Migne Patrologia Latina Tomus 138
Acta concilii Triburiensis (Auctores varii), J. P. Migne cc_id: cps_2.AucVar.AcCoTr, cc_idno: 9648
Acta concilii Triburiensis
138.0805B| Cum constet omnibus, divinam legem tractantibus, post evangelia et limpidissima Novi Testamenti fluenta, beatorum canonibus apostolorum, et sanctorum patrum apud Niceam Bithyniae congregatorum constitutis, nec non et apostolicorum Romanae sedis pontificum decretis, satis occurrisse, restitisse, et oppugnasse, sive haereticis, sive schismaticis, et omnibus verae fidei oppugnantibus regulas; sed antiquus serpens, qui dicitur diabolus et satanas, inimicus humani generis, nova venena malitiae suae dulci poculo sancti Spiritus admiscere, et bono semini sancti evangelii zizania suae pravitatis et profanae iniquitatis subseminare non desinit. Sicut in Matthaeo, cum bonae messi zizania fuissent inserta, scriptum est: Inimicus homo hoc fecit. Et de ejus 138.0805C| satellitibus, sub squamarum specie, in Job perhibetur: Una uni conjungitur, et ne spiraculum quidem incedit per eas. Unde necesse est, ejus perversissimis machinationibus et satellitum suorum insecutionibus ex autentica potestate contraire, et novum paradigma verae assertionis opponere. Quapropter rex regum, cujus regnum, ut Psalmista canit, regnum est omnium saeculorum, omnibus ecclesiasticae sublimitatis ordinibus, nec non et saecularis potentiae dignitatibus, novum principem Arnulfum regem pacifico ordine perpetuae tranquillitatis praeferre dignatus est. Cujus cor sancti Spiritus ardore inflammare et zelo divini amoris voluit accendere, ut totus cognoscat mundus, non ab homine, neque per hominem, sed per ipsum Dominum eum esse electum. Considerans 138.0805D| enim idem sapientissimus rex profundae mentis intuitu, abundantem in se sancti Spiritus gratiam, quia quos repleverit ardentes in se, pariter et loquentes facit de se: anno incarnationis Jesu Christi domini nostri 895, regni vero sui 8, indictione 13, mense Maio, ejusdem sancti Spiritus instinctu et primatum suorum consultu, venit in 138.0806B| villam regiam, videlicet Triburiam, in terra Francorum consistentem, cum episcopis infra conscriptis, abbatibus, comitibus et omnibus regni sui principibus, nec non convenientibus ecclesiasticorum et saecularium innumeris turbis: quatenus infatigabili perseverantia, divina et humana tractarentur, atque emergentia mala comprimerentur, ut eo liberius sancta Dei ecclesia suo potiretur honore. Cum autem sapientissimus rex concilium sacrum continuari decrevisset, placuit sibi et universo clero, ut peracto triduano jejunio, litaniis et orationibus super se de coelis promissum invitarent adjutorium: sicut ipse salvator ascendens in coelum, discipulis suis promisit, dicens: Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi; ut futura concilia 138.0806C| in ipso inchoarentur et per ipsum finirentur, qui est initium et finis, et supplementum legis, ut Apostolus Romanis scribens ait: Finis enim legis Christus, ad justitiam omni credenti. Quo peracto, pergens ad palatium, regale sedit solium, indutus veste splendidissima quam texit sapientia, repletus est prudentia, erectus et potentia, pro sua magnitudine stipatus multitudine, tractans practice de statu regni, et theorice de ordine et stabilitate ecclesiarum Christi, et qualiter boni quiete viverent, et mali inulte non peccarent. Interim episcoporum sacer conventus in basilica praedictae villae post communes orationes et preces finitas, honorificentissime infulati, pontificalibus sedibus suffulti, mentibus serenati, prudentia praediti, sacrosanctum ingressi sunt 138.0806D| synodale colloquium. Inter alia namque, quibus divina et humana tractaturi erant, communi voto et pari consensu, de collegio sanctorum sacerdotum gnaros et idoneos direxerunt mediatores ad praefatum pium regem, inquirentes, quo studio vel quali benignitate secundum sapientiam et possibilitatem ab ipso Deo sibi datam, ecclesiam Christi, illi per 138.0807A| regalem potestatem, et ipsis per sacerdotalem eminentiam, comissam defendere, et ministerium illorum amplificare et sublimare dignaretur. Proponentes ei propriam regis eminentiam, id est, ut misericordia et modestia omnes praecellat, et non secundum personam judicet, atque juxta Salomonem, justitiam, judicium et aequitatem diligat. Addentes insuper sacrarum exempla litterarum, quibus sapientia alumnos suis laboribus educatos instruens, ait: Meum est consilium et aequitas, mea prudentia, mea est fortitudo: per me reges regnant, et legum conditores justa decernunt: per me principes imperant, et potentes decernunt justitiam. Et item: Rex qui judicat in veritate, thronus ejus in aeternum firmabitur. Praeferentes etiam ei institutiones Martini episcopi 138.0807B| ad Mironem regem, quibus eum ad honestatem vitae et pietatem morum ordine rationis instituens, ait: « Prudentis proprium est, examinare consilia: atque subjunxit: si prudens est animus tuus, tribus temporibus dispensetur. Praesentia ordina, futura praevide, praeterita recordare. Et sermo tuus non sit inanis, sed aut suadeat, aut moneat, aut consoletur, aut praecipiat. » Quibus rex theologiam quasi ab alto disserentibus, ab