dem Pastor Mag. Nicolaus, veritus, ne decimis, aliisque reditibus defrauderetur, paganis indicabat, in annum sequentem prorogatum esse diem extremi iudicii, quocirca non dubitaret, ad solitos labores redire. Et cum solis mihi et hospiti meo causa harum nugarum nota esset, perpetua nobis risui materia dabatur.
Tandem, cum diutius in aliena domo delitescere nequirem, opusque esset, ut in publicum tandem prodirem, studiosum me Nidrosiensem, sanguine sibi iunctum, qui nuper in hanc provinciam diverterat, fingit hospes. Mox tanto ardore me Episcopo Bergensi, qua verbis, qua literis commendebat, ut Vir summe venerabilis primum scholae vacantem Rectoratum mihi tandem polliceatur. Munus istud ad palatum maxime mihi erat, cum statui isti, quo excideram, quodammodo convenire videretur. Nam scholae Rectoratus est imago ac simulacrum regii Imperii. Ferulae scholasticae saepe cum sceptris confunduntur, et cathedra thronus, sive solium non raro audit. At, cum diu nulla esset vacatio, et matura opus esset
