 2.4 |
2.6  |
V.
Ad Bacchum consecratio
Hos statuit tibi, Bacche, lacus cum conjuge vates;
accipe pacatus munera nostra, pater.
Quod vatum pater es, prosit mihi; prosit et uxor,
quodque Ariadna tibi est, quodque Ariadna mihi est.
5
Huc tua te Antiniana vocat cultissima nymphe,
teque manet cupido blanda puella sinu,
te petit exoptatque, tuos suspirat amores,
gestit et ad plenos ludere nuda lacus,
qualis ubi primum florem primosque hymenaeos
10
victa dedit, cum te per juga traxit amor.
Errabas miser in silvis: ridere Napaeae,
ridebant Dryades cornua, Bacche, tua;
septem te videre hiemes per devia lustra
ferre nivem, et rapidos messe tulisse dies.
15
Illa deum miserata: «Quid, o mitissime, dixit,
vimne paras? Non haec proelia poscit amor.»
Injecitque manum collo. Tibi lenis ab ore
aura venit, tibi tunc oscula rapta sonant.
Exanimis cadis: illa sinu mollissima blando
20
excipit, et tenera mulcet amica manu.
Tune deus, tune anguipedes victure Gigantes,
tune jaces tenero, Bacche, fovende sinu?
Tune manu mulcende jaces? Sed splenduit aer,
prela novo radiant lumine, Bacchus adest,
25
Bacchus adest; tumuere lacus, tumuere racemi,
nec capiunt fluidum labra minora merum,
euge, pater Lenaee, evan, pater Euchius, evan:
vina fluunt, plenis condite musta cadis,
ferte citi: pater, euge, evan, pater Euchius, evan:
30
ferte citi, jam jam dolia nulla vacant.
Euge, pater: ne plura, pater, pater Euchius, euhoe,
siste pedem; ad lusus Antiniana vocat,
ostentatque sinu venerem ostentatque papillis,
illi amor inque oculis lusitat inque genis,
35
perque oculos lascivit amor perque ora genasque,
eque genis oculisque afflat et ore venus.
Jam, pueri, cohibete oculos, avertite vultus,
diva deum, divam dum deus ipse fovet,
dum ludunt ad prela. Pater mitissime, salve,
40
annuus et rediens ad tua musta veni.