A B D I A S 1 Sic dicit Dóminus Iova ad Edom. Haec nos auditióne accépimus a Domino, misso per gentes legáto. Súrgite, consurgámus in eam bello. 2 Quum ego te géntium mínimum effécerim, ita ut sis contemtíssimus: 3 tu ánimi fastu turges, hábitans in rúpium mandris, quae tuae sedis altitúdo est, sic ánimo cógitans: quis me déprimet ad terram? 4 Etiámsi te ut áquila evéxeris, adeóque nidum tuum pósueris inter sídera, inde ego te détraham, inquit Iova. 5 Si te fures, si noctúrni grassatóres invasíssent (o quam depopulátus es?) profécto furáti essent, quantum ipsis fuísset satis. Si te vindemiatóres adgréssi forent, profécto reliquíssent racémos. 6 Ad quam pervestigáti sunt Esaíni? Quam perquisíta eórum íntima? 7 Usque ad confínia te dedúcunt omnes tui foederáti, te decéptum vicérunt hómines, qui erant erga te pacáti: tui convictóres tibi vulnus subjecérunt imprudénti. 8 Nimírum illo témpore, inquit Iova, perdam Idumáeae sapiéntes, et Esaíni montis prudéntiam: 9 pavebúntque tui mílites, o Themam, ut hómines ex esái monte occisióne exstirpéntur. 10 Tu ob inhumanitátem in fratrem tuum Iacóbeum, pudóre operiéris, et excíderis in perpéntuum. 11 Quum tu contra stares, quum captívas abígerent aliéni cópias ejus, et alienígenae portas ejus adórti, dúcerent super Hierosólyma fortem, tu quoque sicut eórum unus eras. 12 Ne vero adspícito fratrum tuórum diem, quum alienabúntur, neve de Judáeis gaudéto tum, quum períbunt, neve ore insoléscito advérso témpore, 13 ne ito ad meórum portam, quum erit eórum exítium: ne specta tu quoque eórum malum, quum erit eorum exítium: neve inveháris in eórum cópias, quum erit eórum exítium: 14 neve stéteris ad viárum divórtia, ut eórum elápsos perdas: neve eórum relíquos dedíderis advérso témpore. 15 Nam ínstat Ióvae dies advérsum gentes omnes: ut tu féceris, sic tibi fiet: par pari tuo cápiti referétur. 16 Ut enim potavéritis in meo sacro monte, potabúntur gentes omnes adsídue, et ita potándo abliguriéntur, ut sint perínde ac si non fuíssent. 17 At in monte Sióne erunt, qui evádant, erítque fanum, et possidébunt Iacóbi pósteri suas possessiónes, 18 erítque Iacobeórum genus ignis, et Iosepheórum genus flamma, et Esainórum genus pro stípula: eósque illi cremábunt atque consúment, ita ut ex Esainórum génere nullus supérsit, quóniam Iova lóquitur. 19 Possidébunt autem austrálem Esainórum montem, depressáque loca Palaestinórum, et ephraimíticum samaritanúmque agrum tenébunt, et Benjamítae Galaadítidem: 20 istíus autem Israelitárum exércitus éxsules, qui Chananáei sunt ad Saréphath, et éxsules hierosolymitáni, qui erunt in Sépharad, occupábunt austráles urbes. 21 Exsisténtque servatóres in Sióne monte, qui Esainórum montem ulciscántur, erítque Iovae regnum.