— 32 —
aetate integra supremum diem Uticae[c 1] clausit.
Verum hoc leve est; illud autem gravius atque
intolerabile, quod M. Brutum, hominem iustitia,
modestia, magnitudine animi, omnique denique
virtutis laude praestantem, ob Caesarem interfectum
libertatemque populi romani ex faucibus latronum
evulsam, summo supplicio damnavit;[1]
Iunium vero Brutum ob regem exactum, in campis Elysiis
posuit.[2] Atqui[c 2] Tarquinius regnum a maioribus
suis acceperat, eoque tempore rex fuit, cum[c 3] esse
regem iura permittebant; Caesar autem vi et armis
rempublicam occupaverat, interfectisque bonis
civibus, patriae suae libertatem sustulerat.
Quamobrem, si sceleratus M., sceleratiorem esse Iunium
necesse est; sin autem Iunius laudandus quod
regem exegerit, cur[c 4] non Marcus in caelum
tollendus quod tyrannum occiderit? Omitto illud quod
medius fidius christianum hominem scripsisse me
pudet: quod eadem fere poena eum, qui mundi[c 5]
vexatorem, atque eum, qui mundi salvatorem
prodidisset, afficiendum putavit. Verum haec, quae
religionis sunt, omittamus; de his loquamur, quae ad
studia nostra pertinent: quae quidem ab isto ita
