- “Suspirans, imoque trahens a pectore vocem:
- Si vacet annales nostrorum audire laborum,
- Ante diem clauso componet Vesper Olympo,
“quam haec absolvero, intra limina vero tecti receptus, seriem pandam fatorum, quae fidem superare videntur, et quorum exemplum nulla suppeditabit historia.”
Novitatis avidus senex, manu tunc prehensum, me ad tectum ducit, damnans intempestivum popularium metum, qui ad quamvis ignotam faciem, tanquam ad adspectum cometae trepidant. Admissus intra tecti limina, frigidam posco, qua sitim depellerem. Ipse mihi mox poculum zytho plenum affert, cum nec uxor, nec ancillae prae metu adesse sint ausae. Exhausto poculo, ac sitis ardore sedato, ita loqui exorsus sum:
“Vides hic hominem, diris iactatum procellis ac tot fortunae ludibria, quot nemo mortalium unquam subierit, expertum. Constat quidem, puncto temporis maximarum saepe rerum momenta verti; at ea, quae mihi acciderunt, omnem fidem exsuperant.”
