Migne Patrologia Latina Tomus 104
De cavendo convictu et societate Judaica (Agobardus Lugdunensis), J. P. Migne
De cavendo convictu et societate Judaica (0107A)
Beatissimo Patri Nibridio Agobardus in Deo Patre et Domino Jesu sempiternam salutem.
Si locorum vicinitas et rerum tranquillitas sineret, vellem quidem frequentius cum paternitate vestra os ad os loqui, et sive in privatis seu in publicis necessitatibus, consilio semper vestrae sanctitatis institui. Sed quoniam prohibent interjacentium spatia longinqua terrarum, quod verbis nequeo, litteris (0108A)molior adimplere; meam vobis, imo Ecclesiae Dei, non minimam necessitatem in notitiam perferens, et in quibus ipse parum fortis invenior, virtutis vestrae praesidio, quasi scuto validissimo et muro inexpugnabili, desiderans communiri. Sciat itaque paternitatis vestrae reverenda canities, me anno praesenti, dum paroechiae nostrae populos debita sollicitudine circumirem, et si qua in his depravata (0109A)videbantur, pro viribus quas Dei gratia largiebatur, veritatis ratione corrigerem, denuntiasse omnibus et praecepisse secundum legem Dei et sanctorum canonum instituta, ut se, tanquam veri cultores Christianae fidei, omni observantia ab infidelium consortio segregarent; non utique gentilium, qui inter nos minime commorantur, sed Judaeorum, qui in nostra hac et in nonnullis aliis vicinis urbibus (0110A)videntur esse diffusi. Quia et satis indignum ac fidei nostrae inconveniens esse videbatur, filios lucis tenebrarum societate fuscari, et Ecclesiam Christi, quam decet sine macula et ruga sponsi coelestis amplexibus praeparari, maculosae, rugosae ac repudiatae Synagogae contubernio decolorari. Et vere absurdum est virginem castam, uni viro Christo desponsatam, meretricis dapes expetere, et per communionem cibi (0111A)ac potus non solum in diversa flagitia corruere, verum etiam fidei periculum sustinere; dum ex familiaritate nimia et assidua cohabitatione, aliqui de grege Christiano sabbatum quidem cum Judaeis colunt, diem vero Dominicam illicita operatione violant; nec [non] et jejunia statuta dissolvunt; pleraeque mulierculae, ancillarum jure, aliae ab ipsis velut mercenariae detinentur; nonnullae etiam corrumpuntur; omnes vero hujusmodi vel dominationi, vel libidini, vel deceptioni eorum in commune prostituuntur; adnitentibus in hoc ipsum diaboli filiis, odio subdolo, et fallacibus blandimentis; dum se patriarcharum progeniem, justorum genus, prophetarum sobolem superbo ore proloquuntur; ignorantibus miseris, qui haec audiunt, quod ipsi eorum (0111B)prophetae gentem peccatricem, populum gravem iniquitate, semen nequam, filios sceleratos, patrem ipsorum Amorrhaeum, matrem Cethaeam, Sodomorum principes, et Gomorrhae populum soleant appellare. Sed et illud pariter nescientibus, quod praecursor Domini Joannes genimina eos dixerit viperarum, et ipse Dominus frequenter illos nunc serpentes, nunc generationem malam, pravam, perversam atque adulteram vocitarit. Unde et in tantum erroris pelagus nonnulli ex vulgaribus ac rusticis abducuntur, ut hunc solum Dei esse populum, apud hos piae religionis observantiam, ac multo certiorem, quam nostra sit, fidem, et seducto suspicentur animo, et ore impio inter pares et consimiles fateantur.(0111C) Quod malum cum in plebe nobis commissa videremus excrescere, atque in dies singulos ipsa jam consuetudine propagari, studuimus pro viribus lapsis manum porrigere, et errantes animos ad veritatis lineam revocare: aequum credentes ut quomodo ipsis quondam lex Dei praecipiebat ne cum gentibus matrimonium copularent, neve cum eis commune convivium celebrarent, ne videlicet per consortia nuptiarum et communionem ciborum a divino quidem cultu deficerent, idololatriae autem jugo libertatem animi inclinarent; ita nunc et noster populus inhibeatur, ne cum Judaeis infidelibus vescendi participium, (0112A)consortium bibendi, habitandi contubernium habere praesumant: ne sub praetextu societatis