 Azoara LXXV |
Azoara LXXVII  |
In n. etc. Cur tu propheta statuis, illicitum a Deo positum, licitum ob tuarum mulierum amorem? Deus quidem pius veniaeque largitor, omnium dominus sapiens et incompraehensibilis, tibi iuraiuranda delere praecepit. Prophetae quandam suarum mulierum alloquenti, revelando quoddam, illa respondit: Quis tibi verbum illud aperuit? At ille, Deus omnium scientissimus, ad quem si converteris, omnibus malis cor tuum alienabit: Et si malis obstinaciter inhaeseris, Deus dominus vester, et Gabriel, angelique caeteri, hominesque boni testes aderunt. Aliquibus autem repudiatis forsan Deus meliores, firmae fidei, iugiter orantes, et multum eleemosynarias, tum coniugatas tum virgines, earum loco restituet. Viri boni, vos vestramque gentem a foco nil nisi sulfur et homines comburente, cuius custodes sunt angeli feroces et immensi, nunquam a Dei praeceptis digredientes, summopere retrahite, vosque increduli, die iudicii nullam praetendatis excusationem, cum Deus tantum vos secundum opera vestra iudicabit. Vos vero viri peccata vestra derelinquendo, ad Deum corde puro convertamini. Ille namque forsan vobis peccata dimissurus, paradisum aquis amoenam tribuet die, qua nec prophetae nec sibi credentibus dedecus inferetur, sed lucem ante se suae dextrae gustabunt, ipsique iugiter una voce dicent: Tu Deus, quoniam omnipotens es, nostram lucem adaugendo nobis comple. Tu propheta incredulos expugnatum et praedatum proficiscere, et ut te timeant, aggredere. Ipsi namque gehennam, viamque malam semper insequentur.
¶ Mulieribus incredulis exemplum sint mulieres Noem atque Loth, quibus nil profuit suorum maritorum bonitas, quin Deo praecipiente cum caeteris intrantibus focum aeternum ingressae sunt. Credentes autem sibi sumant exemplum Pharaonis coniugem, et Mariam filiam Ioachim, quarum altera Deum iugiter precata est, ut ipsam a Pharaone, pravisque suis operibus, genteque mala liberans, sibi domum in paradiso strueret. Altera vero, Maria videlicet, se dirigendo nil maliciae seu pravitatis operata est. Unde animam insufflavimus illi, nostra verba librumque confirmanti, et in bonitate perseveranti.