 Azoara IX |
Azoara XI  |
AZOARA X.
Non est Deus, nisi unus, omnes congregaturus die resurrectionis: ubi nullus est locus mendacii: Cuius verbo quid est verius? Viri boni, quid cum illis incredulis, quasi duabus cohortibus, quorum capita deus ob errorem suum subvertit, communicatis? An ad viam vestram rectam sublevare, Deo nolente eos nisi via mala procedere, quaeritis? Ipsi quidem vellent nos sibi in errore et incredulitate coaequari. Vos itaque neminem eorum vobis negociatorem, seu socium, vel amicum, nisi prius recta Dei via pugnatum seu praedatum iverint, associate. Sin autem, eos ubicunque repertos, si sit possibile, capite, et interficite. Eorum autem nullum vobis sumatis adiutorem, nisi cum quo foedus firmaveritis, aut cuius cor dum est ut se convertat, ne vos, gentemve suam expugnet, deo quidem si placeret, eos ad vos expugnandum excitando sublevaret. Quod illis non agentibus, sed vobis sponte sua se subiicientibus, nullam eis molestiam inferatis. A vobis sibi suisque securitatem petentes, et deinceps contra vos pugnam ineuntes, nisi vero vestramque pacem acclamaverint, manusque suas retraxerint, eos inquam ubicunque repertos, capite et interficite, quibus eminentem instigatorem et imperatorem deus imposuit.
¶ Nemo bonus bonum scienter interficiat: Ignoranter quidem perimens, alium bonum propter hoc redimat, et insuper parentelae reddat homicidium, nisi illa condonare volente. Huius effectus impotens deo se poenitentem, et ulterius ab huiusmodi recessantem reddens, duobus mensibus continuis ieiunet. Spontaneus boni viri peremptor, ignem gehennae perpetuum iramque dei poenam ei summam inferentis et abhorrentis patiet. Viri boni, praedatum euntes nullatenus acclamantibus eos, surdas aures adhibeant, dicentes eos nequaquam credendos, ut suam extorqueant pecuniam: cum Deus summas divitias innumeraque bona possideat: qui, sicut prius caeteris incredulis, ita vobis viam rectam tribuit, omnia sciens. Domo manentes, nullo morbo gravati, euntibus praedatum atque certatum in nomine Dei, cum pecunia sua vitaque, nullatenus meritis coaequentur. Hos namque sic euntes, illis perendinantibus, Deus omnibus bona mandans, per gradum excelsum superponet, velut maioris meriti, puriorisque veniae viros. Ab angelis malis interfecti, detrimentumque suis animabus operati, quaesiti quinam essent, se debiles in terra fuisse testati sunt, quibus et hoc responsum est: Nonne terra Dei spaciosa satis et immensa, qua profectum iretis, extitit? Isti quidem gehennam, viamque malam incurrent, nisi viri debilissimi, et mulieres ac infantes ingeniorum et itineris inscii fuerint: quibus forsan Deus veniae largitor, veniam praestabit. Terrarum propter Deum expugnatores, et e domibus suis propter deum atque prophetam quaesitum exeuntes, in terris abundantiam adipiscentur, ibique morientes Dei misericordiam integre consequentur. Quando praedatum pugnatumve profecti estis, orationem aliquam vel omnes praetermittere non timeatis: si timueritis, malum vobis ab hostibus futurum, cum illi vobis summe inimicentur.
¶ Cum tu in exercitu ad orationem surrexeris, et tecum plures, quidam tecum orent, quidam arma teneant: qui deinceps vice mutata, fundant orationes, vobis arma tenentibus. Secundum eorum namque velle, vobis illi supervenientes, et vos interficerent, et substantiam vestram tollerent. Vos item, vel infernos, vel loco pluvioso, vel lutoso manentes, arma vestra ponere, vosque bene custodire, non sit vobis taediosum, seu difficile. Eis namque deus malum contemptibile dedit. Oratione terminata surgentes, seu iacentes, Deum nominate. In loco vero timoris experte, orationes vobis bonis impositas per suas horas dicite, nec propter eos timidi, pusillanimesque sitis. Quia si vobis dolores incubuerint, et illis: similiter vos insuper, quod illi nequaquam, a Deo speratis, qui est incompraehensibilis et sapiens. Librum veracissimum super te coelitus misi, ut secundum dogma nostrum inter homines iudices, nec cum malis causam ineas. Sicque tibi tuisque Deus pietatis veniaeque dator, reatus condonabit. Pro illis item hominibus, qui animae suae detrimentum operantur, minime Deo, et sui cordis arcana displicita ipsi Deo, qui omnes actus suos circuit, celantibus, ratiocinari desiste. Licet enim in hoc saeculo pro eis disseras, quis in alio contra Deum causam tractabit? Vel quis adiutor erit? Omnis fornicator, et animae suae detrimentorum operator, si Deum precando poenitentiam egerit, ipsum pium veniaeque datorem inveniet. Peccata perpetrans, nulli nisi animae suae nocivus existit, cum Deus omnia sciat.
