Migne Patrologia Latina Tomus 65
Epistola II
Epistola II (Bonifacius II), J. P. Migne 65.0044A
OBSERVATIO PHILIPPI LABBE, S. J. IN SEQUENTEM EPISTOLAM.
Hanc falsam et adulterinam praedicant Baronius, Bell. aliique viri eruditi, nec diffitetur ipse Binius tum hic, tum in notis ad conc. Carth. VI, ubi impostorem, veteratorem et mendaciorum concinnatorem appellat Isidorum Mercatorem, seu quem alium sub ejus larva latentem. Et vero id luce meridiana clarius evincunt cum alia plura, tum verba Romanorum pontificum. 65.0042D| S. Leonis, Hormisdae et Gregorii Magni. Non est credibile, inquit Bellarm. lib. XI, cap. 25, de Rom. pont. Gregorium a Bonifacio illa verba sumpsisse, siquidem stylus omnino Gregorianus est; quo argumento exsufflantur omnes pseudo-Isidori merces. Facessant haec, inquit Baronius ad 16 Octobris; non innititur vel fulcitur palcis Dei Ecclesia, quae est columna et firmamentum veritatis, sed detegamus technam et aperiamus imposturam, etc. Eumdem vide ann. 419, n. 92 et seq.; 530, num. 5.
EPISTOLA II (OLIM I) BONIFACII PAPAE II AD EULALIUM ALEXANDRINUM EPISCOPUM. De reconciliatione Carthaginensis Ecclesiae. 65.0043A|
Bonifacius episcopus Eulalio coepiscopo salutem.
Olim ab initio tantam percepimus a beato Petro apostolorum principe fiduciam, ut habeamus auctoritatem universali Ecclesiae (auxiliante Domino) subvenire, et quidquid nocivum est auctoritate apostolica corrigere et emendare. Ad hoc enim divinae dispositionis (dispensationis) provisio gradus diversos et ordines constituit esse distinctos, ut dum reverentiam minores potioribus exhiberent, et potiores minoribus dilectionem impenderent, una concordiae fieret ex diversitate contextio, et recte officiorum generaretur 65.0043B| (gereretur) administratio singulorum. Neque enim universitas alia poterit ratione subsistere, nisi hujusmodi magnus eam differentiae ordo servaret. Quia vero quaeque creatura in una eademque aequalitate gubernari vel vivere non potest, coelestium militiarum exempla nos instruunt (exemplar nos instruit): quia dum sint angeli, sint archangeli, liquet quia non 65.0044A| aequales sunt, sed in potestate et ordine (sicut nostis) differt alter ab altero. Si ergo inter hos qui sine peccato sunt constet istam esse distinctionem, quis hominum abnuat, libenter illorum se dispositioni submittere? Hic (Hinc) enim pax et caritas mutua se vice complectuntur, et manet firma concordia, ac in alterna et Deo placita dilectione sinceritas. Quia igitur unumquodque salubriter tunc completur officium, cum fuerit unus ad quem possit recurri, praepositus: vota nostra caritatem tuam latere nolumus, ne qui particeps fuit sollicitudinis, gaudiorum fructus (fructu) reddatur extorris. Et ideo Carthaginensem (Constantinopolitanam leges apud Hormisdam ) Ecclesiam ad communionem nostram redisse (domino propitiante) tradentibus significamus alloquiis, et mandatorum, 65.0044B| quae legatis nostris dedimus, seriem in omnibus fuisse completam. De qua parte, ut ad dilectionem tuam plenius perfecte gaudium perveniret, libelli Eulalii fratris et consacerdotis nostri Carthaginensis episcopi, et Justiniani clementissimi principis Orientis sacrarum exemplaria credidimus destinanda, indicantes nihilominus per Orientis partes 65.0045A| plurimos episcopos sic fecisse. Superest ut a nobis contendentibus precibus divinitas exorata concedat, quatenus de aliarum quoque Ecclesiarum redintegratione gratulemur. Ea vero quae significare curavimus, in eorum sacerdotum, qui fraternitati tuae vicini sunt, curabis perferre notitiam, ut et ipsi de affectu tantae rei gratias nobiscum coelestis misericordiae beneficiis referre non cessent. Aurelius enim praefatae Carthaginensis Ecclesiae olim episcopus, cum ( haec falsissima ) collegis suis (instigante diabolo) superbire temporibus praedecessorum nostrorum Bonifacii atque Coelestini contra Romanam Ecclesiam coepit: sed videns se modo (more) peccatis (peccantis) Aurelii Eulalius a Romanae Ecclesiae communione segregatum, humilians recognovit se (peccasse), pacem et communionem Romanae Ecclesiae petens, subscribendo 65.0045B| una cum collegis suis, damnavit apostolica auctoritate omnes scripturas quae adversus Romanae Ecclesiae privilegia factae quoquo ingenio fuerunt.