repetebat a nostris, imperio suo, impius Apostata; ut, iis ademtis opem etiam ac facultatem religionis latius diutiusque fundendae nostris auferret, illosque non divinis modo, quae nullis patent injuriis, sed et humanis animorum ornamentis conspiciendos, suisque adversariis merito verendos deinceps exutos scientiis et literis, eorundem ludibrio adversariorum obiiceret.
Succurrebat nimirum ei quantum platonica Clementis Alexandrini, discipulique sui Origenis philosophia, quantum tulliana Lactantii dictio, quantum demostenica Tertulliani fulmina et ceterorum suo tempore Patrum attica facundia sacris nostris contulissent; quantusque inde cultus atque celebritas falsis deiluxisset numinibus: ad quae non ante honorem pristinum rediturum sperabat, neque prius putabat christianam gloriam prolapsuram, quam episcopi doctoresque nostri bonarum artium et scientiarum usum amitterent.
Nunc non quidem consilio, verum inscitia nostra, eodem prope quo Julianus tendebat exitu, nova haec professio pietatis persequitur literas atque insectatur ubique artes illas, quarum jacturam tantopere veteres Ecclesiarum antistites pertimescebant, quibusque retinendis humana divinaque omnia contra Juliani callidatem commorant, non ante a libris et concionibus quiescentes, quam Juliani morte, studiorum libertatem recuperarint. Enimvero hi nostri veterum Patrum, quales se nobis ferunt, imitatores, non erubescunt contra morem illorum, quos voce abituque imitantur, abducere adolescentes a studiis graecarum et latinarum literarum, tamquam profanis et indignis religione illa, quam eaedem literae sub divinitatis auspicio tamdiu educarunt. Unde et platonicam doctrinam scholarum olim christianarum magistram, cum videant nostris temporibus revirescentem ac multis post saeculis remigrantem, excludunt ab animis studiosorum, quibus non aliam scientiam proponunt, nisi cujus ipsi et imbecillimi quique ipsorum similes fuerint compotes et doctores idonei, cujusque auctoritatem insidiis et calumniis contra eruditorum cachinnos et ludibria munierunt.
Ac ne solam lanienam exercere videantur, nec perterrefacere tantum, sed pro summo eorum ingenio et doctrina monere quoque
