Quo tua bellatrix abiit Germania virtus,
Dissimilis nostro tempore facta tui?
Vindelicis olim pepulisti finibus Hunnos,
Imperium magno cum sub Othone fuit.
Ad Solymas arces victricia signa tulisti,
Sceptriger imperii cum Fridericus erat.
Nunc procula Tanai ducentes agmina Turcae,
Danubii ferro depopulantur agros,
In tua grassatur terrarum viscera praedo,
Ausa nec hostiles ex cohibere manus:
Te quibus ostentas, nunc utere grandibus hastis,
Et quibus in Circo ludicra bella geris:
His animosa pias hastilibus assere gentes,
Si quid in audaci pectore Martis habes.
Ah pudeat, Scythicis egressum finibus hostem,
Militiae nobis praeripuisse decus.
Mollia dum sequimur nos desidis otia vitae,
Aspera bellator proelia Turca facit.
Dum cane venamur lepores, aut cuspide damas
Figimus, ille suo milite regna capit.
Denique nos tantum sine sanguine ludimus armis,
Ille gerit forti seria bella manu:
At generosa tuis Germania consule rebus,
Coge pharetratos vertere terga Getas.
Ipsa tuas urbes e faucibus eripe leti,
Et vetus imperii Marte tuere decus.
Si secura mali non profligaveris hostem,
Tristia crudeli vulnera clade feres.
