Migne Patrologia Latina Tomus 87
Epistola (Maurus Ravennatensis), J. P. Migne
Epistola
(0104B)Domino sancto et meritis beatissimo, totoque orbe apostolico et universali pontifici Martino papae, Maurus servus servorum Dei episcopus.
Unicum omnibus et singulare est Redemptoris Dei et Domini nostri Jesu Christi concessum remedium ad animarum nostrarum salutem, ut ea quae per apostolorum praedicationem percepimus et Patrum doctrinam, procul dubio teneamus. Ergo quia apostolatus vestri praeceptionibus admonitus ut pro his quae adversus eorum doctrinam commentata sunt debeam ad sanctam et apostolicam Ecclesiam catholicam vestramque praesentiam reperiri, et una cum caeteris episcopis quae de his Patres praecipiunt debeant terminari, neque etiam praeparatum, dum ab exercitu et plebe hujus civitatis, vel etiam Pentapolitanorum, (0104C)detinerer, pro incertis gentilium excursionibus, et non se habentibus praesentia excellentissimi exarchi, ad hanc suggestionis meae satisfactionem venire compulsus sum, quod cum summo moerore satisfaciens supplico, ut me non sicut absentem, sed ut praesentem et festinantem suscipere apostolatus vester dignetur. Nam in his quae moventur, et contra (0105A)Patrum orthodoxorum decreta proponuntur, me non aliter sentire, nisi quomodo sancta vestra apostolica doctrina et orthodoxa tenet Ecclesia, et omnem novitatem repellens atque respuens, non solum ecthesin, quae a Pyrrho Constantinopolitano episcopo defendebatur, abjicio, quippe quia ut haeretica de aedibus Constantinopolitanae Ecclesiae est deposita, sed et quae ad ejusdem defensionem noviter conscripta sunt, omni modo nec consentio, nec suscipio, sed cum anathemate repello. Sed et duas operationes duasque voluntates profiteor, et Deum et hominem Dominum Jesum Christum per Spiritum sanctum in utero Virginis conceptum et natum, in duabus naturis verum Deum et hominem, in una persona utraque operantem, quae deitatis et humanitatis sunt, tenere me profiteor, nec aliud quam quod (0105B)sanctas quatuor universales synodos invenimus praedicasse, et quintam sub piae memoriae Justiniano, suscipere, sed solum fidem a Patribus constitutam, per quam verum Deum verumque hominem totum in suis, totum in nostris praedicaverunt, omni constantia profiteri. Ad quod hanc satisfactionis meae suggestionem, per confamulos meos Maurum Caesenatem episcopum et Deusdedit presbyterum, dirigere non omisi, eosque vice mea, ut quidquid adversum ecthesios vel alia conscripta ad ejus defensionem noviter commentata descripserint me sine dubio esse conservaturum. Et subscriptio. Ora pro me, domine sancte et meritis beatissime, totoque orbe apostolice papa.
(0103B)Δεσπότῃ ἁγιωτάτῳ καὶ μακαριωτάτῳ ἀποστολικῷ οἰκουμενικῷ ἀρχιερεῖ Μαρτίνῳ πάπᾳ, Μαῦρος δοῦλος τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ.
