Pagina:Ioannis Ludovici Vivis De concordia 1529.djvu/223

Haec pagina nondum emendata est

exemplo sui flectunt aut bene monendo. In magnis ducibus ardorem quendam animorum igne volucrem, ut ille dicit, laudant, in sapientibus, et sanctis viris, velut numen quoddam illis clausum pectoribus adoramus. Quanta veneratione mens nostra unius cuiusmodi occursu viri imbuitur, ut ei non parere velut numini caelitus delapso nefas habeatur, et illi nonnumquam a nobis impetrent quod nec leges civitatum et minaces illis poenae additae, nec principum, potentia ferro et praesenti morte armata! Tumultuantes contiones, quas nec praeconum voces silentia indicentium, nec lictores et fasces magistratuum, nec magistratus ipsi et minae carceris, nec immissus in turbam miles sedavit, quemadmodum eleganter Virgilius inquit,

pietate gravem, ac meritis si forte virum quem
Conspexere, silent, arrectisque auribus astant;
Ille regit dictis animos, et pectora mulcet.

Idcirco imperiosius esse imperium quieti et tranquilli animi experimur quam praefervidi ac turbulenti:

peragit tranquilla potestas