 Virgo draconis victrix |
Gratulationes  |
AD
LUCIDUM M. PAROCCHIUM ARCHIEP. BONON.
CARDINALITIA DIGNITATE
Anno mdccclxxvii
A PIO IX EXORNATVM
CARMEN.
Ut solet e parvo fluvialis consita ripae,
Semine propter aquam sese felicibus arbos
Tollere humo ramis, toto quo denique coelo
Transvectae laeta volucres coiere sub umbra;
Radices egit totum haud secus alma per orbem
Ac visa ingenti ramorum amplectier umbra,
Effetis ex quo Solymae caput extulit arvis,
Relligio: huc omnes longinquis orbis ab oris
Adventare sua populos iam sponte videres,
Et quos dives alit rutilantibus India gemmis 10
Eoique Arabes, atro gens horrida vultu
Aethiopum, Parthusque ferox, quosque educat asper
Caucasus, assyriique bibunt qui tigridis undam,
Sauromataeque feri, nec non gens accola magnae
Hesperiae, et quotquot gremio gerit Itala tellus
Deseruere domos veterum delubra deorum
Veri et sacra Dei idolis coluere relictis.
Quî factum, quibus haec homines sint viribus ausi
Omnia iam vulgata, moror nec singula, nec mens
Tot portenta sequi, genus unde exordia nostrum 20
Accepit, regale genus, coelestis origo,
Ausonidumque decus. Sineret dolor ipse referrem
Quo tu, Petre, modo nostras adveneris oras,
Intulerisque fidem romanis arcibus ausu
Magnanimo, ingrederer laudis monumenta vetustae,
Aurea quo Italiae coeperunt tempore saecla.
At nimis heu! mores gens nostra oblita priorum,
Degeneresque animi nequidquam carmina suadent,
Talia sed moestos repetenti effundere fletus.
Nonne vides Fidei sparsit qua semina Petrus 30
Ut totis turbetur agris? ubi laeta vigebat
Christiadum seges, et pingues ubi flamine aristae
Leni horrescebant, velut acta aquilone procella
Undique fusa ruit: nostrisque ex urbibus errat
Saeva hominum manus usque adeo, totumque peragrat
Omne nefas molita solum, ac sacra pascua miscet
Pro dolor! ipsa Fides patriis de finibus exul
Praepetibus volitans alio trans aethera pennis
Ad terras properare parat sub sole iacentes.
Nec mora, festinant alacres rapidique feruntur 40
Gressibus, et certant maturos stringere culmos
Messores, falcem ac flavis supponere aristis.
Tempore non alio tantus regionibus illis
Relligionis amor, veri nec tanta cupido.
At tibi nostra, Pater, cordi; te cura momordit
Prospicere Italiae ac rebus succurrere lapsis;
Gens inimica furens quamvis sine more catenas
Innectat, Pie magne, animum sub pectore versas
Invictum, memoremque tui, vincla inter, ovilis.
Te mittente novus campo se audentius infert 50
Agricola, infelix lolium divellere sollers
Pinguiaque effossis committere semina sulcis.
Ipsa experta recens parvi tua munera Rheni
Aggere ab herboso solvit tibi Felsina grates
Laetitia exultans tantum modo nacta Magistrum;
Flagrantem pietate Virum, quem numine multo
Palladis afflatum, linguaeque operisque potentem
Eximit ereptum vulgaribus aura catervis.
Expectate, veni, tyrioque insignis amictu
Ingredere, o decus, o laudis pars maxima nostrae. 60
Macte, Parocchi, animo, et magnis assuesce triumphis.
Omnipotens meliora dabit. Post nubila Phoebus
O utinam extremo remeans e littore, eodem
Unanimes videat coniunctos focdere, toto
Flammea quot lustrat divisos orbita mundo.