 Scaena III |
Scaena V  |
Vet. Ergo periit Roma, et ego sum in causa: nisi enim peperissem, hodie Roma salva esset. deos oravi, ut filio meo gloriam belli concederent; nunc haec ipsa gloria Romae exitio est.
Vol. Quam nihil nos mulieres valemus! Marcium in Volscos ruentem oravi, ut sibi parceret; nihil profeci. nunc in patriam ruentem si orem, ut suis parcat, tamen ille non audiat. di patrii, urbem a viro meo servate!
Vet. Salve, Valeria, num nos consolatum venisti? illud quidem frustra conabere. Volscorum exercitus ad portas adest: cives neque senatui parere neque arma sumere volunt. quid nos mulieres possumus?
Val. Si viri nihil possunt, mulieribus res agenda est.
Vol. Tace, Valeria; impia dicis. deos adoremus et veniam illos precemur; cetera virorum sunt.
Val. Immo cum dis ipsis hodie locuta sum. illi nos non iam sedere, sed agere iubent.
Vet. Quid agamus, mea Valeria?
Val. Die mihi, Veturia: quare Marcius contra patriam pugnat?
Vet. Quia bona voluntas ei dest.
Val. Quare milites Romani pro aris et focis pugnare nolunt?
Vet. Inimicorum meminere, hostium obliviscuntur.
Val. Agedum; mente et animo hodie, non armis dimicandum est. me sequimini; ne per inertiam nostram Roma pereat!
Vet. Credo te divino quodam numine impleri. veni, Volumnia; nisi fallor, adhuc spes est.
| Scaena III |
Scaena V |