiam.

Nuper denique accidit ut Guillelmus filius Arnaldi, comes Astariacensis, uxorem ducere [duceret] consanguineam suam. Cumque hoc archiepiscopus Garcia eum minis urgeret ut hoc scelus minime perpetrare libuisset, et omnino licentiam hoc consensu ei conjungendi denegaret, et a sanctis Patribus talem consanguinitatem tangendi prohibita esse affirmaret, et videret quia nil proficeret, et praedictus comes ei aurem ad audiendum non praeberet, rediensque ad semetipsum, et tale accepit a suis consilium. Sciens igitur melius esse naufraganti animo aliquod gubernaculum praebere, quam in gurgitem 137.0312C| desperationis sine remis poenitentiae relinquere, accersivitque eum, et praebuit ei tempora jejuniorum et munera eleemosynarum, sicut scriptum est in subsequendo libellum; insuper accepit ab eo nobile oppidum quod olim ablatum fuerat a perversis hominibus de ecclesia beatae Mariae episcopitii Auxiensis, redditoque supramemorato praedio cui praeest ecclesia sanctae Venantiae, totam et integram cum omnibus appenditiis suis tam cum parochiis quam et capellis adjacentibus sibi sine 137.0313A| alicujus participatione vel reclamatione, ut ea pleniter possideat, possidendo quaecunque voluerit ex ea ei placet, post mortem suam successoribus suis eam relinquat; chartula ista firma permaneat, quia veraciter est firmata supra firma, qui est Christus, petra. Si quis contra hanc chartulam inquietare voluerit et adversarius ejus exstiterit, inprimis in ira Dei incidat, atque omni tempore maledictioni subjaceat, lepra Naaman succumbat, ulceribus Job dominetur, morte Anania et Saphira moriatur, cum Datan et Abiron in ima tartara demergatur, cum Sodomitis et Gomorrhitis in ignem perpetuum cremetur, et cum Juda Schariotis, cum diabolo et angelis ejus sine fine crucietur. Et quid plura? Omnigena 137.0313B| maledictione repleri mereatur, atque omnibus 137.0314A| viventibus exemplum malitiae ultionis suae relinquat. Amen.

Haec sunt nomina principum ac ducum qui hanc donationem viderunt et firmaverunt. Bernardus frater ejus. Remundus frater ejus. Garcia frater ejus. Agganricus, et cognatus ejus. Atus Tolosanae episcopus. Ludovicus Savanense. Enardus Montaltense. Arnaldus Ouranense. Arnaldus Mojanacense. Bernardus Mauracense. Arnaldus Lomaniacense. Fortas Ballicavense. Guillelmus Galbisanense. Remundus de Furesacco, et fratres ejus, cui licet scrutetur opto ut memineris levitam tuum, sanctissime pontifex.