Pagina:Houghtonianus Latinus 224.pdf/34

28

Præfatio

et τελεπουγάν, illum Caspio mari et Iaxarte fluvio; ad septentrionem relictis; per inferiorem Asiam descendisse; hunc vero imperio suo bene constituto, meridiem versus Caucasi cacumina, et Caspium mare superasse, et per Sauromatarum, Massagetarumque terras, castra movisse; nec eas solum, sed et omnes, qui Mæotidem paludem et Tanaim accolunt, populos sub suam redegisse potestatem. Lonicerus, qui Tartarorum duce Dzengizchano, expeditionem ad annum Domini 1202, refert, hunc Indorum regno everso magnæ Tartariæ imperium fundasse, ac in Asia 12 annis regnasse memorat. Illi successisse vult filium Hocatan, hui Magiuzchanum, qui Antiochiam anno Domini 1260, Christianis eripuerit, Magiuzchano defuncto, Helionem; et post hunc circa annum Domini 1280 Abusagam regnasse. Illum porro excepisse Tanagodorum, qui suscepta Christiana fide Nicolaus, post ad pristinam superstitionem elapsus, Muhammed vocari voluerit. Hoc extincto sceptra tenuisse Battum vel Baijdo, cui imperium extorsit Casanus Argoni filius, qui circa annum Domini 1310 totam occupaverit Syriam. Casano denique successisse Carbadagum, sub quo Tartarorum in Asia imperium collapsum, Othmanumque fuerit erectum. Atque sub hac Tartaricorum regum serie. Lonicerus 108, alii 98 colligunt annos. At ut prætereamus omnia, quæ hucusque enarrata fuere nomina, Turcicæ planè esse ignota, peregrinaque et linguæ et historiæ; constat tamen inter omnes, qui historias