GORRIGENDA.
��VOL. I, p. 268, 19 legendum; moreretur. Acceptante
» p. 274 in margine excidit numerus 10.
» p. 284 in notis legendum: 18—19 (pro 17 — 19).
» p. 388, 27 in fine versus; regem- VOL. II, p. 28, 13 legendum: conscripti.
» p 83, 3 a. i. » : 1131.
» p. 116, 20 » : Ericum.
» p. 181, 10 » : Waldemarus.
» p. 273, 27 » : separari.
» p. 319 in margine excidit numerus 30.
- p. 441, 28 legendum: generacione.
» p. 453, 10 » : mindre.
» p. 460, 2 v> : suscepi.
» p. 464 in margine legitur 5 pro 25.
» p. 480, 14 legendum: Sustinebant.
» p. 480, 22 » : numerus', arriperent.
s p. 484. 21 » : augmentum. (pro:).
Indices, p. 17^, 7 a. i. » : fere
s p. 65-, 17 » : fort. etiam II,
» p. 89^ 4 a. i. » : Siktunia, II,
��ADDENDA.
��VOL. I, p. 76, 19 — 20 sumpta sunt ex Decreto Gratiani c. 4 dist. 82.
» p. 87, 28 corrigendum videtur uirorum (pro uiros|.
» p. 134, 9 pro Lundoniarum Curt WeibuU scite coniecit: nundinarum
■i p. 227, 5 Niterorum tenendum videtur. VOL. II. p. 78 — 79. Eandem de duabus inscriptionibus sententiam iam ab O. Stiehl propositam esse (in libro, qui inscribitur: Der Backsteinbau romanischer Zeit, besonders in Oberitalien und Norddeutschland, Leipzig 1898, p. 56) multo post hæc scripta comperi.
D p. 115, 10 fort. scribd.: bonorum mobilium (cfr. Vol. I, p. 389, 15).
« 264, 5 Møhgh certe corruptum est ; fuit fort. Møhgel ; nam sæpius
occurrit nomen Møgelbjærg et hodie quoque in Dyursæ collis quidam sic appellatur.
�� �