¶ Quisquis culpam peccatumve perpetrans alii imputaverit, sibi nocivus existit. Unde in iudicio errans, suae tantum animae nocivus, tibi minime iudicium a te iudicatum falsum praedicaret, nisi pietas amorque Dei subvenisset. Deus namque tibi magnus et abundans, te nescita docens, hunc librum atque sapientiam super te descendere desuper fecit. In eorum autem verbis nulla perpenditur utilitas, nisi tantum illius, qui de substantia sua rem scitam eleemosynamve distribuit, et concordiam inter homines firmaverit. Huic namque tali veniam mercedemque maximam tribuemus. Omnem autem post res scitas, viamque bonam agnitam prophetae contradicentem, ei viam desideratam permittendo, gehenna malaque via torquebimus. Deus enim nequaquam criminalia, sed illis minora, quibus vult condonat: cum criminale gerens, in longissimum errorem abiiciet. Invocantibus nil nisi foeminas, ferocemque diabolum, deus amorem suum retrahit. Cui diabolus inquit, de gente tua partem agnitam ego sumens, eam abviam, et instigando ac suggerendo malo pronam efficiens, ut aures et membra tum bestiarum tum hominum secet iniungam. Omnis autem loco Dei diabolo serviens, iacturam manifestam incurrit. Qui licet illis hoc et alia facere polliceatur, nulla penitus pollicita persolvit: Ipsique gehennam ob hoc ingressuri, non invenient exitum.
¶ Omnes benefacientes in paradiso aquis subtus fluentibus amoena perseveranter collocabo. Hoc Dei verbo quid est verius? Secundum velle vero tuum, et plurium hominum legum, nemini male gerenti vicissitudo remunerans reddetur: Sed ex Dei parte nec suffragium nec vindictam Deo praesente reperiet. Omnis autem benefaciens, legemque rectam tenens vir, seu foemina, paradisum, ubi nullus, quantum est granum sinapis, iniuste perdit, ingredietur. Ubi reperiri potest lex melior quam hominis humilis, deo penitus devoti, sequentis legem Abrahae, quem electum sibi deus omnia complectens, omnia possidens, dilexit? Quaestione facta de mulieribus orphanis, quibus determinata scripto minime solvuntur, et quas in uxores ducere postulatis, liber hic inde gerenda tradit. Infantulis, et caeteris orphanis rectum examen facite: Deus enim omnes actus annumerat. Si mulier sui mariti discessum derelictionemve timuit, ei pacem quaerere, cum pax melior sit, non sit difficile. Si militer et caeterae mulieres avarae, super alias zelotypae, pacem confirment, atque corroborent. Omnis timens et benefaciens, Deo singula sciente, mercedem accipiet. Inter vestras mulieres pacem et aequalitatem retinere cum sit impossibile, earum contrarietates prout minus poteritis patiamini. Vobis enim pacem firmantibus, deus pius dabit veniam. Illis quidem divisis, cuique portionem amplitudinis suae deus immensus et sapiens, cunctaque possidens, praebebit. Hominibus quidem legum, tuis antecessoribus, tibique, timere deum iniunximus. Sin autem, Dei cuncta scientis atque videntis sunt universa: cui si placuerit, omnia mundana et transitoria destruens, cum aliis veniet super hoc summe potens, apud quem est, quicquid de hoc, saeculove futuro quislibet expetit. Viri boni, directores vel dilectores hominum, et aequilibres coram Deo testes, licet de vobismetipsis sit, vel de parentibus, seu propinquis, divitibus vel pauperibus, cum deus omnium sit iudex, estote, nec viam falsam et erroneam sequi velitis. Rem etenim involventes, aut de recto discedentes, deus agnoscet. Viri boni, in deum credentes, suo legato libroque super eum misso, et libro quoque prius posito, et angelis ac alius diei adventui credite. Sin autem, longus error vos abducit. Prius in deum credentes, postea factos incredulos, exhinc legales, postremoque malos, si in illa perseverent incredulitate, ipse deus penitus abhorrens, nec veniam dabit, nec rectam viam patefaciet. Quibus tu manifesta, quod ignem gravissimum introibunt. Loco bonorum, incredulorum amicitiam et societatem propter honoris adeptionem, cum Dei sint honores universi, nemo sortiatur. Liber enim super vos coelitus missus, quod cum renuentibus mandata Dei non sedeatis, nisi prius ipsis mutantibus verbum, instruit atque castigat. Sin autem, illis couniti et consimiles eritis. Quia deus raptores, imustos, et incredulos in gehennam congregabit. Vobiscum blandiendo morantes, a vobis commodo lucroque suscepto, se fuisse vobiscum asserunt: Incredulis autem adveniente successu, se suos protectores et auxiliatores esse testati sunt. Saeculo vero futuro inter eos iudicium dabit Deus, illos malos bonis nequaquam praeferens.
¶ Increduli Deum fallere nitentes, ab ipso potissime falluntur. Qui surgentes oratum, inconstanter et aegrota mente orationes fundentes, hominibus benefacientes censentur: cum illi nec hinc, nec illinc deum nequaquam nisi parum diligunt: nec quis, quem Deus aberrare vult, viam rectam inveniet. Illi inquam mali et increduli, infimo septimo puteorum igneo sine omni spe suffragii mergentur: nisi qui via prava relicta bene facientes, Deo paruerint, et se in Dei nomine in sua lege purgaverint. His namque sociandis bonis hominibus commodum, praemiumque multum a Deo speranda sunt. Vobis quidem malum inferri non vult Deus, si ei cui grates omnes reddendae sunt, in eum credentes gratias retuleritis.