hujus a simplicitate quidem Christianae fidei exorbitent, Judaicis vero fabulis attendentes, inextricabilibus errorum laqueis implicentur; cumque nos neminem illorum humanitate tanta et benignitate, qua erga eos utimur, ad spiritalem fidei nostrae virtutem valeamus adducere, pars aliqua ex nostris, dum libenter carnalibus eorum victibus communicat, spiritalibus epulis capiatur. Hanc etenim divinae legis providentiam Patres nostri institutis canonicis videntur esse secuti; quorum nos praeceptis, in quantum potuimus, devotis animis obsecuti sumus; periculum scilicet animarum quae nobis commissae sunt pertimescentes, et earum sanguinem de nostris (0112B)manibus in divino exquirendum judicio formidantes. Tentaverunt porro quidam missi, et Evrardus maxime, qui Judaeorum nunc magister est, religiosum hoc opus nostrum destruere, ac sub obtentu edictorum imperialium labefactare. Quibus nos neque ad horam cessimus, ut divinae legis veritas, et sanctorum Patrum constitutio veneranda, immobili apud nos atque inconvulsa observatione perduret. Nec vero tam feralibus jussis ausi sumus acquiescere, aut religiosissimum ac Deo dignum principem quidpiam divinae legi contrarium, sacris canonibus adversum, saluti Ecclesiae periculosum, credere potuimus praecepisse; cujus ad hoc semper invigilat fidelis industria et pietas admiranda, ut lex Dei ubique servetur, ut canonica instituta perpetua (0112C)vigeant firmitate, ut salus ac virtus Ecclesiae toto terrarum orbe gloriosius in dies singulos convalescat.
Unde et tu, Pater beatissime, qui columna nunc in omnibus et firmamentum domus Dei crederis, sta super petram ecclesiasticae observationis, immobilis, intrepidus, inconcussus, floccipendens adversariae tempestatis ventos, imbres, ac flumina; quae fundamento quidem domus Dei illidi possunt, ipsam vero subruere non possunt: quia nec portae inferi adversus eam praevalere queunt. Scientes, itaque, Pater venerabilis, omnes qui sub lege sunt, sub maledicto (0113A)esse, et indutos maledictione, sicut vestimento, quae intravit sicut aqua in interiora eorum, et sicut oleum in ossa eorum, maledictos quoque in civitate, et maledictos in agro, maledictos in ingressu, et maledictos in egressu, maledictum fructum ventris et terrae et pecorum eorum, maledicta eorum cellaria, horrea, apothecas, cibos et ipsorum ciborum reliquias, nec posse quempiam eorum ab hoc tam immani tamque horribili maledicto legis eripi, nisi per eum qui pro nobis factus est maledictum. Sciens etiam in eos qui praedicationem apostolicam nolunt recipere, non solum nullo eorum utendum, sed et pulverem civitatis domus eorum de pedibus excutiendum, remissiusque in die judicii Sodomae et Gomorrhae futurum quam illis, permane et tu in divinae legis observantia, (0113B)persiste in canonicis institutis, tene quos potes, terre quos potes, noli dicere, nec sinatis quemquam fidelium tantis maledictionibus tamque horrendis damnationibus per maledictorum et condemnatorum profana consortia communicare. Quin potius (0114A)et ad vicinos coepiscopos ac fratres cohortationum tuarum munimenta transmitte, ut pari omnium consensu et labore communi tantum hoc malum de Christi Ecclesiis auferatur. Impleamus Matris Ecclesiae gaudium, unum omnes dicentes, unum sapientes, unum sentientes, id est, certamen habentes, quia et hoc benignissimi Redemptoris nostri desiderium esse cognoscimus; secundum quod pro nobis Patrem ipse precatur, dicens: Non pro his autem rogo tantum, sed et pro omnibus qui credituri sunt per verbum eorum in me, ut omnes unum sint, sicut tu Pater in me, et ego in te, ut et ipsi in nobis unum sint. Tanta vero nobis est de parte vestra fiducia, ut credamus opus hoc vel conatu vestro staturum, vel vestra, quod absit, remissione (0114B)lapsurum. Deus autem patientiae et solatii det nobis idipsum sapere in alterutrum, secundum Jesum Christum, ut unanimes uno ore honorificemus Deum et Patrem Domini nostri Jesu Christi. Amen.