Μονογενὴς πᾶσι καὶ κυριωτάτη θεραπεία δεδώρηται παρὰ τοῦ Κυριοῦ καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς σωτηρίαν τῶν ἡμετέρων ψυχῶν, τὸ βεβαίως ἐκεῖνα κατέχειν ἅπερ διὰ τοῦ κήρύγματος τῶν ἁγίων ἀποστόλων, καὶ τῆς διδασκαλίας τῶν ἁγίων πατρῶν ἡμῶν παρελάβομεν. Τοιγαροῦν ἐπείπερ διὰ τῶν ἀποστολικῶν ὑμῶν προστάξεων τὴν ὑμετέραν ἁγιωσύνην ὑπεμνηματίσθην καταλαβεῖν ἕνεκεν τῶν συντεθέντων κατά τε τῆς τῶν πατρῶν διδασκαλίας, καὶ τῆς καθολικῆς τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἵνα μετὰ τῶν λοιπῶν ἐπισκόπων ὁρίσωμεν ἅπερ οἱ πατέρες περὶ τῶν τοιούτων προστάττουσιν, ἀναγκαίως πρὸς ταύτην μου τὴν διὰ τῆς ἀναφορᾶς (0103C)ἀπολογίαν ἐλθεῖν ἐσπούδασα, γνωρίζων ὡς ἐμοῦ τοῦτο πράττειν ἑτοίμως ἔχοντος, ἐκωλύθην ἔκτε τοῦ ἐξερκέτου καὶ τοῦ λαοῦ ταύτης τῆς πόλεως, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ Πενταπόλεως, διὰ τὰς ἀδήλους τῶν παρακειμένων ἐθνῶν ἐπιβουλὰς, καὶ τὸ μήποτε ὡς παρεῖναι τὸν εὐκλεέστατον ἔξαρχον· παρακαλῶ τοίνυν μὴ ὡς ἀπόντα μᾶλλον, ἀλλ' ὡς παρόντα με καταξιῶσαι προσδέξασθαι τὴν ὑμετέραν (0106A)ἀποστολικὴν ἁγιωσύνην. Περὶ γὰρ τῶν προκειμένων, ἤτοι τῶν προτεθέντων κατὰ τῶν θεσπισμάτων τῶν ὀρθοδόξων πατρῶν, οὐκ ἄλλως φρονῶ, εἰ μὴ καθὼς ἡ ἁγία ὑμῶν ἀποστολικὴ διδασκαλία φρονεῖ. Κατέχειν γὰρ ὁμολογῶ ὡς ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κατέχει, πᾶσαν καινοτομίαν ἐξωθούμενός τε καὶ διαῤῥίπτων, ὥστε μὴ μόνον τὴν ὑπὸ Πύῤῥου, τοῦ γενομένου Κωνσταντινουπόλεως ἐπισκόπου, διεκδικουμένην ἔκθεσιν ἀποβάλλεσθαι, τὴν ἐκ τῶν τειχῶν τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἐκκλησίας κατενεχθεῖσαν ὡς αἱρετικὴν, ἀλλὰ καὶ πάντα τὰ πρὸς ἐκδίκησιν αὐτῆς νεωστὶ συγγραφέντα διαπτύειν μετὰ ἀναθέματος, οὐδαμῶς αὐτὰ προσδεχόμενος, ἢ συναινῶν αὐτοῖς παντελῶς. Δύο γὰρ ἐνεργείας, καὶ δύο θελήματα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρεσβεύω, Θεὸν καὶ ἄνθρωπον αὐτὸν ὄντα γινώσκων, καὶ ἐκ Πνεύματος ἁγίου ἐν γαστρὶ τῆς Παρθένου συλληφθέντα, καὶ ἀσπόρως ἐξ αὐτῆς γεννηθέντα. Δύο γὰρ φύσεις ἐν ἑνὶ καὶ τῷ (0106B)αὐτῷ προσώπῳ πιστεύομεν ἑκάτερα ἐνεργοῦντι, τάτε τῆς θεότητος αὐτοῦ καὶ τὰ τῆς ἀνθρωπότητος. Ἄλλο τι μὴ παραδεχόμενοι παρὰ τά ἐκ τῶν ἁγίων οἰκουμενικῶν τεσσάρων συνόδων κηρυχθέντα, καὶ τῆς πέμπτης τῆς ἐπὶ τοῦ ἐν εὐσεβεῖ τῇ μνήμῃ γενομένης Ἰουστινιανοῦ. Ἀλλὰ μόνην τὴν ἐκ τῶν ἁγίων πατρῶν παραδοθεῖσαν κατέχομεν πίστιν, δι' ἦς τὸν άληθινὸν Θεὸν καὶ ἄνθρωπον ἀληθινὸν, ὅλον ἐν τοῖς ἰδίοις, ὅλον ἐν τοῖς ἡμετέροις, ἐκήρυξαν μετὰ πάσης ἀκλινοῦς ὁμολογίας σταθερῶς πιστεύομεν. Οὗ χάριν, ὡς εἴρηται, τὴν τῆς παρούσης ἀπολογίας ἀναφορὰν ἐσπούδασα καταπέμψαι διὰ τῶν συνδούλων μου Μαύρου τοῦ Κεσίνης ἐπισκόπου, καὶ Δεουσδέδιτ τοῦ πρεσβυτέρου, ὅπως τὸ ἐμὸν ἀναπληρώσωσι πρόσωπον, καὶ πᾶν εἴτι κατὰ τῆς εἰρημένης ἐκθέσεως, ἢ καὶ καθ' ἑτέρων (0106C)συγγραμμάτων εἰς ἐκδίκησιν αὐτῆς νεωστὶ συνταγέντων ψηφίσωνται, ταῦτα με ἀναμφιβόλως παραφυλάττειν. Ἡ ὑπογραφή· Εὔξασθε ὑπὲρ ἐμοῦ, κύριε ἁγιώτατε καὶ μακαριώτατε καὶ τοῦ κόσμου παντὸς ἀποστολικὲ πάπα.