Pagina:I dialogi ad Petrum Histrum, Livorno 1889.pdf/89

— 48 —

Quare, ut modo dicebam, difficile erat hanc technam Colucium latere, ut dissimulationem meam non intelligeret. An ille unquam putasset, me, ^{[c 1]} qui tanta benivolentiae signa erga istos vates praebuissem, ita una die mutatum, ut lanistae, sutores atque proxenetae, homines qui nunquam litteras viderunt nihilque ^{[c 2]} unquam gustaverunt ex poetica suavitate, pluris facerent Dantem aut Petrarcham aut Iohannem Boccacium, quam ego qui semper illos colui semperque in delitiis habui; et non solum verbis, sed etiam re, ex quo ipsos videre non poteram, eorum memoriam decoravi? Permulta ^{[c 3]} sane ignorantia foret, si huiusmodi homines poemata nobis ereptum irent. Haec ^{[c 4]} ego ea de causa dico, ut intelligere possitis id quod, etiam me tacente manifestum erat: non ideo a me ^{[c 5]} doctissimos viros reprehensos quod putarem reprehendendos, sed ut Colucium prae indignatione ad eorum laudes impellerem: tuum enim, Coluci, ingenium, tuam dicendi artem scientiamque postulare videbantur ^{[c 6]} florentini vates, idque mihi dulcissimum fuisset; quod, quia tu in praesentia facere non vis, ego tentabo, quantum vires ingenii mei facere po-

---

1. Manca in B.
2. nihil DE.
3. permulti AB.
4. Nam ego B.
5. erat manca in D, non iam a me B.
6. videbantur mihi.

pag. 39. Intorno a questa biblioteca, nel convento di s. Spirito, varî passi d’autori antichi riferì il Mehus pag. XXXI e XXXII.