Pagina:Houghtonianus Latinus 224.pdf/27

21

Præfatio

animum spectes Alajddin Iconii Sultanus, reliquias etiam Dzengizchanicarum copiarum, quæ ipsius terras continuis vexabant incursionibus, delere decrevit. Sed cum vires animo haud responderent, ab his victus, metropoli expulso et toto regno amisso, ad amicum suum Michaelem Palælogum, Orientis eo tempore, Imperatorem, Confugit, ipsiusque quæsivit auxilium. Hoc in exilio cum obiisset, filius ipsius Melekszah (vel ut Nicephoro Gregoræ placet, Moloko) qui postea Aladimi II nomen assumpsit, viso spem, quia huiusque a Palælogo lactatus fuerat, vanam fore, postquam aliquoties frustra de se dimittendo preces Imperatori obtulisset, furtim Scytharum suorum auxilio elapsus, in patriam rediit. Ibi adiunctis aliquot paterni Regni procerum, quos interea à Scytharum iugo sua virtus liberaverat, potitus, plerosque hostes suo coegit subdere colla imperio. Hos armis spoliatos, in campis collocatos, et ut bellicos deponeret spiritus, agri culturam exercere iussos, cum reliquis regni sui Rusticanis, communi nomine, Turcas appellavit. Ita factum ut qui antea Persarum Satrapa, aut Iconii Sultanus prædicabatur, iam Turcarum diceretur. Eodem tempore cum Sulejmanus Othmani avus flumen Euphratis equo transfretando submersus, demum a suis ex undis extractus, et sub urbecula Baaber Halepo vicinia, sepultus esset, Alajddinus noster, filium ipsius virtutum heroicarum, et rerum gestarum fama