Wikisource

De constantia iurisprudentis liber alter/Pars prior - De constantia philosophiae/Caput XII

< De constantia iurisprudentis liber alter‎ | Pars prior - De constantia philosophiae
Ioannes Baptista a Vico
De constantia iurisprudentis liber alter
Pars prior - De constantia philosophiae
Caput XII
1720

editio: Laterza, 1936; Fausto Nicolini recensuit
fons: librum vide
 Caput XI Caput XIII 
CAPUT XII[1]
QUAE MORALI A PLATONIS DOGMATA
CUM NOSTRIS CONSTENT, SIVE ADEO CUM CHRISTIANIS
Ut philosophia meditatio mortis?

[1] Hinc vera philosophiae defínitio a Platone tradita, quod sit «meditatio mortis», qua sensus et cupiditatem, quantum pote est, restinguamus, quo facilius vivamus ex vero et ratione.

Philosophiae finis unio mentis cum Deo.

[2] Indidem verum illud: praecipuum, immo summum, philosophiae fructum esse unionem mentis cum Deo.

Quae vita hominis divina? quae humana? quae bruta?

[3] Et hinc quoque illud verum: veri aeterni contemplationem vitam hominis esse divinam; ex vero aeterno agere cuncta vitam humanam; agere quaeque ex falsis sensuum vitam bruti.

Honestas pulchritudo virtutis et quanta?

[4] Postremo et illud, quod haec omnia consequitur: homini esse ex honestate vivendum, seu vivendum ex conformitate cum aeterna ratione, quam ait Plato pulchritudinem esse virtutis; eamque esse tantam intelligit, ut, si corporis oculis cerni posset, omnes virtutis amore deflagrarent.


Notae

  1. ↑ Testo: «Caput XIII» [Ed.].
Receptum de "https://la.wikisource.org/w/index.php?title=De_constantia_iurisprudentis_liber_alter/Pars_prior_-_De_constantia_philosophiae/Caput_XII&oldid=158904"