augusta mentis suae sede, quia ut Sapientia ait: Cor regum inscrutabile est, arcanum mysterii sui revelans, in haec verba prorupit: « O pastores ecclesiarum Christi, et clarissima lumina mundi, agite, quae vobis imposita est, curam pastoralem. Et juxta Apostolum: Instate opportune, importune, arguite, obsecrate, increpate, in omni patientia 138.0807C| et doctrina, ut vigili cura et admonitione sedula, oves Christi ad caulas aeternae vitae introducere mereamini. Habetis me, omnibus ecclesiae Christi adversantibus, et vestro sacerdotali ministerio renitentibus, oppositissimum bellatorem. Quia, ut Apostolus Romanis scripsit: In his omnibus superamus propter eum, qui dilexit nos. Et item: Si Deus pro nobis, quis contra nos? Certus sum enim, quia neque mors, neque vita, neque instantia, neque futura, neque ulla creatura poterit nos separare a charitate Dei, et unanimitate sancta, beatissimi patres. » Gratulantes igitur beati, qui missi sunt, sacerdotes, congredientibus quibusdam optimatibus, de throno regis, causa justae legationis et verae unanimitatis, ad sanctam synodum directis, reversi sunt ad eos qui miserant 138.0807D| illos. Perambulantes igitur, et sacrum conventum inrumpentes, et ecclesiam illic congregatam consolatoria responsione laetificantes, siluerunt, et quid deinceps acturi essent, taciti expectare coeperunt. Exurgentes igitur de sedibus suis reverentissimi patres, cum astanti clero, ter quaterque proclamantes, et divinae majestati supplicantes: Exaudi, Christe, Arnulpho magno regi vita! et sonantibus campanis, Te Deum laudamus, concinentibus cunctis, glorificantes, et Jesum Christum conlaudantes, qui in servis suis consolabitur, qui ecclesiae suae sanctae tam pium et mitem consolatorem tamque strenuum adjutorem ad honorem nominis sui condonare dignatus est. Et peractis divinae majestati precibus, 138.0808A| inclinantes se, coram pii principis astantibus missis, gratificantes, et magno principi laudes debitas persolventes, deinde recto ordine consederunt, et praevio sancto Spiritu, quaedam capitula magis necessaria, ex canonicis institutionibus subscripserunt. Errata corrigere, superflua abscidere, recta via regia coartare. Post haec prudentissimus rex regnorum sacrosanctis divinae religionis interfuit mysteriis, et sancti patres secretis palatinis. Et concordia erat in cunctis, ad laudem Jesu Christi domini nostri, cui sit laus et gloria per infinita saeculorum saecula . . .
¶ Cap. 3. Nos igitur, quibus regni cura et solicitudo ecclesiarum Christi commissa est, aliter regnum et imperium jure ecclesiastico regere et gubernare 138.0808B| non possumus, nisi hos, Qui ecclesiam Christi, non habentem, ut Apostolus ait, maculam neque rugam, conturbant, zelo fidei persequamur. De quo rex David testatur, Nonne, qui oderunt te, Deus, oderam illos, et super inimicos tuos tabescebam? Perfecto odio oderam illos, inimici facti sunt mihi. Et cum Evangelium legeretur audivimus: Si te non audierit, sit tibi sicut ethnicus et publicanus. Et alibi: Qui percutit malos in eo quod mali sunt, minister Domini est. Idcirco non potentiam ostendentes, sed justitiam exhibentes, praecipimus, et auctoritate nostra injungimus omnibus regni nostri comitibus, postquam ab episcopis anathemate excommunicationis percelluntur, et tamen ad poenitendum non inclinantur; ut ab ipsis comprehendantur, et ante nos 138.0808C| perferantur: ut qui divina judicia non verentur, humana sententia feriantur. Unde per quendam sapientem dictum est: Rex qui sedet in solio judicii, dissipat omne malum intuitu suo. Si enim tam rebelles extiterint, ut comprehendentibus repugnare studuerint, et in tali temeritate interfecti fuerint, judicio episcoporum interfectoribus nulla imponatur poenitentia: et praecepto nostro, weregeldi nulla ab eis extorqueatur compositio. Constringanturque proximi et corum cognati cum juramento, ne in illis eos vindicent, sed pacem ad eos et concordiam servent . . .
In hoc sancto et universali concilio praecidente et adjuvante pio principe Arnolfo gloriosissimo rege, consederunt, qui convenerant, sancti patres et venerabiles 138.0808D| ecclesiarum pastores, et quae catholica fide promulgaverunt, pari professione confirmaverunt, et unanimes subscripserunt.
Hattho, sanctae Mogontiacensis ecclesiae archiepiscopus subscripsi. Herimannus sanctae Agrippinensis quae et Coloniensis ecclesiae archiepiscopus, subscripsi. Ratbotus Treverensis ecclesiae archiepiscopus, subscripsi. Waldo, Frigisingensis ecclesiae episcopus, subscripsi. Erchanbaldus, Eihstatensis ecclesiae episcopus, subscripsi. Tuto, Radasponensis episcopus. Adalpero, Augustensis episcopus. Salomon, Constantiensis episcopus. Theodulfus, Curiensis episcopus. Iringus, Basiliensis episcopus. Baldrammus, Strazburgensis episcopus. 138.0809A| Cothethancus, Spirensis episcopus. Theotelaus, Wormacensis episcopus. Adalgarius, Bremensis episcopus. Dado, Wirdunensis episcopus. Wigbertus, Hiltinesheimensis episcopus. Ruodulfus Wirziburgensis 138.0810A| episcopus. Sigimundus, Halvarastatensis episcopus. Ruodbertus, Mettensis episcopus. Druogo, Mimidensis episcopus. Biso, Padarbrunnensis episcopus. Engilmarus, Osnebruggensis episcopus.