Migne Patrologia Latina Tomus 96
Elogium (Julianus Toletanus), J. P. Migne
Elogium
(0043A)Hildefonsus memoria sui temporis clarus, et irriguis eloquentiae fluminibus exornans saecula aetatis nostrae, novissime Toletanae sedis ascitus in cathedram, praesul post secundum Eugenium in sacerdotium consecratur, vir tanta laude dignissimus, quanta virtutum gratia numerosus. Fuit denique timoris Dei instantia praeditus, religione compunctus, compunctione profusus, incessu gravis, honestate laudabilis, patientia singularis, secreti tacitus, sapientia summus, disserendi ingenio clarus, eloquendi facultate praecipuus, linguae flumine copiosus, tantoque eloquentiae cothurno celeber habitus, ut disputationum ejus profusa oratio dum porrecte dirigitur, merito non homo, sed Deus, per hominem affatim eloqui crederetur. Hic igitur sub rudimentis adhuc infantiae degens, divino tactus spiritu, vita delectatus est monachorum, contemptisque parentum rerumque mundanarum affectibus, Agaliense monasterium petiit, cujus fugam rabido furore insequens pater, uno tantum (0043B)maceriae impeditus est obice, quo et furentis est delusa quaesitio, et fugientis salvata devotio. Nempe parentis furor dum percitus in interiora praetenderet, latibulum quo hic vir oculebatur reliquit. Sicque praeterita incurata pertransiit, et in anterioribus, quae praeterierat inquisivit. Armata deinde manu Agaliensem cellam impetens gladio, dum quaesitum non invenit, rediens in propriam, ut perditum deploravit. Percognita igitur praefatus vir absentia parentali, Agaliense illico monasterium adiit, monachumque se in eo multis fere annis decenter exhibuit. Coenobium quoque virginum in Deibiensi villula construxit, ac propriis opibus decoravit. Rector deinde effectus Agaliensis coenobii monachorum mores exercuit, rem (0044A)discrevit, vitamque servavit. Principali post haec violentia Toletum reducitur, atque inibi post decessoris sui obitum pontifex subrogatur.
Scripsit sane quamplurimos libros luculentiori sermone potissimos, quos idem in tot partibus censuit dividendos, id est, librum Prosopopoeiae imbecillitatis propriae, libellum de Virginitate sanctae Mariae contra tres infideles, opusculum de Proprietate personarum Patris, et Filii, et Spiritus sancti, opusculum Annotationum actionis diurnae, opusculum Annotationum in sacris, librum de Cognitione baptismi unum, et de Progressu spiritualis deserti alium. Quod totum primae partis voluit volumini connectendum. Partis quoque secundae liber epistolarum est, in quo diversis scribens, aenigmaticis formulis egit, personasque interdum induxit. In quo etiam a quibusdam luculentiora scriptorum responsa promeruit. Partem sane tertiam missarum esse voluit, hymnorum, atque sermonum; ulterioris denique partis liber (0044B)est quartus, versibus prosaque concretus, in quo epitaphia, et quaedam sunt epigrammata annotata. Scripsit autem et alia multa, quae variis rerum ac molestiarum occupationibus impeditus, aliqua coepta, aliqua semiplena reliquit. Ascitus autem in pontificatum nono gloriosi Reccesvinthi principis anno, novem annis et duobus fere mensibus clarus habitus fuit vitae meritis, et retentatione regiminis; expletoque octavo decimo praedicti principis anno, sequenti die, decimo Kalendas Februarii, domicilio carnis exuitur, atque in ecclesia beatae Leocadiae tumulatur, ad pedes sui conditus decessoris, cum quo creditur aeterno frui receptaculo claritatis.