Pagina:Ioannis Ludovici Vivis De concordia 1529.djvu/261

Haec pagina nondum emendata est

negavit se illam inter arma exaudivisse. Et cum leges bonis tutelam ac securitatem, malis terrorem adferant, poenas et supplicia minentur, discordia, in diversum mutatis rebus, pavorem bonis, impunitatem malis et securitatem praebet.

Tunc data libertas odiis, resolutaque legum
Frenis ira ruit, non uni cuncta dabantur,
Sed fecit sibi quisque nefas, semel omnia victor
Iusserat.

Et idem:

servilia solvit
Agmina, confutato saevas ergastula ferro
Exeruere manus, nulli gestanda dabantur
Signa ducis, nisi qui scelerum iam fecerat usum,
Attuleratque in castra nefas.

ut inquit Lucanus.

In tanto hominum odio quis potest mentem ad Dei amorem ac pietatem attollere? Ioannes ille Christo intimus et arcanorum particeps, aperte testatur, Si quis dixerit diligere se Deum cum oderit fratrem, hunc mendacem esse. Nec conceditur Deum colere semper aut munienti se et caventi ab altero, aut tendenti alteri insidias. Nec de Deo possumus cogitare aliter affecto animo quam ipse est Deus, nempe tranquillus et pa-